Με τιμή παραγωγού που ξεπερνά τα 50 λεπτά το κιλό για την τρέχουσα περίοδο, ήδη σημαντικό ποσοστό αγροτών έχει στραφεί στην καλλιέργεια του κρεμμυδιού. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στη Βοιωτία, όμως και άλλες περιοχές, όπως η Θεσσαλία και η Κεντρική Μακεδονία, έχουν ξεκινήσει τη σπορά για την τρέχουσα περίοδο.
Τη μερίδα του λέοντος για ακόμη μία φορά κατέχουν οι κόκκινες ποικιλίες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως λείπουν και τα λευκά κρεμμύδια. Οι σπορές προβλέπεται να ολοκληρωθούν στα μέσα Μαρτίου και η συλλογή θα γίνει τον Αύγουστο.
Όπως μας ενημερώνει ο Βαγγέλης Φλώρος, παραγωγός κρεμμυδιού από τη Βαμβακού Φαρσάλων, «το ενδιαφέρον των αγροτών είναι αυξημένο για το κρεμμύδι και προβλέπεται για την τρέχουσα περίοδο να έχουμε περισσότερα στρέμματα. Το βαμβάκι δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, με συνέπεια πολλοί παραγωγοί να στραφούν προς το κρεμμύδι ως μία δευτερεύουσα εναλλακτική πρόταση», εκτιμά ο ίδιος.
Προβληματισμός για τα ψυκτικά
Το αυξημένο κόστος των ψυκτικών έστρεψε τον κ. Φλώρο στη διατήρηση του κρεμμυδιού της προηγούμενης καλλιεργητικής περιόδου σε αποθήκες έως τις 15 Δεκεμβρίου. «Πούλησα με 45 λεπτά το κρεμμύδι, αν το έβαζα στο ψυγείο θα ήθελα 5 λεπτά τον μήνα κόστος συντήρησης και δεν μπορούσα να πάρω το ρίσκο και να περιμένω άνοδο της τιμής», ισχυρίζεται.
Σε ό,τι αφορά το κόστος των ψυκτικών, ρωτήσαμε και τον Παναγιώτη Δρίτσα, παραγωγό κρεμμυδιού από τις Θεσπιές. Υποστήριξε ότι υπάρχουν ψυκτικοί θάλαμοι στην περιοχή του και μπορούν να καλύψουν σε μεγάλο ποσοστό το σύνολο των αναγκών ψύξης για κρεμμύδι και την πατάτα, «δυστυχώς όμως το κόστος είναι μεγάλο. Αν μας δινόταν η δυνατότητα εγκατάστασης φωτοβολταϊκών μέσω του net-metering, θα είχαμε λύσει το ενεργειακό μας πρόβλημα. Η ΔΕΗ πρέπει να δώσει προτεραιότητα στον πρωτογενή τομέα μέσω του δικτύου της και όχι σε ιδιώτες», αναφέρει.
Συνεχίζοντας, ο κ. Δρίτσας είπε ότι οι σπορές του κρεμμυδιού για την περιοχή του έχουν περάσει το 50%, αλλά λόγω των καιρικών συνθηκών έμειναν πίσω.
Αναγκαιότητα η εκμηχάνιση της παραγωγής
Ο παραγωγός εκτιμά ότι οι εκτάσεις θα είναι αυξημένες, με περισσότερα στρέμματα από αυτούς που έχουν μηχανήματα νέας τεχνολογίας και μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών. «Οι υπόλοιποι μάλλον θα περιοριστούν στα ίδια στρέμματα που έχουν, ίσως μάλιστα ορισμένοι να τα μειώσουν», τονίζει.
Στο ερώτημά μας πόσο στοιχίζει μία επένδυση αυτού του είδους, ο κ. Δρίτσας είπε ότι ξεπερνά τα 200.000 ευρώ, ποσό που καθιστά αναγκαία κάποια χρηματοδότηση μέσω σχεδίου βελτίωσης ή από άλλα προγράμματα του ΠΑΑ. «Για τον λόγο αυτόν, με μία ομάδα παραγωγών από τις Θεσπιές και μέσω του συνεταιρισμού μας φτιάξαμε το δικό μας συλλογικό σχήμα, ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις δυσκολίες. Η επένδυση αυτή μπορεί να καλύψει πάνω από 1.200 στρέμματα και να μειώσει σημαντικά τη χειρωνακτική εργασία που απαιτείται μέχρι και σήμερα».
