Η Ευρωπαϊκή Διακήρυξη για την ψηφιακή γεωργία και ο διαγωνισμός στην Ελλάδα

Γράφει ο Νίκος Λάππας

Ηπροηγούμενη Δευτέρα μπορεί να αποτελέσει ημέρα ορόσημο. Στην ειδική Επιτροπή Γεωργίας στις Βρυξέλλες, η οποία προετοιμάζει και υποστηρίζει το Συμβούλιο Υπουργών, παρουσιάσθηκε από την Κομισιόν το σχέδιο Διακήρυξης «Για ένα ευφυές και βιώσιμο ψηφιακό μέλλον του ευρωπαϊκού αγροτικού τομέα και της υπαίθρου». Διακήρυξη που πρόκειται να υπογραφεί σε περίπου έναν μήνα από τους αρμόδιους υπουργούς των κρατών-μελών.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί συνέχεια της Ανακοίνωσης του Βερολίνου, όπου στο πλαίσιο της «Πράσινης Εβδομάδας» εκπρόσωποι 74 χωρών συνυπέγραψαν κοινό ανακοινωθέν για την ψηφιοποίηση της παγκόσμιας γεωργίας. Μάλιστα, τότε, ο ΥΠΑΑΤ Στ. Αραχωβίτης, παρουσίασε την πολιτική της κυβέρνησης και το έργο που έχει ήδη προκηρυχτεί για την ψηφιακή πλατφόρμα από κοινού με το ΨΗΠΤΕ.

Η Ευρωπαϊκή Διακήρυξη για την ψηφιακή γεωργία και ο διαγωνισμός στην ΕλλάδαΗ Διακήρυξη της προηγούμενης Δευτέρας περιγράφει αναλυτικά την ευρωπαϊκή εκδοχή της ψηφιοποίησης. Εάν σταχυολογούσαμε τα πέντε πιο σημαντικά στοιχεία της, αυτά θα ήταν τα εξής:

Πρώτον, ότι το ψηφιακό αύριο θα πρέπει να διασφαλίσει τη συμμετοχή των μικρότερων εκμεταλλεύσεων σε αυτό και να αποτελέσει τη γέφυρά τους με την ανάπτυξη.

Δεύτερον, ότι από όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τις καινοτομίες στην αγροδιατροφή, οι ψηφιακές βρίσκονται στο επίκεντρο.

Τρίτον, πρέπει να δημιουργηθεί και να επεκταθεί η αναγκαία υποδομή.

Τέταρτον, πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα μεταφοράς όλων αυτών στην αγροτική παραγωγή.

Πέμπτον, πρέπει να αναβαθμίζονται η γνώση, οι δεξιότητες και η υποστήριξη των αγροτών.

Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι όλα αυτά αποτελούν το πρώτο μεγάλο βήμα για τη θέσπιση μιας ευρωπαϊκής κοινής πολιτικής ψηφιοποίησης του αγροτικού τομέα. Βέβαια, η μέχρι τώρα ευρωπαϊκή εμπειρία έχει καταδείξει ότι κοινή πολιτική, όπως η ΚΑΠ για παράδειγμα, δεν ωφελεί όλες τις χώρες-μέλη στον ίδιο βαθμό. Συνήθως, οι πιο ωφελημένες είναι αυτές που λειτουργούν με σχέδιο και συγκρότηση. Και στην περίπτωση της αγροτικής ψηφιοποίησης, για λόγους που έχουν γραφεί επανειλημμένα, η Ελλάδα είναι μία από τις σπάνιες φορές που διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Όταν, λοιπόν, κάποιοι τις ημέρες αυτές ζητούν να παραταθεί ο διαγωνισμός για την ψηφιακή πλατφόρμα, μάλλον δεν το κάνουν για να συμμετάσχουν και οι ίδιοι σε αυτόν. Το κάνουν για να οδηγήσουν στη συνολική ακύρωσή του. Γιατί δεν μπορεί το αίτημα για συμμετοχή να συνοδεύεται από αντιλήψεις πως η ψηφιοποίηση «ηχεί παράξενα στα αφτιά των αγροτών που δεν έχουν δρόμο να πάνε στο χωράφι τους, που δεν μπορούν να ποτίσουν τις καλλιέργειές τους, που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα ενδεχομένως…». Αντιλήψεις, που προσπαθούν να διακινηθούν ως «φιλοαγροτικές», αλλά που αναπαράγουν τη λογική της ψωροκώσταινας. Ότι, δηλαδή, η χώρα αυτή είναι καταδικασμένη, είναι ουραγός, δεν μπορεί να περιμένει κάτι καλύτερο.