Ολοκληρώνεται στις περισσότερες περιοχές της χώρας η σπορά της σίκαλης και του τριτικάλε, ώστε να προλάβουν τα νεόφυτα τις πρώιμες παγωνιές στο φύτρωμα. Μπορεί και τα δύο ως δημητριακά να ενδιαφέρουν τον αγροτικό τομέα, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στον τομέα της γενετικής βελτίωσής τους και οι σπόροι σε μεγάλο ποσοστό εισάγονται από το εξωτερικό.
Σύμφωνα με τους ειδικούς του χώρου και τα δύο φυτά αντέχουν σε χαμηλές θερμοκρασίες, δίνουν πλούσια παραγωγή, κυρίως σε σανό, αλλά και σπόρους, αξιοποιώντας φτωχά και άνυδρα εδάφη. Τη σίκαλη, σύμφωνα με κτηνοτρόφους ορεινών περιοχών, την καλλιεργούν μαζί με ψυχανθή και την αξιοποιούν κυρίως ως σανοδοτικό φυτό, βελτιώνοντας παράλληλα τα χωράφια τους με τους συνδυασμούς που κάνουν.
Η Φλώρινα αποτελεί μία από τις βασικότερες περιοχές καλλιέργειας σίκαλης. Όπως μας ενημερώνει ο γεωπόνος Γρηγόρης Παπαϊωάννου, η σίκαλη καταλαμβάνει πάνω από το 60% των εκτάσεων σιτηρών στην ευρύτερη περιοχή. «Πρόκειται για φυτό με σημαντικό ενδιαφέρον για την περιοχή μας, διότι αξιοποιεί φτωχά και άγονα εδάφη και έχει σχετικά καλές αποδόσεις. Συνήθως χρησιμοποιούμε μια ντόπια ποικιλία, η οποία αποδίδει 250 με 300 κιλά το στρέμμα. Υπάρχουν και εισαγόμενες ποικιλίες σίκαλης, βελτιωμένες, που μπορούν να φτάσουν ακόμη και τα 500 κιλά το στρέμμα».
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στο θέμα του κόστους παραγωγής, που για τον ίδιο δεν είναι σημαντικό, σε σύγκριση με τις καλλιέργειες των υπόλοιπων σιτηρών. «Η σίκαλη δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία. Με ελάχιστη ποσότητα λιπάσματος μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες της. Επίσης, δεν έχει προσβολές από ασθένειες και ανταγωνίζεται σε μεγάλο ποσοστό τα ζιζάνια». Σημαντικό επίσης για τον ίδιο είναι ότι η καλλιέργεια δεν απαιτεί βαθιά οργώματα και «η κατεργασία του εδάφους μπορεί να γίνει ακόμη και με έναν καλλιεργητή».
Εκτός από τα πλεονεκτήματα, ο κ. Παπαϊωάννου μας μίλησε και για τα μειονεκτήματα της καλλιέργειας. «Όσο μεγαλώνει μειώνεται και η αντοχή του στις καιρικές συνθήκες, πρόκειται για ψηλό φυτό, δυσκολεύεται να σταθεροποιηθεί και πλαγιάζει, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει τον αλωνισμό. Επίσης, έχει μεγάλο βιολογικό κύκλο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα σιτηρά. Η συλλογή στην περιοχή μας ξεκίνα τον Ιούλιο και τελειώνει στις αρχές Αυγούστου», καταλήγει. Η σίκαλη τα τελευταία χρόνια παρουσίασε σημαντική αύξηση ζήτησης, με αποτέλεσμα η τιμή να ανέβει κατακόρυφα. «Πριν από λίγα χρόνια πουλούσαμε από 10 έως 12 λεπτά και σήμερα η τιμή κινείται πάνω από τα 25 λεπτά το κιλό», αναφέρει ο ίδιος.
|
Για βιοαέριο και ζωοτροφή το τριτικάλε Μπορεί ως δημητριακό να μην έχει δώσει θετικά δείγματα στον τομέα της διατροφής και ειδικότερα στην αλευροποίηση, κεντρίζει όμως το ενδιαφέρον για την αξιοποίησή του σε άλλους τομείς. Με μικρά αλλά σταθερά βήματα, το τριτικάλε κερδίζει σιγά-σιγά έδαφος στους τομείς της ενέργειας και της κτηνοτροφίας. Σύμφωνα με τον Κώστα Λεμονάκη, γεωπόνο εταιρείας σπόρων και πολλαπλασιαστικού υλικού, «ανεβαίνει η ζήτηση του προϊόντος από εταιρείες παραγωγής βιοαερίου, οι οποίες έχουν συμβάσεις με παραγωγούς όπως επίσης και από σύγχρονους κτηνοτρόφους, οι οποίοι χρησιμοποιούν ενσιρώματα στο σιτηρέσιο των ζώων». Όπως ο ίδιος μας εξηγεί, η πλούσια βιομάζα του μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τους 4 τόνους το στρέμμα. Η κοπή γίνεται προς τα τέλη Απριλίου, «άρα δίνει τη δυνατότητα στον παραγωγό να αξιοποιήσει το χωράφι του για το επόμενο διάστημα κάνοντας κανονικές ή ακόμη και επίσπορες καλλιέργειες». Στον τομέα της κτηνοτροφίας αναφέρει ότι η περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη φτάνει το 13% με 14% και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ζωοτροφές. «Το βασικό μειονέκτημα του τριτικάλε είναι ότι δεν μπορεί να γίνει σανός, λόγω του σκληρού καλαμιού που έχει και για αυτό δεν το προτιμούν στην αιγοπροβατοτροφία. Επίσης, ως δημητριακό, δεν αδελφώνει και για τον λόγο αυτόν χρειάζεται από 25 έως 30 κιλά σπόρο το στρέμμα». |
