Πάει ο παλιός ο χρόνος. Κάνουμε αυτές τις μέρες τους απολογισμούς και τους λογαριασμούς μας και στρέφουμε τα μάτια στον καινούργιο, αλλά χωρίς αισιοδοξία, αν πιστέψουμε τις σχετικές δημοσκοπήσεις. Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν χάσει ακόμα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο χρόνο, για μια καλύτερη ζωή. Αυτή είναι η πιο μεγάλη πληγή που έχουν προκαλέσει στο κορμί και στο μυαλό της Ελλάδας οι δανειστές, τα μνημόνια και οι πολιτικές της τελευταίας πενταετίας. Ένας άνθρωπος, μια οικογένεια, μια επιχείρηση, μια χώρα, δεν έχουν μέλλον αν δεν έχουν προσδοκίες. Δεν έχουν προοπτικές χωρίς το ανεκτίμητο κεφάλαιο της αισιοδοξίας.
Εδώ, όμως, που έχουμε φτάσει, δεν μπορεί κανείς να επαφίεται για αυτό στις κυβερνήσεις, στα κόμματα, ακόμα και στις συλλογικότητες. Να υφίσταται τα ακριβά φάρμακα, τα ακριβά λιπάσματα, τα ακριβά μηχανήματα και τη φτηνή σοδειά, τη φτηνή δουλειά, τις φτηνές υποσχέσεις, χωρίς να αναζητά διέξοδο έξω από τα καθιερωμένα και φθαρμένα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει -αυτός είναι ο μόνος δρόμος που γεννάει αισιοδοξία, προσδοκίες και τελικώς πρόοδο.
Η εφημερίδα μας φιλοδοξεί και για το 2016 να είναι μοχλός για την κίνηση προς τα μπρος. Αποκαλύπτοντας, προτείνοντας, πληροφορώντας, αντιδρώντας στα κακώς κείμενα. Δίνοντας τη μάχη, μαζί με τους ανθρώπους, για να ξεκολλήσει η ύπαιθρος χώρα από το σημερινό τέλμα. Οργανώνοντας, ας μας επιτραπεί η έκφραση, την αισιοδοξία. Γιατί ακόμα και η αισιοδοξία θέλει και σχέδιο, εκτός από όραμα.
Καλή χρονιά σε όλους.
