Παρέμβαση στην «ΥΧ» πραγματοποίησε ο παραγωγός από τη Ροδόπη και μέλος της Διεπαγγελματικής Βάμβακος, Νίκος Κουρκούτας, περιγράφοντας την ολοένα και πιο δυσχερή εικόνα της Θράκης και των παραγωγών της ως προς την άρδευση.
Όπως τόνισε ο ίδιος, οι παραγωγοί είτε αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε νερό, είτε επωμίζονται υψηλό κόστος για να έχουν σοδειά: «Η Θράκη έχει να αντιμετωπίσει μια ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση ως προς την άρδευση και αυτό παρά το γεγονός ότι υπάρχουν υδάτινοι πόροι που μένουν αναξιοποίητοι. Σκεφτείτε ότι στον Έβρο, από τα 1,6 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργούμενης γης, αρδεύονται μόλις τα 700.000, με τα 500.000 εξ αυτών να αφορούν συλλογικές υποδομές άρδευσης (ΤΟΕΒ).
Στη Ροδόπη, όπου καλλιεργώ προσωπικά, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, καθώς από τις 800.000, αρδεύονται οι 500.000 χωρίς να υπάρχει κανένας Οργανισμός Έγγειων Βελτιώσεων. Υπάρχουν 5.000 γεωτρήσεις, πολλές από τις οποίες φτάνουν σε μεγάλο βάθος και επιβαρύνουν τους βαμβακοκαλλιεργητές και άλλους παραγωγούς με ένα κόστος που ανέρχεται σε έως και 60 ευρώ/στρέμμα. Στην Ξάνθη τα πράγματα είναι καλύτερα, καθώς από τα 480.000 στρέμματα καλλιεργούμενης γης, αρδεύονται τα 300.000, με σημαντικό ποσοστό παραγωγών να αντλούν νερό από αβαθείς γεωτρήσεις».
Όπως πρόσθεσε ο ίδιος, το πρόβλημα δεν εξαντλείται εκεί: «Η κλιματική αλλαγή μάς έχει χτυπήσει την πόρτα εδώ και μερικά χρόνια και εξελίσσεται ραγδαία. Φοβάμαι ότι έχουμε ήδη αργήσει να την αντιμετωπίσουμε, ενώ θα χρειαστούν σημαντικά έργα για να ανασχεθούν οι επιπτώσεις της. Τέτοιο παράδειγμα είναι το φράγμα του Κομψάτου, ένα έργο που επί δεκαετίες έχει μείνει στα χαρτιά». Ερωτώμενος για το αν τα υπό δρομολόγηση αρδευτικά έργα που έχει εξαγγείλει το ΥΠΑΑΤ πρόκειται να ανακουφίσουν την κατάσταση, ο ίδιος σχολίασε ότι «πρόκειται για μικρές παρεμβάσεις, που δεν λύνουν το πρόβλημα. Θα μπορούσε το κράτος, σε συμπράξεις με ιδιώτες και τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων να χρηματοδοτήσει ορισμένα έργα, έτσι ώστε να γίνουν ζωτικές υποδομές για την άρδευση.
Τέτοια έργα μπορεί να φαντάζουν κοστοβόρα, όμως αν αναλογιστείτε τι έχουν πληρώσει όλα αυτά τα χρόνια οι αγρότες για την άρδευσή τους, θα αντιληφθείτε ότι θα είχαμε αποπληρώσει ήδη δύο φορές το κόστος εντός τέτοιου έργου», σημειώνει για να καταλήξει: «Πρώτα πρέπει να εξασφαλίσουμε αυτές τις βασικές υποδομές και μετά να συζητήσουμε και για τις νέες τεχνολογίες στον αγροτικό τομέα. Η γεωργία ακριβείας και η ευφυής γεωργία είναι επιστήμη, είναι το μέλλον, όμως χωρίς βασικές υποδομές δεν θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα οφέλη της στον μέγιστο βαθμό».
