Οευρωπαϊκός κλάδος χοιριδίων έρχεται αντιμέτωπος με μεγάλες προκλήσεις, καθώς δέχεται ολοένα και αυξανόμενη πίεση για τη μείωση των αντιβιοτικών, αλλά και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων για την ανάπτυξη των νεαρών χοιριδίων. Η πίεση που ασκείται για τη μείωση της κτηνιατρικής φαρμακευτικής αγωγής δεν είναι μόνο θέμα στρατηγικής, αλλά πρόκειται για μια ολιστική προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη, εκτός από τα χαρακτηριστικά και τη σύνθεση του σιτηρεσίου, την ευημερία στη διαχείριση των ζώων.
Ιδιαίτερα σημαντικά, ώστε να αντικατασταθούν τα αντιβιοτικά, είναι οι φυτικές ίνες, οι πρωτεΐνες και τα λιπαρά των σιτηρεσίων.
γράφει ο Χάρης Γκουζιώτης
Φυτικές ίνες
Η χρήση αδρανών ινών σε δίαιτες απογαλακτισμού θα μείωνε την εξάπλωση των παθογόνων βακτηρίων στο παχύ έντερο. Έρευνα στην Ολλανδία έδειξε ότι η πρόσληψη επιπλέον 50 γραμμαρίων αχύρου και 100 γραμμαρίων βρόμης στο ήδη υπάρχουν σιτηρέσιο για τις πρώτες 14 ημέρες μετά τον απογαλακτισμό οδήγησε σε αύξηση της κατανάλωσης τροφής σε σχέση με υποπροϊόντα που προέρχονται από το γάλα. Αντίθετα, η χρήση εύκαμπτων ινών αυξάνει την κατακράτηση νερού στην πέψη. Σε άλλη έρευνα παρατηρήθηκε μεγάλη συγκέντρωση λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας, δύο εβδομάδες μετά τον απογαλακτισμό, όταν τα σιτηρέσια περιείχαν 40-80 γραμμάρια πίτουρο σίτου ή 30-60 γραμμάρια πολτού τεύτλου σε σύγκριση με χοιρίδια που η εκτροφή τους έγινε με χαμηλής περιεκτικότητας ίνες. Επομένως, είναι προτιμότερο κατά τον απογαλακτισμό να μετριάζουμε τα επίπεδα των αδρανών ινών στα σιτηρέσια, ώστε να αποφευχθεί η διάρροια λόγω των συσσωρευμένων αχώνευτων θρεπτικών ουσιών, αλλά και να βοηθηθούν τα χοιρίδια να αποκαταστήσουν την εντερική τους λειτουργία.
ΠρωτεΐνεςΗ ακατέργαστη πρωτεΐνη που βρίσκεται στο λεπτό έντερο του χοιριδίου λειτουργεί σαν υπόστρωμα για το Ε.coli, το οποίο είναι αρνητικό για την υγεία του εντέρου. Για αυτόν τον λόγο, η μείωση της περιεκτικότητας σε ακατέργαστες πρωτεΐνες χρησιμοποιήθηκε ως εναλλακτική στρατηγική για τη χρήση αντιβιοτικών. H χρήση αντιβιοτικών αυξάνει το ph, μειώνοντας την ικανότητα του στομάχου να λειτουργεί ως γαστρικό φράγμα ενάντι του παθογόνου. Συνεπώς, είναι σημαντικό οι ακατέργαστες πρωτεΐνες που επιλέγονται να μειώνουν το ph του στομάχου, καθώς έρευνα έδειξε πως όταν το ph κυμαίνεται σε επίπεδα μεταξύ 3%-4% και η περιεκτικότητα του ρυθμιστή στομάχου μειώνεται, τότε είναι δυνατόν να επιτευχθεί αύξηση του σώματος του χοιριδίου έως και 8%. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η απουσία αντιβιοτικών πιθανόν να οδηγήσει σε αύξηση των απαιτήσεων σε αμινοξέα. Σε δίαιτες που αποσκοπούν στη βελτίωση της υγείας του εντέρου, λειτουργικά αμινοξέα, όπως η θρεονίνη και η τρυπτοφάνη, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και επιδιώκεται η αύξησή τους σε σχέση με τη λυσίνη. |
Λιπαρά
Αν και δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πληροφορίες αναφορικά με την επίδραση των λιπαρών στην καλή υγεία του εντέρου, μερικές μελέτες υποδεικνύουν πως η χρήση Ω3 λιπαρών θα μπορούσε να έχει θετικά αποτελέσματα. Δεδομένου πως τα λιπαρά είναι το πρώτο θρεπτικό συστατικό που επηρεάζει την πέψη τους όταν τα ζώα έχουν διάρροια, η ανάπτυξη παθογόνων βακτηριδίων επηρεάζει αρνητικά την πέψη του λίπους. Στην περίπτωση εντερικών διαταραχών, η χρησιμοποίηση λιπαρών πηγών με υψηλή περιεκτικότητα αποκτά ενδιαφέρον, καθώς συστατικά πλούσια σε λιπαρά οξέα βοηθούν στην καλή υγεία του εντέρου.
¡
Συμπερασματικά:
Για να είμαστε σε θέση να απαλλαγούμε από τη χρήση αντιβιοτικών είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη σημασία των ακατέργαστων πρωτεϊνών και λιπαρών ινών στην υγεία των εντέρων.
Η διατροφή των απογαλακτισμένων χοιριδίων θα πρέπει να βασίζεται σε δίαιτες με χαμηλά θρεπτικά συστατικά, ώστε η ανάγκη των ζώων για τα συγκεκριμένα θρεπτικά στοιχεία να αυξηθεί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χώρος για τις αχώνευτες ουσίες στο γαστρεντερικό σωλήνα που να είναι διαθέσιμες για τα βακτήρια. Παρ’ όλα αυτά, μια χρήση δίαιτας, απλώς χωρίς τη χρήση αντιβιοτικών και χωρίς καμία αλλαγή στη δίαιτα θα οδηγήσει σε διάρροια.
Οι δίαιτες που χρησιμοποιούνται πρέπει να περιέχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε ακατέργαστες πρωτεΐνες και μείωση των υδατικών διαλυμάτων για καλύτερη λειτουργία του στομάχου. Τα λιπαρά προτείνεται να είναι συστατικά με λιπαρά οξέα μεσαίας αλυσίδας και να υπάρχει μια σχετική αναλογία μεταξύ ακόρεστων και κορεσμένων λιπαρών οξέων.
