Ανησυχητικές είναι οι εκτιμήσεις των επιστημόνων για τα υδάτινα αποθέματα στον θεσσαλικό κάμπο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα που προέκυψαν στην επιστημονική ημερίδα που διοργανώθηκε στο κτήριο του ΓΕΩΤΕΕ στη Λάρισα, στο πλαίσιο ενημέρωσης για το πρόγραμμα REXUS.
Στην εκδήλωση, διάχυτη ήταν η άποψη των γεωτεχνικών για το σημαντικό υδατικό έλλειμμα στη Θεσσαλία, κρούοντας τον κώδωνα για ένα άνυδρο καλοκαίρι, ενώ προβληματισμός υπάρχει και για τη λειψυδρία που παρατηρείται μέχρι σήμερα. Όλοι συμφώνησαν ότι πρέπει να κατασκευαστούν μικρά, μεσαία, αλλά και μεγάλα φράγματα για να αποφευχθεί ο κίνδυνος της ερημοποίησης του κάμπου.
Ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Εδαφοϋδατικών Πόρων του ΕΛΓΟ -ΔΗΜΗΤΡΑ, Ανδρέας Παναγόπουλος, μιλώντας στην «ΥΧ», στο περιθώριο της εκδήλωσης, χαρακτήρισε την κατάσταση «ανησυχητική, αλλά και αντιστρέψιμη», αρκεί να υπάρξουν πρωτοβουλίες και μία ολιστική προσέγγιση του προβλήματος του υδάτινου ελλείμματος.
«Η εκτίμηση είναι ότι θα υπάρχει μείωση βροχοπτώσεων, λόγω κλιματικής κρίσης από 15% έως 20% για την επόμενη 30ετία, ενώ μέχρι το 2100 η μείωση θα φτάσει το 40%. Αυτό δυσχεραίνει τη σημερινή δύσκολη κατάσταση», τονίζει. Και προσθέτει: «Στον αντίποδα, τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε μία μείωση στην κατανάλωση νερού για άρδευση, εξαιτίας του αυξημένου κόστους παραγωγής, ενώ στην ίδια φιλοσοφία περιορίστηκαν και οι αρδευόμενες εκτάσεις (κυριάρχησαν οι ξηρικές).
Ωστόσο, το πρόβλημα παραμένει. Χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση για να αποφύγουμε τη μείωση της γονιμότητας του εδάφους και άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα που προκύπτουν, όπως π.χ. η καύση των υπολειμμάτων, τα οποία μειώνουν την οργανική ουσία, στερούν από το χωράφι τη δυνατότητα να συγκρατήσει το έδαφος και με τη σειρά του να εξοικονομήσει το λιγοστό νερό.
Υπάρχουν περιθώρια μείωσης των δαπανών στην άρδευση. Ήδη, τρέχουμε πιλοτικό πρόγραμμα στη λεκάνη απορροής της Αγιάς (Μεταξοχώρι) μέσω του Atlas, με στόχο να έχουμε την ίδια παραγωγή με μικρότερη κατανάλωση νερού και αντίστοιχη μείωση σε λιπάσματα και φυτοφάρμακα».
Ο κ. Παναγόπουλος χαρακτηρίζει απαραίτητη την κοινή διαχείριση υπόγειων και επιφανειακών υδάτων. «Η υπόλοιπη Ευρώπη σε ζητήματα διαχείρισης επιφανειακών νερών είναι πιο μπροστά από εμάς.
Αν και τέτοια προβλήματα παρουσιάστηκαν έντονα στην Ιβηρική χερσόνησο, στον Δούναβη, στον ποταμό Πάδο στην Ιταλία, στη λεκάνη των Άλπεων, εντούτοις έλαβαν δραστικά μέτρα. Προχώρησαν σε αυστηρούς περιορισμούς στη χρήση του νερού με μηδενική άρδευση στη γεωργική παραγωγή. Εικόνες με στεγνά ποτάμια ενδεχομένως να δούμε και στον Πηνειό, αν δεν αντιδράσουμε άμεσα, με ενίσχυση των αποθεμάτων των υπόγειων νερών, αλλά και των επιφανειακών».
