Στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Παναγίας ,πραγματοποιήθηκε όπως κάθε χρόνο με επιτυχία και συμμετοχή πλήθους κόσμου η γιορτή καρυδιού, από τον σύλλογο Παναγίας Θάσου. Η πρόεδρός του Αλεξάνδρα Βαλσαμά και όλα τα μέλη του συλλόγου, πρόσφεραν σε όλο τον κόσμο τον παραδοσιακό χαλβά, το σαραγλί και το γλυκό καρυδάκι, ενώ οι επαγγελματίες πρόσφεραν σουβλάκια.
Η όλη εικόνα ήταν όμορφη και ένωνε τους συμμετέχοντες ενώ την εκδήλωση διάνθισαν με τα λόγια τους η φαρμακοποιός Ελληνα Μαρία και η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου, ενώ έντυσε με την μουσική και τα τραγούδια του, ο τραγουδιστής Δαριανάκης Στέφανος μαζί με τους μουσικούς του.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι πολιτιστικοί σύλλογοι από τον Θεολόγο, ο πολιτιστικός σύλλογος του Χατζηγιώργη, από τις Μαριές ο πολιτιστικός σύλλογος η Γέννα , καθώς και το χορευτικό τμήμα Γυναικών Παναγίας,ήταν μια πραγματική ελληνική βραδιά που ένωνε τους Ελληνες όπως τα παλιά χρόνια, ένα αληθινό πανηγύρι που μονάχα στο αυθεντικό χωριό της Παναγίας μπορείς να ζήσεις, τιμώντας την Παράδοση!!!!
Η Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου στην γιορτή καρυδιού στην Παναγία Θάσου
Συναντιόμαστε σήμερα για έκτη φορά σε έναν τόπο που οι Ανθρωποί του διακονούν, την Παράδοση και τον Πολιτισμό μέσα από αυτή την γιορτή την αφιερωμένη στον μαγικό τρόπο με τον οποίο η γιαγιά παρέδιδε την συνταγή του γλυκού καρυδιού στην κόρη,- αρκετές φορές ως εφτασφράγιστο μυστικό πάνω από καζάνια μαύρα που κόχλαζαν- …..ετσι φτάσαμε ως εδώ έτος 2019 ανάμεσα σε πληθώρα γκουρμέ συνταγών και άπειρων γλυκών και πάλι το γλυκό καρυδάκι να ναι το βασιλικό κέρασμα της παράδοσης της Θάσου, αφού ακόμα ευτυχώς υπάρχουν εκείνες οι νοικοκυρές που γνωρίζουν την τέχνη του και τα δύσκολα μυστικά του.Παιδάκι ακόμα θυμάμαι που παρατηρούσα εκεί κοντά στις παρακλήσεις του δεκαπενταύγουστου τα δουλεμένα χέρια των νοικοκυρών τα δίχως μανικιούρ.
Γυναίκες της Παναγίας σας ευχαριστώ που εις πείσμα των άγριων και άνοστων καιρών που ζούμε με όλες αυτές τις πράξεις σας προάγετε την τέχνη και την ομορφιά της Παράδοσης, στέκεστε περήφανα όρθιες και συνεχίζετε με Αισιοδοξία δημιουργώντας βιώματα Ανθρωπιάς όπως εκείνα τα χρόνια τα παλιά τότε που οι καρδιές και οι ψυχές μας ήταν σαν ακρογιαλιές καθάριες και καθρεφτίζαν τις ανθρώπινες μορφές κι ήταν οι μέρες μας χαρά Θεού ακούγονταν μουσικές ελληνικές από παντού κι έβλεπες αγάπες και χαρές λαμπιριστές που συνεπαίρνανε και του θεού τον νου,τώρα που γίνανε τα πρόσωπα θολά μαζί τους μολυνθήκανε και τα ρηχά και τα βαθειά μας ρείθρα αυτή είναι αλίμονο η πικρή αλήθεια και μέσα στην καρδιά του πλέον το παρόν δεν έχει το νοσταλγημένο άλλοτε μα μήτε και το άλλοτε δεν έχει πλέον μέσα του την απροσδόκητη την τρέλα του ρωμιού.
Σας ευχαριστώ επίσης από τα βάθη της καρδιάς μου, που στο πρόσωπό μου τιμάται και την ποίηση έδωσα στα αλήθεια πολύ αγώνα στην ζωή μου για να πείσω τους ανθρώπους οτι σ αυτό που χρειάζεται σε κάθε βραδιά πολιτισμού μαζί με τον χορό μαζί με το τραγούδι είναι και ο λόγος, ο λόγος που θα χορτάσει τη κάθε νηστική ψυχή γιατί σε αυτές τις εποχές μας της ευμάρειας και του κρουασάν αυτό που έχουμε ανάγκη επιτακτική είναι ακόμα και μια λέξη, μια λέξη που θα στάξει ροδόσταμο και μέλι στην άδεια συχνά κούπα της ψυχής μας, σας ευχαριστώ λοιπόν για την ευκαιρία που μου δίνετε καλώντας με να πω δυο λόγια στην γιορτή σας
Ελάτε να ξαναγεμίσουμε τις άδειες κούπες τις καρδιάς μας με νερό από τα θρυλικά νερά της Παναγίας τα συνεχώς τρεχούμενα ας έρθουμε σ αυτή την γιορτή με την καρδιά ενός παιδιού είμαστε οι δικαιούχοι της ηρεμίας οι δικαιούχοι της πληρότητας επιλεχθήκαμε να είμαστε άνθρωποι και συνδημιουργοί του μεγάλου Δημιουργού σε κάθετί υψηλό και ωραίο μπορούμε να αλλάξουμε αυτό τον κόσμο αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, όταν η πόρτα της ευτυχίας κλείνει μια άλλη ανοίγει αρκεί να σταματήσουμε να βλέπουμε την κλειστή πόρτα όλα εξαρτώνται από μας τους ίδιους υπάρχουν σανίδες σωτηρίας και μην ξεχνάτε«μακριά από την αγάπη κόλαση» αφεθείτε στο βάλσαμο της αγάπης του Θεού που δίνει σε όλους μας και ανοίγει τους διαδρόμους της πραγματικής συναδέλφωσης ανάμεσα στους συνανθρώπους μας έτσι ώστε ο ένας να δει τον άλλο αγαπητικά συγχωριανό, συνεπιβάτη σύντροφο συγγενή και οικείο κι ολα αυτά επάνω σε ένα νησί θαύμα που θα πρεπε μονάχα να μας ενώνει και όχι να μας χωρίζει την θΑΣΟ την θΑΣΟ μας. Που με μόνο δυο τρεις σταγόνες τις μπορει να μας ξεδιψάσει με την ομορφιά και το κάλλος της.
«Τα λόγια μέσα στις παρενθέσεις είναι του πατρός Γεωργίου»
Επιτρέψτε μου να αφιερώσω τα λόγια αυτά σε μια μορφή που δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας, σε μια συντοπίτισσα σας στην Ρούλα Μωραιτού το γένος Ζωγράφου που δεν υπάρχει πλέον ανάμεσά σας, και που όσο ζούσε έφτιαχνε αθόρυβα στο σπίτι της κάτω από την κεντρική πλατάνα του χωριού το γλυκό καρυδάκι αλλά και το σύκο στην ευγενή θεία Ρούλα, καλό Παράδεισο.
Πηγή: eleftherialogou.gr
