Τώρα που έχουμε γνωριστεί καλά και μπορείτε εύκολα να μπείτε στην «κομισαριακή» λογική μου, ήρθε η στιγμή να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα από τα μύχια μυστικά του επαγγέλματος. Ασφαλώς, αγαπητοί, όπως ορίζουν το σύμπαν και η φύση, τίποτα δεν είναι αιώνιο. Έτσι και εμείς οι Κομισάριοι, τη μία είμαστε, την άλλη δεν είμαστε. Πέντε χρόνια είναι αυτά και μετά γεια σας! Σε αυτό το «μετά» θέλω να σταθούμε σήμερα…
ΤΟ ΦΥΛΛΟΚΑΡΔΙ
…αυτό το κρίσιμο «μετά», που τρέμει το φυλλοκάρδι μας για το πώς θα αποκατασταθούμε, τι θα απογίνουμε, τέλος πάντων. Πολλοί, λοιπόν, πρώην «συνάδελφοι» γίνονται ευρωβουλευταί, άλλοι επιστρέφουν στη χώρα τους ως βουλευταί, άλλοι ως πρωθυπουργοί (βλ. π.χ. την περίπτωση του προκατόχου του Φιλ, Ρουμάνου Ντάτσιαν Τσιόλος).
ΛΕΒΕΝΤΕΣ
Άλλοι, πάλι, βρίσκουν κάτι ωραίες θεσμικές και εκ του ασφαλούς «θεσάρες», που μετά την καταιγίδα της Κομισιόν, επιδίδονται σε διατύπωση γενικοτήτων και ευχολογίων και θυμούνται ότι είναι ζωντανοί ασχολούμενοι με χόμπι, όπως το γκολφ. Υπάρχουν, όμως, και κάτι λεβέντες (και κάτι λεβέντισσες, για να μη με πείτε φαλλοκράτη)…
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΙ
…που, εκεί που δεν τους το είχες κιόλας, «απελευθερώνονται» και μιλούν πιο ελεύθερα από όταν ήταν στα δίχτυα του κοινοτικού συστήματος. Μία τέτοια περίπτωση είναι και ο πρώην Κομισάριος Περιβάλλοντος Γιάνεζ Ποτότσνικ, νυν πρόεδρος ενός ιδρύματος για την υποστήριξη των επενδύσεων στην ευρωπαϊκή ύπαιθρο.
ΚΟΙΝΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ
Παραθέτω αυτούσια πρόσφατη δήλωση του Σλοβένου λεβέντη για να την απολαύσετε: «Η αλλαγή στη γεωργία μας θα έρθει με τη συμμετοχή ολόκληρου του αγροδιατροφικού συστήματος και οι καταναλωτές έχουν εξίσου μεγάλες ευθύνες με τους αγρότες. Όμως, οι τελευταίοι πρέπει να αποζημιώνονται για τις περιβαλλοντικές υπηρεσίες που προσφέρουν. Το σημερινό σύστημα δεν αναγνωρίζει το πραγματικό κόστος της παραγωγής τροφίμων και τις δαπάνες για το περιβάλλον, οι οποίες πρέπει να μοιράζονται κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας τροφίμων».
