Η προχθεσινή παρουσίαση της «Επιτροπής Σοφών» δεν μας έκανε πιο σοφούς

Έξι από τις επτά οικονομικές προτεραιότητες, όπως αυτές παρουσιάσθηκαν από την Επιτροπή Πισσαρίδη στον πρωθυπουργό, αφορούν και τον πρωτογενή τομέα.

Η ανάγκη ανόδου των επενδύσεων και των εξαγωγών, η μείωση της παραοικονομίας, η επένδυση στη γνώση, η προώθηση της καινοτομίας και της ψηφιοποίησης, οι φιλόδοξοι περιβαλλοντικοί στόχοι, η υποστήριξη των πιο αδύναμων νοικοκυριών ενδιαφέρουν τόσο την αγροδιατροφή συνολικά όσο και την ύπαιθρο.

Δύο πράγματα προκάλεσαν εντύπωση κατά τη διάρκεια της προχθεσινής τηλεδιάσκεψης.

Αφενός, η μάλλον χλιαρή αποδοχή που φαίνεται να είχε το αρχικό κείμενο του Σχεδίου Ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αφετέρου, όπως μας μετέφεραν εκπρόσωποι από τους συμμετέχοντες κοινωνικούς εταίρους, η προσπάθεια κάποιων λίγων να αξιοποιήσουν το εν λόγω εγχείρημα ως άσκηση προσωπικής προβολής.

Αν, όμως, τα παραπάνω κινούνται περισσότερο στη σφαίρα της παραπολιτικής, υπάρχουν και τα πραγματικά μεγάλα ζητήματα που, εκτός των άλλων, αφορούν:

Πρώτον, τις προτεραιότητες για τον πρωτογενή τομέα, καθώς έχει ακουστεί, για παράδειγμα, πως σε αυτές εντάσσονται η παραγωγικότητα, η ψηφιακή μετάβαση, οι επενδύσεις σε πάγιο κεφάλαιο, η διατομεακή σχέση με τη βιομηχανία τροφίμων και τον τουρισμό.

Δεύτερον, το πώς όλα αυτά θα αποτελέσουν ένα συνεκτικό σχέδιο που θα έχει διατυπωθεί και συμφωνηθεί μέσα σε ένα δίμηνο και με τους άμεσα ενδιαφερόμενους.

Τρίτον, ο ρόλος των παραγωγικών υπουργείων τόσο των ηγεσιών τους, όσο και των υπηρεσιών που αυτά διαθέτουν στην αποδοχή και στην υλοποίηση του Σχεδίου.

Διαφορετικά, διατρέχουμε τον κίνδυνο το Σχέδιο Ανάπτυξης να αναλωθεί σε κάποιες φοροελαφρύνσεις, δημόσια έργα ή τουριστικές υποδομές.