Το κρασί πρέπει να παράγεται φυσικά

Το αμπέλι τρέφεται από τα αρώματα της γης, το μικρόκλιμα, γι’ αυτό αν φυτέψουμε στην Ελλάδα την ίδια ποικιλία σε χίλια σημεία θα έχουμε χίλια αποτελέσματα.

Στην περίπτωση του οινοποιού Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου στην Όσσα Λαγκαδά, το αμπέλι ρουφάει την αγάπη του για τη ζωή και τη γη και η διαδικασία από την καλλιέργεια μέχρι το σερβίρισμα συνιστά ένα θαύμα γέννησης.

Τρίτης γενιάς οινοποιός, παράγει κρασιά βιολογικής καλλιέργειας στο ομώνυμο κτήμα και αγωνίζεται υπέρ του αληθινού κρασιού, που έχει υψηλό κόστος για τον οινοποιό και εμφανίζει πτώση στην κατανάλωση.

Ένα δρύινο βαρέλι κοστίζει 640 ευρώ, με διάρκεια ζωής τέσσερις περιόδους. «Ο αγώνας που κάναμε για εμφιαλωμένο επώνυμο κρασί πήγε χαμένος, γιατί και σε ακριβά εστιατόρια πίνουν χύμα κρασί άγνωστης προέλευσης, που έφεραν οι Ισπανοί, αφού το πήραν από το Μαρόκο και την Τυνησία, το πούλησαν στην Πάτρα 36 λεπτά το λίτρο και ο ταβερνιάρης το πουλάει 7 ευρώ. Πωλούσα κρασί 6 ευρώ και στο μαγαζί κόστιζε 36.

Ο Έλληνας θεωρεί ακριβό το ελληνικό κρασί χωρίς να γνωρίζει το κόστος. Επιλέγει κρασί Χιλής με 6,5 ευρώ και αναρωτιέται γιατί κοστίζει όσο το ελληνικό. Εγώ βάζω το ραντιστικό στο τρακτέρ, ενώ ο Χιλιανός ραντίζει από το ελικόπτερο. Την ημέρα δουλεύω 10 στρέμματα και ο Χιλιανός φτάνει τα 1.000. Εδώ τρυγούμε με ψαλίδια και τελάρα, ενώ στη Χιλή μπαίνει μια μεγάλη γουρούνα, ρουφάει όλα τα σταφύλια που βρίσκει καθ’ οδόν και τα οδηγεί στο κάνιστρο».

Μαρία Αμπατζή