Γιάννης Μπουτάρης: Ένας άνθρωπος που δεν φοβόταν να λέει τα πράγματα με το όνομά τους

«Για ποιο λόγο ήρθατε σε αυτόν τον κόσμο, δεν το εξετάζουμε· ήρθατε όμως. Κοιτάξτε, στη διάρκεια που είσαστε εδώ, να περάσετε καλά». Η φράση αυτή, που ακούστηκε στην κηδεία του, απόσπασμα από μια ομιλία του στο TEDx, συμπυκνώνει αυτό που ήταν ο Γιάννης Μπουτάρης. Ο δικός μας κυρ Γιάννης. Ένας άνθρωπος ερωτευμένος με τη ζωή, στα πάνω της και στα κάτω της. «Η  ζωή είναι σαν τον τρύγο. Σε μαθαίνει να έχεις υπομονή. Στον τρύγο διδάσκεσαι ότι υπάρχουν καλές και κακές χρονιές, αλλά αξίζει τον κόπο να υπομένεις», έλεγε.

Πολλά είναι τα επίθετα που γράφτηκαν αυτές τις μέρες για τον Γιάννη Μπουτάρη. Δύσκολο να γράψω αυτό το κείμενο λέγοντας κάτι διαφορετικό, κάτι επιπλέον. Αλλά αν ήταν ένα μόνο χαρακτηριστικό του που θα έπρεπε να αναφέρω, είναι ότι δεν φοβόταν λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι προς χάριν μιας, ηθικού τύπου, ειλικρίνειας, αλλά για την ανάγκη της αυτογνωσίας του καθενός ξεχωριστά, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας.  Γιατί μόνο αν ξέρεις ποιος είσαι και πού βρίσκεσαι, μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω.

Ένα περιστατικό, στο οποίο τυχαία ήμουν μάρτυρας, περιγράφει σε αδρές γραμμές ποιος ήταν ο πρωτοπόρος οινοποιός, ο ιδρυτής του Αρκτούρου, ο δήμαρχος, ο πολίτης της Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα του κόσμου όλου, ο Γιάννης Μπουτάρης, τον οποίο πολλοί αγάπησαν, αλλά και πολλοί μίσησαν και ας μην το ομολογούσαν. Γιατί πολλές φορές μισούμε τον καθρέφτη μας, ειδικά όταν μας αντικατοπτρίζει χωρίς φίλτρα. 

Δεν θα αναφέρω χρονολογία, γιατί δεν είμαι απόλυτα σίγουρη. Πάντως, ο Γιάννης Μπουτάρης, ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης και απόφοιτος του Κολλεγίου Ανατόλια, έχει προσκληθεί να μιλήσει σε εκδήλωση των αποφοίτων του Κολλεγίου Αθηνών, μέσα στις εγκαταστάσεις του Κολλεγίου. Στο θέατρο, που δεν χωράει καρφίτσα, βρίσκονται υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη, επιχειρηματίες, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, άνθρωποι που έχουν αποφοιτήσει από το Κολλέγιο Αθηνών και αποτελούν έγκριτα μέλη της ελίτ της χώρας. Όσοι πήραν τον λόγο εξήραν το Κολλέγιο, τη διοίκηση, τους ανθρώπους του, το έργο που επιτελείται. 

Πολλοί τον αγάπησαν, αλλά και πολλοί τον μίσησαν και ας μην το ομολογούσαν. Γιατί πολλές φορές μισούμε τον καθρέφτη μας, ειδικά όταν μας αντικατοπτρίζει χωρίς φίλτρα

Και ανεβαίνει στη σκηνή –διότι περί σκηνής θεάτρου επρόκειτο στην πραγματικότητα– ο Γιάννης Μπουτάρης. Με εκείνη τη χαρακτηριστική άνεση ροκ σταρ, που ο ίδιος κινούνταν, ανεξάρτητα του περιβάλλοντος. Μιλάει για τα σχολικά τους χρόνια και όλα μοιάζουν στο πνεύμα της εκδήλωσης, αλλά από τον τόνο της φωνής του καταλαβαίνω ότι κάτι παραπάνω θα πει. Και πραγματικά είπε. Λυπάμαι που δεν ηχογράφησα τα λόγια του για να μπορώ να τα μεταφέρω αυτούσια. Αλλά τα θυμάμαι πολύ καλά. 

