Άκαρπες φαίνεται να παραμένουν οι συζητήσεις των Ευρωπαίων υπουργών Γεωργίας για το μέλλον της νέας ΚΑΠ, καθώς στον διάλογο προστέθηκε και η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μεταβατική περίοδο.
Αν και η πρόταση κατατέθηκε στις 31 Οκτωβρίου, μόλις την περασμένη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου οι υπουργοί τοποθετήθηκαν επίσημα σχετικά, κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες. Για άλλη μία φορά, εμφανίζονται διχασμένοι, αφού οι μεν συμφωνούν η παράταση της ΚΑΠ να είναι διάρκειας ενός έτους, ενώ άλλοι πρότειναν η μεταβατική περίοδος να είναι μεγαλύτερη και να καλύπτει και το έτος 2022.
Υπέρ της πρότασης της Κομισιόν, δηλαδή για μεταβατική περίοδο ενός έτους, τάχθηκαν η Γαλλία και η Δανία. Αντίθετα, η Γερμανία, το Λουξεμβούργο και η Τσεχία χαρακτήρισαν «μη ρεαλιστική» την εν λόγω πρόταση και ζήτησαν η περίοδος να προσαρμοστεί στα δύο έτη, με δεδομένο ότι οι διαπραγματεύσεις για τον νέο προϋπολογισμό παραμένουν ακόμη στάσιμες. Προς αυτή την κατεύθυνση, είχαν προσανατολιστεί στις 5 Νοεμβρίου και πολλοί ευρωβουλευτές, σημειώνοντας ότι ένας χρόνος δεν είναι αρκετός.
Φόβοι να χαθούν κονδύλια
«Εάν η περίοδος μετάβασης είναι μεγαλύτερη, υπάρχει ο φόβος να χαθούν κονδύλια και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στα κράτη-μέλη, που θα χρειαστούν περισσότερα χρήματα, ότι θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο επίτροπος Γεωργίας, Φιλ Χόγκαν, όταν κλήθηκε να σχολιάσει το θέμα.
Ο ίδιος κάλεσε τους υπουργούς, κατά κάποιον τρόπο, να εμπιστευτούν την Επιτροπή. Όπως είπε, δεν υπάρχουν, αυτήν τη στιγμή, περιθώρια «να περιμένουμε τι θα γίνει με το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο», προκειμένου, στη συνέχεια, να λυθεί η εκκρεμότητα της μεταβατικής περιόδου.
Ο λόγος είναι ότι η πρόταση της μεταβατικής περιόδου βασίζεται στην αρχική πρόταση της Κομισιόν για τον επόμενο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, καθώς δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία.
Τα προσχέδια για τη μεταβατική περίοδο
Ο κ. Χόγκαν εξήγησε ότι υπάρχουν δύο προσχέδια για τη μεταβατική περίοδο. Το πρώτο είναι περισσότερο τεχνικό και περιλαμβάνει διατάξεις για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της ενδεχόμενης μεταφοράς κονδυλίων μεταξύ των δύο πυλώνων. «Ο κανονισμός αυτός πρέπει να εγκριθεί από το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ιδανικά μέχρι το τέλος του έτους», τόνισε.
Το δεύτερο, που περιλαμβάνει και τον βασικό κορμό της μεταβατικής περιόδου, έχει στόχο να διασφαλίσει τη χρηματοδότηση των δύο πυλώνων το 2021 και να συμβάλει στην ομαλή μετάβαση των κρατών-μελών προς το στάδιο για την εφαρμογή των Στρατηγικών Σχεδίων.
Ως προς αυτό, η Επιτροπή ελπίζει ότι θα έχει λάβει έγκριση το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι του 2020. Αξίζει να αναφέρουμε, πάντως, πως ευρωβουλευτές έχουν εκφράσει την άποψη ότι μπορούν να εγκρίνουν το τεχνικό μέρος πιο σύντομα, αλλά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για τον δεύτερο φάκελο.
Ενιαίο ποσοστό επί των συνολικών κονδυλίων
Κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου, οι υπουργοί επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα στην πρόταση της φινλανδικής προεδρίας για τον καθορισμό ενός υποχρεωτικού ενιαίου ποσοστού επί των συνολικών κονδυλίων της ΚΑΠ για τη χρηματοδότηση των περιβαλλοντικών και κλιματικών της στόχων. Πρόταση, η οποία δεν έγινε αποδεκτή –κατ’ αρχήν– από όλους τους υπουργούς, μεταξύ αυτών και της Ελλάδας. «Η πρόταση αυτή κινείται προς την κατεύθυνση της μίας λύσης για όλους και ενέχει τον κίνδυνο να μη λαμβάνονται επαρκώς υπόψη οι διαφορές μεταξύ των κρατών μελών ως προς τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του αγροτικού τους τομέα», σημείωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Βορίδης. «Με βάση το νέο πλαίσιο επιδόσεων και την πολυπλοκότητα τεκμηρίωσης των αποτελεσμάτων ανά παρέμβαση, ενδεχόμενη εισαγωγή ενός καινούργιου στοιχείου, όπως το ενιαίο ποσοστό, προϋποθέτει μία εκ νέου ανάλυση, προκειμένου να μπορούμε να εγγυηθούμε τη λειτουργικότητα του νέους συστήματος», σημείωσε.
Στη συνέχεια, ο ίδιος προσέθεσε: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε, επίσης, ότι η αβεβαιότητα στον τρόπο υπολογισμού της περιβαλλοντικής φιλοδοξίας διατρέχει οριζόντια τη νέα περιβαλλοντική αρχιτεκτονική της ΚΑΠ και δεν έχει γίνει σαφές πώς θα συγκριθεί με την τρέχουσα περίοδο. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσα, εκ των πραγμάτων, να την αποδεχθώ».
