Μετά την κατάρρευση της παραγωγής σόγιας πριν από μερικά χρόνια λόγω των αλλαγών της ΚΑΠ, η Ευρώπη συνεχίζει να αναζητά τρόπους υποκατάστασης των τεράστιων εισαγωγών ελαιοπρωτεϊνούχων.
Το τελευταίο διάστημα, χώρες, όπως η Ιταλία, έχουν εισέλθει δυναμικά στην παραγωγή σόγιας. Το μη μεταλλαγμένο προϊόν, που παράγει, διατίθεται σε υψηλές τιμές τόσο στην αγορά της χώρας για την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων υψηλής ποιότητας, όσο και προς χώρες που αναζητούν καθαρό προϊόν. Αντίθετα, χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία, για τους ίδιους λόγους, επικεντρώνονται στην παραγωγή πρωτεϊνούχων φυτών.
Πολλά από τα προϊόντα αυτά περιέχουν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά πρωτεΐνης, που συχνά αγγίζουν τα αντίστοιχα της σόγιας. Ωστόσο, αν ληφθούν υπόψη οι στρεμματικές αποδόσεις, η οικονομική αποτελεσματικότητα του κάθε φυτού αλλάζει. Έτσι, η στρεμματική απόδοση κάποιων από αυτά, πρέπει να αυξηθεί κατά τρεις ή και τέσσερις φορές περίπου, για να καταστούν ανταγωνιστικά και να πάρουν τη θέση του σιταριού ή του αραβοσίτου. Κύρια αιτία αυτής της απόκλισης είναι ότι το επιστημονικό και ερευνητικό ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί σε προϊόντα όπως τα σιτηρά, παρά στα μπιζέλια ή τα λούπινα.
Ν. Λάππας
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στην “Ύπαιθρος Χώρα” που κυκλοφορεί