Απευθυνόμενος στο ακροατήριο, χωρίς ίχνος υποκριτικής ταπεινοφροσύνης, ανέφερε ότι από αυτό το σχολείο όλοι γνωρίζουν ότι θα βγουν οι ηγέτες του αύριο. Οι άνθρωποι που θα πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Είστε υπεύθυνοι για το ποιοι θα κυβερνήσουν αυτήν τη χώρα αύριο. Επιλέξτε τους καλύτερους. Ας μην είναι η ιδιότητα “παιδί αποφοίτου” το βασικό διαβατήριο για την εγγραφή στο σχολείο. Ανοίξτε το πρόγραμμα των υποτροφιών για να έρθουν ξανά οι καλύτεροι και έτσι οι ηγέτες του αύριο να είναι οι καλύτεροι που έχει ο τόπος».  

Με λίγα λόγια, τους κάλεσε να κάνουν ξανά το Κολλέγιο Αθηνών ένα σχολείο «αρίστων» και όχι ένα σχολείο «ημετέρων», που απλώς θα διαιωνίζει την οικογενειοκρατία, ανεξαρτήτως ικανοτήτων. 

Το χειροκρότημα που ακολούθησε ήταν μαγκωμένο και αρκετά χλιαρό. Αλλά νομίζω ότι το χάρηκε. 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος άνθρωπος, από τη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης, είχε μιλήσει για τον αντισημιτισμό και την ανάγκη η Θεσσαλονίκη να θυμηθεί την πολυεθνοτική ιστορική ταυτότητά της. «Ποιοι θρήνησαν το 1945 τους εξαφανισμένους γείτονές τους; Ποια μνημεία στήθηκαν; Ποιες τελετές έγιναν; Μόνη, καθημαγμένη και ρακένδυτη, η κοινότητα πάλευε να ανασυστήσει την ύπαρξή της και να θρηνήσει τους νεκρούς της. Η πόλη, η κοινωνία, η χώρα ολόκληρη, αδιαφόρησαν. Κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους. Έκαναν πως δεν ήξεραν τι συνέβη, ποιος το έκανε, ποιος βοήθησε, ποιος προστάτεψε, όταν άλλοι, πολλοί, γκρέμιζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, καταλάμβαναν τον χώρο και τα υπάρχοντα των πολλών απόντων και των λιγοστών παρόντων. Ο θρήνος, άλλωστε, ήταν ατομικός», είχε υποστηρίξει σε ομιλία του με αφορμή την Εθνική Ημέρα Μνήμης των Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος.

Για την ιστορία, ο Γιάννης Μπουτάρης είχε γεννηθεί στις 6 Ιανουαρίου 1942 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 2024, σε ηλικία 82 ετών. 

Είχε ομολογήσει δημόσια ότι κατά τη δεκαετία του 1980 ήταν αλκοολικός, έκανε αποτοξίνωση  και είχε να πιει από το 1991. «Ο μηχανισμός της εξάρτησης είναι κοινός για όλες τις ουσίες. Φυγή από την πραγματικότητα θέλει ο εξαρτώμενος, δοκιμάζει τα πάντα κι όποιο του κάτσει, δεν έχει σημασία το είδος», περιέγραφε ο ίδιος σε ένα απόσπασμα του βιβλίου του «Εξήντα χρόνια τρύγος». 

Συλλυπητήρια ανακοίνωση της NEUROPUBLIC για τον θάνατο του Γιάννη Μπουτάρη

Ο πρόεδρος και το ΔΣ της NEUROPUBLIC εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια για τον θάνατο του πολιτικού, επιχειρηματία και οινολόγου Γιάννη Μπουτάρη. Τα έργα και οι ημέρες του ιδρυτή της εταιρείας «Κυρ-Γιάννη», με τα ξακουστά κρασιά από το Γιαννακοχώρι Νάουσας και το Αμύνταιο, μιλούν από μόνα τους.

Η προσωπικότητά του πολυσχιδής, η συνεισφορά του στον τόπο μας πολυποίκιλη, από διάφορα μετερίζια, με αποκορύφωμα τις διαδοχικές θητείες του ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης (2010-2019), όπου άφησε το στίγμα του στα πολιτικά τεκταινόμενα της συμπρωτεύουσας.

Η NEUROPUBLIC και οι άνθρωποί της αποχαιρετούν με συγκίνηση και σεβασμό τον φίλο και συνεργάτη Γιάννη Μπουτάρη, έναν φωτεινό φάρο που αφήνει πίσω του μια βαριά παρακαταθήκη για τη χώρα μας.