Η Αγροδιατροφική Αλυσίδα Συνεργασίας AFCC χαρακτηρίζεται ως ένα από τα ισχυρότερα λόμπι της ΕΕ. Σε αυτή συμμετέχουν οι κλαδικοί ευρωπαϊκοί σύνδεσμοι αγροτικών μηχανημάτων (CEMA), σπόρων (ESA), λιπασμάτων (Fertilisers Europe), φυτοπροστασίας (ECPA), κτηνιατρικών σκευασμάτων (IFAHEurope), ζωοτροφών (FEFAC), βιοτεχνολογίας (EuropaBio), αγροτικού εμπορίου (COCERAL και CELCAA), αγροτών και συνεταιρισμών (COPA-COGECA) και βιομηχανίας τροφίμων και ποτών (FoodDrinkEurope).
Η Roxane Feller, γενική γραμματέας του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Κτηνιατρικών Φαρμάκων IFAH – Europe, ανέλαβε πρόσφατα την εκ περιτροπής προεδρία της AFCC για το έτος 2017. Η συνέντευξη που παραχώρησε στην «ΥΧ» αποτελεί μία από τις πιο έγκυρες απόψεις για τις προοπτικές του αγροδιατροφικού τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Κυρία Feller, ποιες είναι κατά τη γνώμη των Συνδέσμων σας οι προκλήσεις του ευρωπαϊκού αγροδιατροφικού τομέα;
Σήμερα, ο χώρος της αγροδιατροφής είναι αντιμέτωπος με μία πλειάδα προκλήσεων. Σκοπός της δομής Συνεργασίας AFCC είναι να μετατρέψει τις προκλήσεις αυτές σε ευκαιρίες και να τις κάνει γνωστές σε όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις στην Ευρώπη. Μία πρώτη πρόκληση συνεχίζεται με την επισιτιστική ασφάλεια ενός αυξανόμενου πληθυσμού του πλανήτη. Η Ευρώπη είναι ένας τεράστιος εισαγωγέας και εξαγωγέας τροφίμων και διαθέτει μερικές από τις πιο εύφορες εκτάσεις γης και τις πιο εύκρατες κλιματολογικές συνθήκες. Συνεπώς, μπορεί να αναδειχθεί σε μεγάλη παραγωγική δύναμη, τόσο για να θρέψει τους πολίτες της, όσο και τους πολίτες όλου του κόσμου. Δεύτερον, η Ευρώπη πρέπει να συνεχίσει να εγγυάται τις υψηλές προδιαγραφές ασφάλειας τροφίμων και οι καινοτομίες μπορούν να συμβάλουν στη διατήρηση αυτών των προδιαγραφών σε όλα τα στάδια της παραγωγικής αλυσίδας.
Υπάρχουν, βέβαια, και τα ζητήματα της βιωσιμότητας…
Βεβαίως. Πρέπει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του περιβάλλοντος και της φύσης, τα οποία είναι στενά συνδεδεμένα με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. Και οι καινοτόμες τεχνολογίες, προϊόντα και πρακτικές, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο μέγεθος αυτού που ονομάζουμε περιβαλλοντικό αποτύπωμα του αγροτικού τομέα. Τέλος, υπάρχει μία τέταρτη μεγάλη πρόκληση, η δημιουργία ανάπτυξης και θέσεων εργασίας. Η εισαγωγή καινοτόμων επιλογών, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και η υιοθέτηση καλών πρακτικών μπορεί να κάνουν την Ευρώπη παγκόσμιο πρωταγωνιστή ανταγωνιστικότητας.
