Οι προοπτικές ανάπτυξης δενδρωδών καλλιεργειών από τον καθηγητή Δενδροκομίας Γιώργο Νάνο

Τις προοπτικές ανάπτυξης των δενδρωδών καλλιεργειών στην Ελλάδα και, δη, στη Θεσσαλία ανέλυσε στην πρόσφατη ημερίδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στην Agrothessaly ο καθηγητής Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Γιώργος Νάνος.

Αρχικά, ο κ. Νάνος αναφέρθηκε στις ζημιές των δέντρων από τον Daniel, στην απώλεια κτηριακών εγκαταστάσεων, εξειδικευμένου και μη εξοπλισμού, καθώς και αρδευτικών δικτύων, στη διάβρωση και στις επιχωματώσεις του εδάφους και στη νέκρωση των δέντρων από αναερόβιες συνθήκες στις ρίζες. Σημείωσε, δε, ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα δέντρα θα σώζονταν, αν είχαν φυτευτεί σε σαμάρι.

Προοπτικές

Όσον αφορά τις προοπτικές γενικότερα των δενδρωδών καλλιεργειών, ο κ. Νάνος ανέφερε τα εξής: «Η Καλιφόρνια φρενάρει την ανάπτυξη αμυγδαλιάς και καρυδιάς, αναπτύσσει ακόμα τη φιστικιά. Η Μεσόγειος αναπτύσσει έντονα όλους τους ξηρούς καρπούς, η Ελλάδα έχει κάποιο αβαντάζ σε καρύδι και κάστανο και τα αμύγδαλα Φυρανιά.

Η μεταποίηση νωπών είναι ισχυρή στην Ελλάδα και στη Θεσσαλία, στα σπάργανα βρίσκεται η μεταποίηση ξηρών καρπών. Μπορούμε να ανταγωνιστούμε στον διεθνή στίβο, εφόσον οι εξαγωγικοί φορείς γίνουν πιο μεγάλοι και δυνατοί». Πιο αναλυτικά, είπε:

«Φιστίκι κελυφωτό: Πολύ καλές προοπτικές, νέες δυνατότητες με υποκείμενο UCB-1, περιορισμένη ανάγκη για άρδευση, σκευάσματα για φυτοπροστασία κύρια εναλλακτικά.

Αμυγδαλιά: Τεράστιο πρόβλημα με την πανσπερμία ποικιλιών, είχαμε Φυρανιά, αλλά τη χάνουμε.

Καρυδιά: Πολύ καλές προοπτικές, αλλά απαιτεί πολύ νερό και δροσερές θερμοκρασίες, αρκετό κρύο και τον χειμώνα.

Κάστανα: Είμαστε οι κύριοι παραγωγοί και εξαγωγείς, έχουμε υψηλή ποιότητα, αλλά έρχονται νέα προβλήματα (σφήκα, φαιά σήψη).

Ελιά: Είναι και θα είναι κύρια καλλιέργεια σε ορισμένες περιοχές, απαιτούνται καινοτομίες στις πυκνές φυτεύσεις, πολλές φυτεύσεις με ελαιοποιήσιμες ποικιλίες, πολύ καλές προοπτικές για επιτραπέζιες ελιές.

Βερίκοκα: Όλη η Ελλάδα φυτεύει, καλές προοπτικές, νέες ποικιλίες απαιτούν επικονιαστές και αρκετό χειμερινό ψύχος.

Αχλάδια: Είμαστε οι παραγωγοί αχλαδιών της Ελλάδας, πρέπει να φύγουμε από το Κρυστάλλι και να πάμε σε άλλες ποικιλίες (Abate Fetel, Conference). Η βιομηχανία θέλει περισσότερα αχλάδια, το κόστος παραγωγής είναι υπέρογκο, γίνονται πολλά λάθη στη χρήση εισροών. Η χρήση SmartFresh δίνει άγευστα αχλάδια που πρέπει (και μπορούν) να ωριμάσουν.

Ροδάκινα και μήλα: Έχουμε και θα έχουμε αρκετά στην Ελλάδα, ελάχιστο ενδιαφέρον για επέκταση των καλλιεργειών, επεκτείνονται διαφορετικές ποικιλίες από τα κλασικά Ντελίσιους.

Ακτινίδια: Δεν είναι κατάλληλα για τις περισσότερες περιοχές της Θεσσαλίας.

Κεράσια: Ελάχιστες προοπτικές για επέκταση στη Θεσσαλία λόγω έλλειψης χειμερινού ψύχους».