Η συζήτηση για τη νέα ΚΑΠ μετά το 2020, σε συνδυασμό με το επικείμενο Brexit, αναδεικνύουν τη διάσταση απόψεων που κυριαρχεί στον γαλλογερμανικό άξονα ως προς το μέλλον της ευρωπαϊκής αγροτικής πολιτικής.
Η μεν Γαλλία, διά στόματος Μακρόν, υπεραμύνεται της ΚΑΠ, τασσόμενη υπέρ ενός φιλόδοξου προϋπολογισμού μετά το 2020. Αντίθετα, η γερμανική πλευρά δεν φαίνεται να ενστερνίζεται την ίδια άποψη, καθώς θεωρεί ότι ήδη καταβάλλει πάρα πολλά για τη στήριξη της γεωργίας. Για τον λόγο αυτόν, η γερμανική κυβέρνηση φαίνεται να τάσσεται υπέρ της συγχρηματοδότησης των άμεσων ενισχύσεων από τα κράτη-μέλη, αντί να χρηματοδοτούνται πλήρως από την ΕΕ. Κάτι τέτοιο βρίσκει αντίθετη τη γαλλική κυβέρνηση, με τον Γάλλο πρόεδρο να ηγείται με τις δηλώσεις του ενάντια στις προσπάθειες επανεθνικοποίησης των ενισχύσεων. Η εφαρμογή βέβαια μίας τέτοιας συγχρηματοδότησης, θα μπορούσε να αποβεί ολέθρια για χώρες όπως η Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας.
Ανησυχίες για τις θέσεις της γερμανικής πλευράς εξέφρασε η πρόεδρος της Γαλλικής Συνομοσπονδίας Αγροτών FNSEA, Κριστιάν Λαμπέρ, σύμφωνα με την οποία θα ήταν ευχής έργο μία επίτευξη συμφωνίας στα πρότυπα της συμφωνίας Σιράκ – Σρέντερ, όταν οι δύο δυνάμεις κατόρθωσαν να ξεμπλοκάρουν τις διαπραγματεύσεις για την ανατολική διεύρυνση της ΕΕ. Τραγική ειρωνεία, βέβαια, είναι ότι, τότε, αμφότερες οι παραχωρήσεις αφορούσαν είσοδο μελών και όχι αποχώρηση ενός βασικού κράτους-μέλους όπως τώρα, γεγονός που ασκεί μεγάλη πίεση στην κοινοτική οικονομική πολιτική.
