Τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τον ρόλο των υδατοκαλλιεργειών στην ανεξέλεγκτη διάδοση της αντιμικροβιακής αντοχής σε ζωικούς, αλλά και ανθρώπινους παθογόνους, κρούει έκθεση που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications. Οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και τον άνθρωπο είναι τεράστιες.
Για πολλές δεκαετίες, οι αλιευτικές κοινότητες χρησιμοποιούσαν κατά κόρον αντιβιοτικά για να ενισχύσουν την παραγωγικότητά τους και για να αποτρέψουν τις επιδημίες βακτηριακών μολύνσεων. Η εντατικοποίηση της υδατοκαλλιέργειας σήμαινε ότι συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ψαριών διατηρούνταν για εκτροφή σε οριοθετημένα, πολλές φορές ακατάλληλα θαλάσσια περιβάλλοντα, με τις επιπτώσεις να είναι σε ορισμένες περιπτώσεις καταστροφικές για τα συγκοινωνούντα υδρόβια οικοσυστήματα. Η μελέτη προσδιορίζει την υδατοκαλλιέργεια ως μια σημαντική πηγή αύξησης της ικανότητας των βακτηρίων να αντιστέκονται στη δράση των αντιβιοτικών. Αυτήν τη στιγμή, οι παράκτιες κοινότητες σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος στην Αφρική και τη Νότια Ασία αντιμετωπίζουν τις βαρύτερες συνέπειες του συγκεκριμένου φαινομένου.
