Ροδόπη: Η καμελίνα δίνει τη λύση για ένα σταθερό αγροτικό εισόδημα
Η επιδότηση και το χαμηλό καλλιεργητικό κόστος αποτελούν κίνητρο για την καλλιέργεια καμελίνας, που είναι ενεργειακό φυτό. Ο Νίκος Μποτρότσος καλλιεργεί βαμβάκι και σκληρό σιτάρι στη Ροδόπη, σε μια περιοχή όπου κυριαρχούν οι δύο καλλιέργειες, και τώρα φυτεύει πειραματικά 50 στρέμματα καμελίνα.
«Αναζητούμε εναλλακτική λύση, γιατί διαπιστώνουμε ότι στο βαμβάκι το κόστος παραγωγής διαρκώς αυξάνεται, στο δε σιτάρι η τιμή πώλησης του προϊόντος δεν είναι ικανοποιητική, οπότε δεν λαμβάνουμε ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Η καμελίνα δίνει μια πολύ καλή επιδότηση, που στα Οικολογικά Σχήματα είναι περίπου 60 ευρώ το στρέμμα», εξηγεί. Ο ίδιος σημειώνει, επίσης, ότι πέρυσι οι παραγωγοί πληρώθηκαν 30 ευρώ και αυτό προβλέπεται να λάβουν και φέτος, διότι τα αιτούμενα ποσά είναι διπλάσια των διαθέσιμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο κ. Μποτρότσος αναφέρει πως συνεργάζεται με εταιρεία που αγοράζει την καμελίνα προς 47,5 λεπτά το κιλό, επιπλέον δίνει πριμ 30 ευρώ το στρέμμα που προστίθενται στα 30 ευρώ της επιδότησης και, επομένως, έχει διασφαλισμένο εισόδημα συγκριτικά με το σιτάρι.
Χαμηλές οι εισροές
Εστιάζοντας στην καλλιέργεια, σημειώνει πως είναι χαμηλών εισροών, όπως τα σιτηρά. «Βοτανολογικά, η καμελίνα συγγενεύει με την ελαιοκράμβη την οποία καλλιεργούσαμε στο παρελθόν και δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Με φυσιολογικές βροχές τον χειμώνα δεν θα χρειαστεί πότισμα. Αν υπάρξει ξηρασία, ενδεχομένως να χρειαστεί ένα πότισμα Απρίλιο με Μάιο. Έχει μικρό βιολογικό κύκλο, σπέρνεται Νοέμβριο με Δεκέμβριο και συγκομίζεται τον Μάιο. Παραγωγικά, δεν είναι δυνατό φυτό, δίνει 120-150 κιλά το στρέμμα», υπογραμμίζει.
Πρόκειται για ελαιούχο φυτό που αξιοποιείται από τους αερομεταφορείς για την παραγωγή βιολογικού καυσίμου. Ο σπόρος και η καλλιεργητική καθοδήγηση γίνονται από την εταιρεία που συνάπτει σύμβαση. Ο σπόρος είναι αρκετά μικρός και δεν μπορεί να σπαρθεί με τις παλιές μηχανές σιτηρών, αλλά είναι εφικτό με τις καινούργιες, οι οποίες έχουν ένα ξεχωριστό γρανάζι. Ο κ. Μποτρότσος κλείνει, λέγοντας πως αν μείνει ικανοποιημένος, θα αυξήσει τις καλλιεργούμενες εκτάσεις.
