Η σπορά σε ενιαία τμήματα στο χωράφι (καθορισμένες σειρές) μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της στρεμματικής απόδοσης και στη μείωση της ανάπτυξης των ζιζανίων, βοηθώντας έτσι στην εξοικονόμηση ζιζανιοκτόνων, σύμφωνα με έρευνα του Tμήματος Περιβαλλοντικών και Φυτικών Επιστημών του πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.
Σύμφωνα με τον Δανό καθηγητή Jacob Weiner, «στην πλειονότητα των περιπτώσεων, υψηλότερες σοδειές και λιγότερα ζιζάνια ήταν το αποτέλεσμα της σποράς σε ενιαία μοτίβα, όπου κάθε φυτό απέχει εξίσου από τα γειτονικά του, τόσο μέσα στις σειρές όσο και μεταξύ τους». Σε συνεργασία με το Northeast Agricultural University της Κίνας, το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης πραγματοποίησε έρευνα για να διαπιστώσει τον αντίκτυπο της σποράς σε ενιαία χωρικά μοτίβα, ως προς τις αποδόσεις και την ανάπτυξη των ζιζανίων. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «Advances in Agronomy», έδειξαν ότι αυτή η μέθοδος σποράς ακριβείας είχε ως αποτέλεσμα υψηλότερες αποδόσεις στο 76% των δοκιμών και λιγότερα ζιζάνια στο 73% των περιπτώσεων.
Οι ερευνητές μελέτησαν τρεις από πιο διαδεδομένες καλλιέργειες (μαλακό σιτάρι, αραβόσιτο και σόγια). Σε πολλές περιπτώσεις, οι αποδόσεις ήταν 20% υψηλότερες, ενώ σε μία περίπτωση υπήρξε αύξηση της απόδοσης 60% για το μαλακό σιτάρι και 90% για τη σόγια. Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη των ζιζανίων, αρκετές δοκιμές είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση άνω του 30% στα ζιζάνια σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο σποράς. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η εν λόγω πρακτική έχει θετικό αποτέλεσμα και στο περιβάλλον. Υπάρχει μικρότερη απώλεια αζώτου και μειώνεται η χρήση ζιζανιοκτόνων, καθώς υπάρχουν λιγότερα ζιζάνια.
«Πρόκειται για μέθοδο που αυξάνει τις αποδόσεις και βοηθά στην ανάσχεση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής», σημείωσε ο καθηγητής Weiner. Όπως σημείωσε ο ίδιος, για να γίνει σωστά η σπορά, χρειάζεται ένας συνδυασμός σπαρτικής μηχανής και ρομποτικής τεχνολογίας, κάτι που επιβαρύνει για μία φορά τον παραγωγό, αλλά σε βάθος χρόνου η απόσβεση γίνεται και με το παραπάνω.
