Μέσα από μία δύσκολη περίοδο και έναν ζόρικο χειμώνα ξεκίνησαν όψιμα οι σπορές του υπαίθριου νωπού φασολιού σε περιοχές με ήπιες θερμοκρασίες. Σε σύγκριση με την περσινή περίοδο δεν υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στις καλλιεργούμενες εκτάσεις. Οι περιοχές στις οποίες εστιάζεται η παραγωγή νωπού φασολιού βρίσκονται στη Μεσσηνία, στην Ηλεία, κυρίως μέσα σε ψυχρού τύπου θερμοκήπια, στη Φθιώτιδα και στη Βοιωτία.
Περιγράφοντας τη φετινή εικόνα, ο Γιώργος Νίκου, από τις Λιβανάτες Φθιώτιδας, κάνει λόγο για μία δύσκολη χρονιά, λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, αλλά και της αδυναμίας εξεύρεσης εργατικών χεριών. «Κάθε χρόνο καλλιεργώ πάνω από 250 στρέμματα νωπό φασολάκι με το οποίο προμηθεύω την αγορά της Αθήνας. Αν και η χρονιά είναι δύσκολη θα προσπαθήσω να κρατήσω τα ίδια στρέμματα, γιατί παραδοσιακά καλλιεργώ αυτού του τύπου τα φασόλια».
Οι Λιβανάτες αποτελούν μία από τις πρώιμες περιοχές. Παλαιότερα καλλιεργούνταν περισσότερες εκτάσεις και, όπως μας εξηγεί ο κ. Νίκου, «πολλές από αυτές αντικαταστάθηκαν από ελιές ποικιλίας Καλαμών και δεν υπάρχει μεγάλη δυνατότητα εναλλαγής με άλλες καλλιέργειες». Επίσης, ο ίδιος μας εξηγεί ότι ορισμένοι παραγωγοί κάνουν χρήση υφάσματος κάλυψης του σπόρου μετά τη σπορά, για την προστασία του από όψιμους παγετούς.
Επίσπορη καλλιέργεια για τις φράουλες
Για σταθερές εκτάσεις υπό κάλυψη καλλιεργειών νωπού φασολιού, όπως και υπαίθριων, κάνουν λόγο παραγωγοί από την περιοχή της Ηλείας. Εναλλάσσουν καλλιέργειες φράουλας με φασόλι μέσα από ένα καλλιεργητικό πλάνο επίσπορης καλλιέργειας.
Εκείνο όμως που τους απασχολεί ιδιαίτερα είναι ότι για τη θερμοκηπιακού τύπου καλλιέργεια νωπού φασολιού δεν υπάρχουν και τα αντίστοιχα φάρμακα αντιμετώπισης εχθρών, όπως ο θρίπας και τα ακάρεα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πιστοποιηθούν.
Στην πρωιμότητα επιμένουν οι Μεσσήνιοι
Ο Νομός Μεσσηνίας αποτελεί, κατά βάση, έναν από τους βασικούς προμηθευτές νωπού φασολιού της χώρας, με πρώιμη παραγωγή. Όπως μας ενημερώνει ο Αλέξανδρος Κούτρος, γεωπόνος από την Καλαμάτα, η σπορά του φασολιού έχει ξεκινήσει από τα μέσα Φεβρουαρίου και συνεχίζει με όψιμες σπορές.
Εκείνο που ο ίδιος παρατηρεί χρόνο με τον χρόνο είναι μία σταδιακή μείωση, λόγω της εξεύρεσης εργατικών χεριών για τη συλλογή του καρπού, αλλά και τον ανταγωνισμό με τα κατεψυγμένα, όπου η συλλογή γίνεται με μηχανές. Το κατεψυγμένο φασολάκι λύνει το πρόβλημα της εργαζόμενης γυναίκας για εύκολη παρασκευή φαγητού, σε σύγκριση με το νωπό, που απαιτεί προεργασία. «Υπάρχουν όμως καταναλωτές που ακόμα και σήμερα περιμένουν το υπαίθριο νωπό φασολάκι γιατί γνωρίζουν τις ιδιότητές του και την ποιοτική υπεροχή του. Αν ξεπεράσουμε διαχρονικά προβλήματα, μπορεί να συνεχιστεί η καλλιέργεια χωρίς πρόβλημα, αφήνοντας ένα καλό εισόδημα στον παραγωγό που θα ασχοληθεί με αυτό», καταλήγει ο ίδιος.
