Άνοιξε μετά από 21 χρόνια το σχολείο στο νησί Μαθράκι -Συγκίνηση στον αγιασμό

Πολλοί είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη του μικρού νησιού στο Ιόνιο Πέλαγος. Το όνομά του, Μαθράκι. Οι μόνιμοι κάτοικοι μόλις τριάντα πέντε. Και όμως, 21 χρόνια μετά το τελευταίο κουδούνι, το μονοθέσιο εξατάξιο Δημοτικό σχολείο ξαναλειτουργεί.

Η απόφαση της μητέρας του 9χρονου Τάσου, μαθητή της Γ’ Δημοτικού, να εγκατασταθεί μόνιμα στο Μαθράκι ήταν αυτή που έφερε την ευχάριστη εξέλιξη για τους 35 κατοίκους, οι οποίοι είναι σχεδόν όλοι ηλικιωμένοι.

Το μικρό νησάκι, δυτικά της Κέρκυρας

Η δασκάλα του σχολείου στο Μαθράκι
Βέβαια, για να λειτουργήσει ένα σχολείο χρειάζεται και μια δασκάλα. Και κάπως έτσι η 28χρονη Ελευθερία Βύζα από τη Βέροια πήρε το μικρό πλοίο της γραμμής και από τις 13 Σεπτεμβριου δηλώνει μόνιμος κάτοικος Διαπόντιων νήσων.

Το iefimerida.gr μίλησε με τη δασκάλα του ακριτικού νησιού για την απόφασή της, αλλά και για το πόσο σημαντικό είναι να επαναλειτουργεί το σχολείο του νησιού έπειτα από 21 χρόνια, έστω και με έναν μαθητή.

Ο αγιασμός στο σχολείο του νησιού / iefimerida

Το σχολείο είχε να λειτουργήσει από το 2000, μέχρι και σήμερα παρέμενε κλειστό, όμως φέτος εγκαταστάθηκε μία μονογονεϊκή οικογένεια… Είναι ο Τάσος με τη μαμά του, οι οποίοι είχαν έρθει στο Μαθράκι για διακοπές, τους άρεσε πάρα πολύ και αποφάσισαν να εγκατασταθούν εδώ. Η οικογένεια ζούσε στη Γερμανία, αλλά τους άρεσε το μέρος. Η μητέρα μαζί με τον πρόεδρο της κοινότητας αλλά και τον δήμο πίεσαν, και έτσι το σχολείο του Μαθρακίου είναι γεγονός.

Για εμένα είναι γενναία απόφαση, δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα περιπετειώδης
«Για εμένα είναι γενναία απόφαση, δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα περιπετειώδης, θα μπορούσα να πω. Αρχικά, τοποθετήθηκα στην Περιφέρεια Κέρκυρας και Διαποντίων νήσων, οπότε είχα περισσότερες πιθανότητες να μείνω στην Κέρκυρα. Από εκεί και πέρα όμως, ήταν επιλογή μου. Είχε 35 σχολεία στην Κέρκυρα, τα οποία θα μπορούσα να δηλώσω, και είχε και το Μαθράκι.

Οι λιγοστοί κάτοικοι του νησιού στον αγιασμό / iefimerida.gr

«Εγώ δήλωσα πρώτο το Μαθράκι. Αλλωστε και στο παρελθόν έχω διδάξει σε νησί της άγονης γραμμής, στη Σχοινούσα, κοντά στη Νάξο, που βέβαια είναι μεγαλύτερο νησί από το Μαθράκι, αλλά είχε και αυτό τις δυσκολίες των μικρών νησιών. Ήθελα όμως να το ξαναζήσω σαν εμπειρία, ήθελα να ηρεμήσω, και ειδικά αυτή την περίοδο με τον κορωνoϊό ήταν επιλογή μου. Και, βέβαια, ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα να είμαι και δασκάλα και προϊσταμένη σε ένα σχολείο με μόλις έναν μαθητή, τον Τάσο».

Το μόνο μαγαζί που λειτουργεί τον χειμώνα είναι το καφενείο του προέδρου
Η κυρία Βύζα συνεχίζει για την απόφασή της να διδάξει στο Μαθράκι: «Βέβαια, το μεγάλο πρόβλημα στο νησί είναι ότι οι κάτοικοι του είναι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι εκτός από εμένα, τον σύζυγό μου, τον Τάσο, τη μητέρα του και τον πρόεδρο. Οπότε αναγκαστικά θα ζήσουμε, μαζί με τον άντρα μου, λίγο σαν ερημίτες».


Ο μοναδικός μαθητής του σχολείου, ο μικρός Τάσος / iefimerida

«Το μόνο μαγαζί που λειτουργεί τον χειμώνα είναι το καφενείο του προέδρου, το οποίο έχει και κάποια είδη πρώτης ανάγκης. Τα ψώνια μας θα τα κάνουμε αναγκαστικά από την Κέρκυρα», συνεχίζει.

«Ο Τάσος είναι πάρα πολύ χαρούμενος που βρίσκεται στο Μαθράκι. Του αρέσει πάρα πολύ το νησί. Είναι ευτυχισμένος, όπως λέει, γιατί έχει θάλασσα γύρω-γύρω. Πιστεύω ότι θα έχουμε μία υπέροχη σχολική χρονιά», λέει η δασκάλα για τον έναν και μοναδικό μαθητή της.

Ο μοναδικός μαθητής του σχολείου, ο μικρός Τάσος, με τη δασκάλα του / iefimerida
«Μέχρι σήμερα είχε μαζί του και έναν φίλο του, ο οποίος είναι από την Αθήνα και περνούσαν πολλές ώρες μαζί. Δυστυχώς, το παιδί έφυγε και τώρα είναι μόνος του, μαζί μου. Αυτό είναι και το στοίχημά μου, πώς θα περνάμε τις ώρες μας και πώς θα είναι η ζωή του ενδιαφέρουσα εδώ. Πάντως, είναι πολύ συνεργάσιμος και ευχάριστος. Θα παίζω εγώ μαζί του. Μακάρι να ερχόταν και άλλη μία οικογένεια», συμπληρώνει.

«Είναι πολύ σημαντικό που άνοιξε το σχολείο εδώ, στο Μαθράκι. Οι κάτοικοι ήταν πολύ συγκινημένοι που άκουσαν ξανά το κουδούνι να χτυπά μετά από τόσα χρόνια… Συγκινήθηκα και εγώ. Ήταν μία μοναδική στιγμή γι’ αυτόν τον τόπο. Όταν ανοίγει ένα σχολείο, ζωντανεύει ο τόπος».

«Είναι πολύ ευχάριστο για τις τοπικές κοινωνίες να ενσωματώνουν οικογένειες που τις τροφοδοτούν με ζωή», είπε η δασκάλα την πρώτη ημέρα του αγιασμού, και ευχαρίστησε τους ντόπιους για τη φιλοξενία που της παρείχαν.

Πηγή: iefimerida.gr