H αμπελοκαλλιέργεια μετρά τις απώλειές της στην περιφέρεια
Κατά 9.066 στρέμματα μειώθηκαν το 2024 οι αμπελώνες στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τα στοιχεία που απέστειλε το αρμόδιο Τμήμα Οίνου και Αλκοολούχων Ποτών του ΥΠΑΑΤ στην Κομισιόν στις 28 Φεβρουαρίου 2025. Τα στοιχεία αυτά δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αφού η εγκατάλειψη της αγροτικής γης είναι δεδομένη.
Σύμφωνα με την Μπέτυ Βερβαινιώτη, χημικό-οινολόγο του Συνδέσμου Οινοποιών Μαντινείας –υπό την ονομασία «The Mantinians»–, η μείωση των καλλιεργούμενων στρεμμάτων οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. «Κατ’ αρχάς, οι κλιματικές αλλαγές έχουν επηρεάσει την παραγωγή, με αύξηση της θερμοκρασίας και αλλαγές στις βροχοπτώσεις, που καθιστούν την καλλιέργεια πιο δύσκολη.
Επιπλέον, η οικονομική αστάθεια και η αύξηση του κόστους παραγωγής έχουν οδηγήσει πολλούς αμπελουργούς στην απόφαση να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια. Η έλλειψη υποστήριξης και επιδοτήσεων από το κράτος, οι οποίες είναι 30% λιγότερες σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχει, επίσης, συντελέσει στην εγκατάλειψη των αμπελώνων». Μάλιστα, η ίδια τονίζει ότι «στην Πελοπόννησο, έχουμε χαμηλό ποσοστό επιδοτήσεων ακόμη και σε σχέση με τις άλλες περιοχές της Ελλάδας», ενώ συμπληρώνει ότι «ειδικά στο παρελθόν, παρατηρούνταν καθυστερημένες πληρωμές των αμπελοκαλλιεργητών».
Μέχρι και 20% η αναμενόμενη μείωση των εξαγωγών σε βάθος χρόνου
Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η μείωση της παραγωγής στις εξαγωγές και στην ποιότητα, η κα Βερβαινιώτη επισημαίνει ότι οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές στις εξαγωγικές κινήσεις και την ποιότητα των κρασιών. Η Πελοπόννησος αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παραγωγούς κρασιού στην Ελλάδα, αντιστοιχώντας στο 25% της συνολικής παραγωγής. Με την πτώση της παραγωγής εκεί, οι εξαγωγές αναμένεται να μειωθούν κατά 15%-20% τα επόμενα χρόνια, γεγονός που θα πλήξει την οικονομία της περιοχής.
Στο ερώτημα αν υπάρχει διέξοδος, η ίδια απαντά ότι «η επιστροφή στην κανονικότητα είναι δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη. Απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια από την πολιτεία και τους αμπελουργούς. Η αύξηση των επιδοτήσεων, η εκπαίδευση των παραγωγών σε βιώσιμες καλλιεργητικές πρακτικές και η επένδυση σε έρευνα και ανάπτυξη μπορεί να βοηθήσουν στην αναγέννηση της αμπελοκαλλιέργειας. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι δημιουργούνται ομάδες, όπως οι “Mantinians”, για τη στήριξη και την ανάδειξη της περιοχής της Μαντινείας και την ενίσχυση της εξωστρέφειας. Με στρατηγικές και συνεργασία μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη πορεία για τον τομέα της αμπελοκαλλιέργειας στην Πελοπόννησο».
