«Πριν από μια πενταετία, σκεφτήκαμε ότι η μελισσοκομία μπορεί ν’ αποτελέσει το μέσο για να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση. Ξεκινήσαμε τη δημιουργία ενός συλλόγου, με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας στη Θράκη», αναφέρει στην «ΥΧ» ο Χαλήτ Χαλήλ Ιμπράμ, πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Ομίλου Μελισσοκόμων και Φίλων της Μέλισσας Θράκης (ΠΟΜΦΙΜΕΛ), που αριθμεί 120 μέλη.
Οι περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με τη μελισσοκομία στη Θράκη δεν θεωρούσαν ότι, εκτός από μεράκι και τροφή για την οικογένεια, μπορεί να φέρει και εισόδημα στο σπίτι. Ο όμιλος, που δημιουργήθηκε, θέλησε να αντιστρέψει την εικόνα και σ’ αυτή την κατεύθυνση επιχειρούν την εκπαίδευση των μελών. «Για να μπούμε στις πωλήσεις, έπρεπε να βελτιώσουμε την ποιότητα της εργασίας του μελισσοκόμου. Έχουμε δει ανάπτυξη στους μελισσοκόμους του τόπου μας, αν και δεν φτάσαμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ως ιδιώτες, κάποια μέλη μας εξάγουν μέλι στη Γερμανία».
Συνολικά, αριθμούν 6.500 κυψέλες, αριθμός που αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, αν και η περασμένη μελισσοκομική χρονιά, σύμφωνα με τον κ. Χαλήλ Ιμπράμ, ήταν πολύ άσχημη. «Τον χειμώνα πάθαμε μεγάλες ζημιές. Τα μελίσσια δεν ήταν προετοιμασμένα για τόσο χαμηλές θερμοκρασίες. Όλη η Θράκη αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με τον παγετό, ειδικά ο Νομός Έβρου. Δηλώσαμε τις ζημιές στον ΕΛΓΑ και περιμένουμε», λέει ο πρόεδρος του ομίλου, που υπέστη ζημιές σε ποσοστό 30%.
Μετακίνηση
Ο Χαλήτ Χαλήλ Ιμπράμ μετακινεί επτά φορές τον χρόνο τα μελίσσια του για να επωφεληθεί από την ιδιαίτερη ανθοφορία της κάθε περιοχής. Τη συγκεκριμένη περίοδο, βρίσκονται γύρω από την Κομοτηνή, και συγκεκριμένα στα Σύμβολα. «Την άνοιξη, το μελίσσι απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Στα τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου, θα μετακινηθώ στον Έβρο και στην Ξάνθη. Πηγαίνω στα βουνά της Καβάλας για καστανόμελο και σκέφτομαι να πάω στη Θάσο για πευκόμελο, ίσως και στη Χαλκιδική». Στον Νομό Ροδόπης, υπάρχει το πευκόδασος της Νυμφαίας, που εκτείνεται μέχρι την περιοχή του Σώστη, αλλά η Θάσος συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στο πευκόμελο παρά τις καταστροφικές πυρκαγιές του Σεπτέμβρη.
Εκθέσεις
Στον όμιλο μετέχουν επαγγελματίες μελισσοκόμοι με 400 κυψέλες, αλλά και ερασιτέχνες με πέντε. Ο ίδιος έχει 350 και αποκλειστική του δουλειά είναι πλέον η μελισσοκομία. Ως όμιλος μετέχουν σε εκθέσεις, όπως είναι η Έκθεση Μελιού στη Βουλγαρία ή στην Κωνσταντινούπολη. «Είναι δύσκολο να εξάγουμε μέλι σε χώρα εκτός της ΕΕ, αλλά μέσα από την έκθεση στην Κωνσταντινούπολη βρίσκουμε τον έμπορο στην Ευρώπη, τον οποίο συμφέρει ν’ αγοράσει μέλι από την περιοχή μας κι αυτό είναι υπέρ των μελισσοκόμων μας».
Τα μέλη τους παράγουν μέλι σουσούρας, ανθόμελο, πευκόμελο, βελανιδόμελο, βαμβακόμελο και καστανόμελο. Το ατού είναι το ριγανόμελο από την εξαιρετική ρίγανη της ορεινής Ροδόπης, που απαντάται σε δύο ποικιλίες: η μία είναι η κοντορίγανη, που ανθίζει το φθινόπωρο. Στην Κύμη και την Εσοχή Ροδόπης απαντάται η βελανιδιά. Επίσης, φύεται το παλιούρι. «Διαθέτουμε βαμβακόμελο, το οποίο, σύμφωνα με έρευνες, θεωρείται πολύ καλό μέλι και το ζητούν στην Αθήνα, γι’ αυτό και το πουλάμε στις εκθέσεις της πρωτεύουσας».
Κρίση
Η προηγούμενη παραγωγή των μελών του ΠΟΜΦΙΜΕΛ έχει πουληθεί, αν και τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί η ζήτηση. «Στην αρχή, ο μελισσοκόμος έβγαζε 200 κιλά μέλι και γινόταν ανάρπαστο από το σπίτι του, ενώ τώρα χρειάζεται ν’ αναζητήσουμε τους καταναλωτές και τις αγορές», εξηγεί ο κ. Χαλήλ Ιμπράμ. Παρ’ όλα αυτά, δεν απογοητεύεται, γιατί ακολουθεί το παράδειγμα του μελισσιού, οργάνωση και δουλειά. «Αν μπούμε στην παραγωγή με σοβαρή εργασία, η χώρα μας και ο τόπος μας θα ξεπεράσουν γρήγορα την οικονομική κρίση, γι’ αυτό δουλεύουμε. Το μέλι φέρνει ακόμη και την ανθρωπότητα κοντά, γιατί το προϊόν είναι γλυκό. Η μέλισσα είναι ακόμη πιο γλυκιά, γιατί όσο και να τσιμπάει, εάν έχεις φιλία με τα μελίσσια, βλέπεις ότι σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και σε ξεκουράζουν».
Από φωτογράφος μελισσοκόμος
Επί χρόνια φωτογράφος στην Κομοτηνή, την τελευταία δεκαετία επέλεξε ν’ ασχοληθεί με τη μελισσοκομία, έχοντας γνωρίσει και αγαπήσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το μελίσσι. Ο κ. Χαλήλ Ιμπράμ έκανε φιλίες μέσα από τη μελισσοκομία, ενώ αποτελεί και μια καλή πηγή εισοδήματος. «Χρειάζεται περίπου τρεις μήνες δουλειάς τον χρόνο, ενώ ένας κτηνοτρόφος ή καπνοπαραγωγός δουλεύουν όλο τον χρόνο. Εάν, μάλιστα, βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον μέσα από συλλόγους και συνεταιρισμούς, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Συνεργαζόμαστε με συλλόγους της Θάσου, της Καβάλας, της Πάτρας σε επίπεδο εκπαίδευσης. Σχεδιάζουμε, επίσης, τη διοργάνωση εκπαιδευτικών εκδρομών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό». Συζητούν τη δημιουργία συνεταιρισμού, αλλά θεωρεί ότι πρώτα πρέπει να εκπαιδευτούν στη συνεργασία μέσα από τον ΠΟΜΦΙΜΕΛ πριν περάσουν στο επόμενο βήμα. Η βασική εκπαίδευση γίνεται μέσα από την παρακολούθηση του μελισσιού. «Εάν οι μελισσοκόμοι δουλεύαμε όπως τα μελισσοσμήνη, θα ήμασταν πολύ καλύτερα», λέει.
