Η καταστροφή που υπέστη η Περιφέρεια Θεσσαλίας καθιστά αδήριτη την ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αναγέννησή της, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παραγωγή αγροτικών προϊόντων, βοηθώντας παράλληλα και στη διατήρηση του κοινωνικού της ιστού.
Αυτό το μήνυμα εξέπεμψαν οι επιστήμονες που μίλησαν σε σχετική ημερίδα, στο περιθώριο της έκθεσης Agrotica, δίνοντας έμφαση στην αποκατάσταση των υποδομών και του πρωτογενούς τομέα, αλλά και στην πιο εύκολη πρόσβαση σε χρηματοδοτικά εργαλεία.
Δενδροκαλλιέργειες
Οι καθηγητές εμφανίστηκαν ανήσυχοι για το μέλλον της δενδροκομίας, ιδιαίτερα για τους οπωρώνες που επλήγησαν στην περιοχή της Κάρλας, κυρίως αμυγδαλιές, μηλιές, φιστικιές, ακτινιδιές και ελιές, οι οποίες είναι αμφίβολο αν θα ξαναφυτευτούν.
Υπάρχει, άλλωστε, προηγούμενο ενδεικτικό παράδειγμα στη χώρα μας: Το 2004, όταν ένας παγετός κατέστρεψε σημαντικό μέρος της εγχώριας παραγωγής λεμονιών στην Πελοπόννησο, η συνέπεια ήταν η καλλιέργεια να εγκαταλειφθεί.
Αιγοπροβατοτροφία
Ακόμη, τονίσθηκε η ανάγκη τα ζώα που θα αγοραστούν να είναι κατάλληλα για το σύστημα εκτροφής που θέλει να ακολουθήσει ο κτηνοτρόφος και ιδανικά θα πρέπει να στηριχθούν οι ελληνικές φυλές.
Τα πράγματα είναι δραματικά στον τομέα της αιγοπροβατοτροφίας. Στον θεσσαλικό κάμπο χάθηκαν στις πλημμύρες 800 καθαρόαιμα πρόβατα καραγκούνικης φυλής – εγγεγραμμένα στα γενεαλογικά βιβλία. Επίσης, στις πυρκαγιές της Μαγνησίας χάθηκαν 1.200 καθαρόαιμα πρόβατα φυλής Γλώσσας Σκοπέλου, που ο πληθυσμός τους πλέον έχει μειωθεί δραματικά. Ο συνολικός απολογισμός από τον Daniel είναι 7.936 νεκρά βοοειδή, 23.931 νεκροί χοίροι και ένα τέταρτο του εκατομμυρίου νεκρά πτηνά. Επιπλέον, χάθηκαν 84.582 αιγοπρόβατα και ανάμεσά τους πάνω από 1.000 της καραγκούνικης φυλής.
Μελισσοκομία
Καταγράφηκε, επίσης, η μεγαλύτερη καταστροφή της ελληνικής μελισσοκομίας, με 111.971 νεκρές μέλισσες. «Είχαμε απώλεια της φθινοπωρινής παραγωγής μελιού, ενώ καταστράφηκε η μελισσοκομική χλωρίδα της περιοχής, κάτι που σημαίνει πως ακόμα και οι μέλισσες που σώθηκαν δεν έχουν να φάνε», σημείωσε ο Αλέξανδρος Παπαχριστοφόρου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επισημαίνοντας, μάλιστα, πως τα ζώα που χάθηκαν ήταν ενεργά παραγωγικά, όπως για παράδειγμα οι προβατίνες που βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο της κύησης, ενώ καταστράφηκαν τεράστιες ποσότητες ζωοτροφών και άλλες μολύνθηκαν από μυκοτοξίνες.
Στην αναγεννητική γεωργία αναφέρθηκε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Δημήτριος Γούσιος. Όπως είπε, «εάν η Ελλάδα δεν κατορθώσει, για παράδειγμα, να ανταποκριθεί στη ζήτηση για βαμβάκι αναγεννητικής ή βιολογικής γεωργίας, τότε θα χάσει μερίδια αγοράς στο συγκεκριμένο προϊόν, προς όφελος χωρών όπως η Ισπανία ή η Ιταλία, που ενώ ουδέποτε καλλιεργούσαν βαμβάκι έχουν «πιάσει» τα μηνύματα των αγορών. Εάν δεν είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε, εταιρείες και οργανισμοί θα κατευθυνθούν σε άλλες περιοχές», υπογράμμισε.
