Θαρσείν χρη

Σε μεγάλες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε τμήματα της κοινωνίας και την εκάστοτε κυβέρνηση, δύο είναι πάντα οι διέξοδοι. Η πρώτη να υποχωρήσει κατά κράτος η κυβέρνηση και να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα εκείνων που διαμαρτύρονται και αγωνίζονται. Η δεύτερη να υποχωρήσουν εκείνοι που επιλέγουν την κινητοποίηση για την επίλυση των προβλημάτων τους. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση δηλαδή, ένας από τους δυο να ηττηθεί και να «τα μαζέψει». 

Υπάρχει όμως πάντα και ο τρίτος δρόμος: Να βρεθεί ένας κοινός τόπος μέσα από εξαντλητικό διάλογο κι έτσι αφενός να κερδίσουν κάτι και οι δυο, και αφετέρου να μειωθούν οι απώλειες  για την οικονομία και την κοινωνία που κάθε κοινωνική αναταραχή συνεπάγεται. Αυτός ο τρίτος δρόμος όμως χρειάζεται θάρρος απ’ όλες τις πλευρές. Ίσως μεγαλύτερο θάρρος από κείνο που χρειάζεται η όξυνση, η σύγκρουση, οι μεγάλες κουβέντες, και τα «ή ταν ή επί τας».

Τις στιγμές αυτές, που βρίσκεται σε εξέλιξη η αντιπαράθεση ανάμεσα στο αγροτικό κίνημα και την κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, ο δρόμος αυτός φαντάζει ο μόνος ρεαλιστικός. Διότι είναι αναμφισβήτητο το δίκιο του αγρότη, που υφίσταται άλλη μια αφαίμαξη. Αλλά είναι αναμφισβήτητη και η δύσκολη θέση της κυβέρνησης, που έχει δεσμευτεί –καλώς ή κακώς- να υλοποιήσει ένα μνημόνιο. Κι αυτό το ήξεραν οι Έλληνες όταν την ψήφιζαν.

Κάπου πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή. Προς όφελος της αγροτικής οικονομίας και όσων απασχολούνται εκεί. Αλλά και προς όφελος της χώρας, που προσπαθεί να ξεφύγει από την παγίδα του χρέους και των μνημονίων. Θαρσείν χρη. Για όλους…

ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