Πολλές από τις αναφορές σας σχετίζονται με τη διάδοση της καινοτομίας. Πώς θα γίνει αυτό;
Η Ευρώπη πρέπει, κατ’ αρχάς, να ενσωματώσει σε όλες τις αγροδιατροφικές της πολιτικές μία ξεκάθαρη παράμετρο, που αφορά την καινοτομία. Η καινοτομία θα διαδοθεί με τη στήριξη της έρευνας και τη διάδοση της γνώσης. Η Ευρώπη πρέπει, επίσης, να στηρίξει την επιστήμη. Αυτό διασφαλίζεται με συστήματα πιστοποιήσεων που λειτουργούν με βάση τις αρχές της επιστήμης, είναι αναλογικά, αποδοτικά, αποτελεσματικά, αξιόπιστα, φιλικά στην καινοτομία, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ελκυστικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Οι αρχηγοί της ΕΕ πρέπει, τέλος, να εγγυηθούν την εύρυθμη λειτουργία και περεταίρω ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, ώστε να δοθεί ώθηση στις επενδύσεις νέων καινοτόμων προϊόντων.
Θα μπορούσαν οι μικρότεροι αγρότες να παρακολουθήσουν αυτές τις τεχνολογικές αλλαγές;
Αυτό που χρειάζονται οι μικρότεροι αγρότες είναι δεξιότητες και κατάρτιση, συνοδευόμενη, μάλιστα, από παρουσίαση των τεχνολογιών στον αγρό. Με τον τρόπο αυτόν, θα κατανοήσουν τι προσφέρει μία νέα τεχνολογία και τεχνική. Η αγροτική κοινότητα θα αξιοποιήσει τα οφέλη της τεχνολογίας και του ηλεκτρονικού μετασχηματισμού, με τη δημιουργία εύρωστων κατάλληλων υποδομών. Πιστεύουμε ότι η ποιότητα, η διοίκηση και οι οργανωτικές δομές που θα εμπλακούν είναι καθοριστικής σημασίας. Η διαλειτουργικότητα των συστημάτων, η ικανότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους και να είναι υψηλών ευρωπαϊκών προδιαγραφών θα διαδώσουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα σε όλο τον αγροτικό χώρο και θα προσφέρουν πρόσβαση σε όλους τους αγρότες, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους.
Δηλαδή, η καινοτομία δεν είναι ζήτημα κλίμακος…
Ακριβώς. Η καινοτομία δεν είναι ζήτημα κλίμακος, αλλά ένας ενοποιητικός παράγοντας όλων των αγροτών. Και αυτό επιτυγχάνεται, πρώτον, με επενδύσεις σε υποδομές (ευρυζωνικά δίκτυα, συνδεσιμότητα), δεύτερον, από επιπλέον ενίσχυση της κατάρτισης (ψηφιακές δεξιότητες) και, τρίτον, πρόσβαση σε συμβουλευτικές δομές. Η διασφάλιση των παραπάνω θα εντάξει όλους τους αγρότες στα νέα δεδομένα, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους.
Τι πρέπει να γίνει, ώστε να λειτουργήσει η αγροδιατροφική αλυσίδα πιο ανταγωνιστικά, ειδικά σε ό,τι αφορά τις αλυσίδες λιανικής;
Για να είναι βιώσιμος ο αγροδιατροφικός τομέας, απαιτείται μια λειτουργική, δίκαιη, διάφανη και ισορροπημένη εφοδιαστική αλυσίδα. Ο διάλογος μεταξύ όλων των ενδιαφερόμενων εταίρων, μικρότερων ή μεγαλύτερων, είναι αναγκαίος. Ο χώρος για να λειτουργήσει αποδοτικά, χρειάζεται όχι μόνο προϊόντα υψηλών προδιαγραφών, αλλά και καλές επιχειρηματικές πρακτικές. Η ανταγωνιστικότητα εδράζεται σε μία ολιστική προσέγγιση πολιτικών που αφορούν τις αλυσίδες τροφίμων στην Ευρώπη. Ο συνεχής θεσμοθετημένος διάλογος στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών δομών HLF και SCP, όπου συμμετέχουν όλοι, συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Τέλος, και σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές εξελίξεις, πιστεύουμε ότι η ΚΑΠ θα συνεχίσει να είναι προσανατολισμένη στην αγορά και να διασφαλίζει μία ανταγωνιστική, αποδοτική και βιώσιμη ευρωπαϊκή γεωργία και κτηνοτροφία.
