Οι κοινωνικές πολιτικές θα κρίνουν την επιτυχία της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας

Αυξάνονται οι φωνές στην ΕΕ ώστε να τεθεί στην καρδιά όλων των πολιτικών η κοινωνία, κυρίως λόγω των φιλόδοξων δεσμεύσεων που έχει αναλάβει για τα επόμενα χρόνια η Κομισιόν με την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Κάποιοι αναλυτές βλέπουν πως οι αλλαγές σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο θα είναι τόσο ραγδαίες και έντονες, που τις παραλληλίζουν με τις αλλαγές που επέφερε κατά το παρελθόν η Βιομηχανική Επανάσταση. Για τον λόγο αυτόν, εμφανίζονται ιδιαίτερα ανήσυχοι στην περίπτωση που οι κοινωνικές πολιτικές τεθούν τελικά σε δεύτερη μοίρα.

Εξάλλου, όπως σημειώνουν, τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ θα είναι εκείνα που για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο θα κριθούν για την αποτελεσματικότητα και την ευελιξία τους, όσον αφορά τη στόχευση που έχει τεθεί υπέρ του περιβάλλοντος και τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Με λίγα λόγια, εξηγούν ότι η ΕΕ θα αποτελέσει τον βασικό πιλότο των διεθνών δράσεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής στο μέλλον. Αν θα καταφέρει η Ευρώπη να παρακινήσει με το παράδειγμά της τα υπόλοιπα κράτη σε Ανατολή και Δύση, ευαισθητοποιώντας τόσο τις ηγεσίες όσο και τους ίδιους τους πολίτες, αυτό θα το κρίνουν τα μέτρα που θα ληφθούν υπέρ της κοινωνίας, λένε οι αναλυτές.

Θα το κρίνουν οι τιμές στην ενέργεια, στις πρώτες ύλες, στις εισροές, στο λεγόμενο «καλάθι της νοικοκυράς». Θα το κρίνουν τα ποσοστά ανεργίας, οι μεταβολές στην καθημερινότητα κ.ά. «Μόνο με την ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών η ΕΕ θα πετύχει τη συναίνεση που χρειάζεται, ιδίως όταν επέλθουν οι δραστικές οικονομικές αλλαγές», σημειώνουν χαρακτηριστικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ευρωπαϊκό Τύπο φιλοξενούνται συχνά τις τελευταίες εβδομάδες άρθρα και αναλύσεις με αυτήν ακριβώς την προσέγγιση, ενώ οι προτάσεις της Κομισιόν μπαίνουν στο μικροσκόπιο της κριτικής και του σχολιασμού, ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά.

Βέβαια, δεν λείπουν και οι πολιτικές προσεγγίσεις, από τη δυναμική των Πρασίνων μέχρι τη στάση που κρατούν οι συντηρητικοί, τους υπέρμαχους της ελεύθερης αγοράς ή του κοινωνικού κράτους.