Ανακάλυψη στο βάθος των ωκεανών: Θαλάσσιες αράχνες που «τρώνε» μεθάνιο αλλάζουν όσα ξέραμε!

Στο απόλυτο σκοτάδι, χιλιάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Ειρηνικού Ωκεανού, η ζωή ακολουθεί άλλους νόμους. Εκεί, σε περιοχές γνωστές ως «μεθανικές διαρροές», νέα είδη θαλάσσιων αραχνών του γένους Sericosura επιβιώνουν χάρη σε μια μοναδική συμβιωτική σχέση με βακτήρια που μετατρέπουν το μεθάνιο σε τροφή.

Σύμφωνα με το CNNi, οι μικροσκοπικές αυτές αράχνες – μόλις ενός εκατοστού – στερούνται των κλασικών στοματικών μορίων για κυνήγι, και αντί να κυνηγούν, «καλλιεργούν» βακτήρια στο εξωτερικό τους περίβλημα και τα καταναλώνουν, όπως αποκάλυψαν οι ερευνητές. «Όπως τρώμε αυγά για πρωινό, έτσι και αυτές “βόσκουν” το σώμα τους για να τραφούν», δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας Δρ. Σάνα Γκοφρέντι, καθηγήτρια βιολογίας στο Occidental College.

Αναλύσεις στα ισότοπα των ιστών των αραχνών απέδειξαν ότι τα βακτήρια όχι μόνο «κατοικούν» πάνω τους, αλλά και αποτελούν τη βασική πηγή διατροφής τους. Το φαινόμενο αυτό δεν έχει παρατηρηθεί ξανά σε θαλάσσιες αράχνες.

Η ανακάλυψη αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς υποδηλώνει ότι οι οργανισμοί αυτοί ίσως παίζουν ρόλο-κλειδί στην παγίδευση του μεθανίου στον βυθό, περιορίζοντας την απελευθέρωσή του στην ατμόσφαιρα και άρα την επίδρασή του στην κλιματική αλλαγή.

Η συμπεριφορά αναπαραγωγής αυτών των αραχνών είναι εξίσου ασυνήθιστη: οι θηλυκές εκτοξεύουν εκατοντάδες αυγά από τα «γόνατά» τους, τα οποία οι αρσενικές συλλέγουν σε δεσμίδες γύρω από τα πόδια τους. Τα νεογέννητα στη συνέχεια έρχονται ήδη εφοδιασμένα με τα ευεργετικά βακτήρια που φιλοξενούσε ο πατέρας τους.

Η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι αυτή η συμβιωτική κληρονομιά θα μπορούσε να ρίξει φως και στη μετάδοση μικροβιωμάτων στον άνθρωπο, όπως π.χ. στη μεταφορά βακτηρίων από τη μητέρα στο παιδί.

Η Γκοφρέντι υπογραμμίζει ότι, παρότι ο βυθός φαντάζει μακρινός, ο ρόλος του στην ισορροπία του πλανήτη είναι κρίσιμος. «Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε βιώσιμη εκμετάλλευση των ωκεανών, αν δεν κατανοούμε πλήρως τη λειτουργία τους», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Η ανακάλυψη αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν και άλλα παρόμοια είδη θαλάσσιων αραχνών σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου, ενισχύοντας την ανάγκη για προστασία και διερεύνηση των ιδιαίτερων οικοσυστημάτων του βυθού.