Το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη μια συζήτηση για τα νερά της Θεσσαλίας, την κατάσταση των οικοσυστημάτων της (πχ. Πηνειός), τα έργα και τις δράσεις που απαιτούνται, τις προοπτικές αυτών των ζητημάτων, την επίδραση στην ασφάλειά μας, στη γεωργία κ.λπ.
Από τη μία, η Επιτροπή για τη Διεκδίκηση Επίλυσης Υδατικού Προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ) ζητά την ήπια μεταφορά νερού από τον Αχελώο στη θεσσαλική πεδιάδα, προβάλλοντας ιδιαίτερα τον στεγνό από νερό Πηνειό και τη δημιουργία ταμιευτήρων νερού στους ορεινούς όγκους, ώστε να χρησιμοποιηθεί το νερό, τόσο για παραγωγή ενέργειας, όσο και για άρδευση των καλλιεργειών το καλοκαίρι. Από την άλλη, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων χαρακτηρίζουν το έργο του Αχελώου «φαραωνικό» και προβάλλουν την αναγκαιότητα κατασκευής τοπικών έργων.
Σήμερα, η Θεσσαλία έχει έναν κύκλο εργασιών της γεωργίας (με την κτηνοτροφία) 300 ευρώ/στρέμμα, όταν ο μέσος όρος της χώρας είναι 200 ευρώ/στρ. χάρη στην άρδευση του 50% των καλλιεργούμενων εκτάσεων και τις ικανότητες των Θεσσαλών αγροτών. Το 70% του νερού προέρχεται από γεωτρήσεις που ατυχώς δεν είναι ούτε διατηρήσιμες, ούτε βιώσιμες με το κόστος άντλησης που έχουν. Απόδειξη του πόσο αναγκαία είναι τα αρδευτικά έργα, μεγάλα-μακρόπνοα, αλλά και μικρά/μεσαία και βραχυπρόθεσμα.
