Πρώτη με διαφορά στη Νότια Κορέα η ελληνική κονσέρβα ροδάκινου

των Μαρίας Αντωνίου, Γιάννη Τσατσάκη

Ηγετικό μερίδιο, με ανοδικές μάλιστα τάσεις, στην αγορά της Νότιας Κορέας κατέχει πλέον η ελληνική κονσέρβα ροδάκινου, κεφαλοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τα οφέλη από την εμπορική συμφωνία που υπέγραψε πριν από μία δεκαετία περίπου η ΕΕ με την ασιατική χώρα. Τον ρόλο τους, φυσικά, έχουν παίξει και τα προγράμματα προώθησης που «έτρεξαν» όλο αυτό το διάστημα οι ελληνικές κονσερβοποιίες, με αποτέλεσμα, όπως αναφέρει πρόσφατη έρευνα αγοράς του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της πρεσβείας μας στη Σεούλ, η Ελλάδα να έχει θέσει πλέον στο περιθώριο παραδοσιακές ανταγωνιστικές δυνάμεις όπως η Κίνα, η Νότια Αφρική και η Χιλή.

Επισήμως, το μερίδιο αγοράς που απέσπασε η ελληνική κονσέρβα το 2019 στη Νότια Κορέα ανήλθε σε 43,6%. Ωστόσο, αν ληφθούν υπόψη και οι εξαγωγές της Ταϊλάνδης, η οποία εμφανίζει ποσοστό 28,3%, το μερίδιο της χώρας μας προσεγγίζει πια το 70%. Όπως εξηγεί το Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων στη Σεούλ, η Ταϊλάνδη δεν έχει πραγματικά δική της παραγωγή ροδάκινων και οι εξαγωγές της αφορούν ροδάκινα, πρωτίστως, από την Ελλάδα και, δευτερευόντως, από την Κίνα, τα οποία εισάγονται μεταποιημένα και συσκευασμένα στην Κορέα από την εταιρεία Dole.

Οι εισαγωγές ελληνικής κονσέρβας απευθείας από τη χώρα μας έφτασαν το 2019 στα ιστορικά υψηλά επίπεδα των 4.700 τόνων αξίας 5,1 εκατ. δολαρίων, ενώ στο πρώτο μισό του τρέχοντος έτους η αξία τους σημείωσε νέα κατακόρυφη αύξηση 68,9%. Ο σταδιακός μηδενισμός του εισαγωγικού δασμού στο πλαίσιο της συμφωνίας ΕΕ-Ν. Κορέας λειτούργησε, όπως επισημαίνεται στην έρευνα, εξαιρετικά ευνοϊκά για τη χώρα μας. Η συγκεκριμένη συμφωνία τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2011 και προέβλεπε σταδιακή κατάργηση του βασικού εισαγωγικού δασμού ύψους 50% σε οκτώ ισόποσες ετήσιες δόσεις, με το προϊόν να εισέρχεται πλέον αδασμολόγητα στη χώρα από το 2018.

Η συμφωνία που άλλαξε τα δεδομένα

Η κονσέρβα ροδάκινου είναι αρκετά δημοφιλές προϊόν στη Νότια Κορέα και καταναλώνεται ευρέως. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά τοπική παραγωγή καθιστά τις εισαγωγές απαραίτητες για την κάλυψη των αναγκών. Στην αγορά κυριαρχούν οι private label συσκευασίες των 400 γραμμαρίων με σμαλτοποιημένη επιφάνεια (enamel tin cans) και εύκολο άνοιγμα. Το 2010, οι ελληνικές εξαγωγές κομπόστας μηδενίστηκαν, αφού τα προηγούμενα χρόνια δέχτηκαν ισχυρές πιέσεις από τις ανταγωνίστριες χώρες.

Ωστόσο, από τον Ιούλιο του 2011, με τη συμφωνία ΕΕ- Ν. Κορέας η κατάσταση αντιστράφηκε: Το 2015 η αξία των ελληνικών εξαγωγών σημείωσε την καλύτερη, μέχρι τότε, επίδοση (1,9 εκατ. δολάρια) και ακολούθησε ταχύρρυθμη αύξηση τα επόμενα χρόνια με το μερίδιο της χώρας μας να σταθεροποιείται πάνω από το 30% στο διάστημα 2016-2018 και να φτάνει το 43,6% πέρυσι, έχοντας πλέον εδραιωθεί στην πρώτη θέση των προμηθευτών της Νότιας Κορέας.

Η υποχρέωση της Κίνας να πληρώνει ολόκληρο τον εισαγωγικό δασμό του 50%, για ένα μη ανταγωνιστικό σε ποιότητα και τιμή προϊόν σε σχέση με το ελληνικό, είχε ως συνέπεια το ποσοστό της εν λόγω χώρας να ακολουθεί μία σταθερά πτωτική πορεία, με το μερίδιό της πλέον να μην ξεπερνά το 12,2 (από 42% το 2010 και 30% το 2015), ποσοστό που αφορά κυρίως κατεψυγμένα ροδάκινα τα οποία συσκευάζονται αφού εισέλθουν στην χώρα.

Η ίδια υποχρέωση μαζί με τις υψηλότερες τιμές παραγωγού έχουν «εκτοπίσει», σύμφωνα με την έρευνα, και τη Νότια Αφρική, ενώ εκτός αγοράς βρίσκεται ουσιαστικά η Χιλή λόγω της κατώτερης ποιότητας σε σχέση με το ελληνικό προϊόν της, παρά το γεγονός ότι και αυτή έχει υπογράψει εμπορική συμφωνία με τη Ν. Κορέα. Τέλος, περιορισμένες εισαγωγές πραγματοποιούνται και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως τη Γαλλία (716.000 δολάρια), την Ιταλία (564.000 δολάρια) και την Ισπανία (526.000 δολάρια).