Ο υπολογισμός του ακριβούς μεγέθους της ζημιάς που προκαλούν ορισμένα φυτοφάρμακα στους επικονιαστές μπορεί να είναι πιο δύσκολος από ό,τι πιστεύαμε έως τώρα. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ντέιβις (UC Davis), η επαναλαμβανόμενη έκθεση σε συγκεκριμένα φυτοφάρμακα θα μπορούσε να έχει αθροιστική επίδραση, βαίνοντας επιδεινούμενη, εφόσον υπάρξουν πολλαπλές εκθέσεις. Όπως γράφουν οι μελετητές, η ζημιά μπορεί να απαιτήσει την παρέλευση αρκετών γενεών, προτού οι πληθυσμοί των μελισσών ανακάμψουν πλήρως.
Σε επιστημονικό πείραμα που διήρκεσε δύο έτη, οι μελετητές εξέτασαν την μπλε μέλισσα των οπωρώνων, εγγενές είδος στη Βόρεια Αμερική και σημαντικό επικονιαστή γεωργικών προϊόντων, ειδικά σε οπωροφόρα δέντρα, όπως οι μηλιές, οι αχλαδιές, οι ροδακινιές και οι δαμασκηνιές.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τις αναπαραγωγικές επιδράσεις της έκθεσης στη δραστική ουσία ιμιδακλοπρίδη, ένα νεονικοτινοειδές φυτοφάρμακο, που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο για χρήση σε σπόρους, καλλιέργειες και δέντρα.
Όπως διαπίστωσαν, οι θηλυκές μέλισσες που εκτέθηκαν ως προνύμφες είχαν μείωση 20% στον αριθμό των απογόνων τους. Ωστόσο, όταν εκτέθηκαν αργότερα, ως ενήλικες, οι ήδη εκτεθειμένες μέλισσες παρουσίασαν συνολική πτώση 44% στους απογόνους τους, στοιχείο που δείχνει ότι οι επιπτώσεις δρουν αθροιστικά και, άρα, η συνολική ζημιά στον πληθυσμό μιας αποικίας μελισσών μπορεί να είναι καταστροφική.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι οι μέλισσες που έχουν εκτεθεί σε ένα επιβλαβές φυτοφάρμακο μία φορά δεν θα εκτεθούν ποτέ ξανά.
Αντιθέτως, ίσως είναι πιο πιθανό για ορισμένες μέλισσες να εκτεθούν επανειλημμένα και όχι μόνο μία φορά, καταλήγουν οι επιστήμονες.
