Τα πραγματικά επιτεύγματα των 100 ημερών της διακυβέρνησης Τραμπ

Τις σημαντικότερες επιτυχίες και αποτυχίες των πρώτων 100 ημερών του Ντόναλντ Τραμπ προσπάθησαν να αποτιμήσουν τις προηγούμενες μέρες τα αμερικανικά και τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της διακυβέρνησης Τραμπ μιλά, φυσικά, μόνο για επιτυχίες.

Σε συνέντευξή του στο αντιπολιτευόμενο «The Atlantic», οι δημοσιογράφοι τoν ρώτησαν εάν η δεύτερη θητεία του ήταν διαφορετική από την πρώτη: «Την πρώτη φορά, είχα δύο πράγματα να κάνω – να διοικήσω τη χώρα και να επιβιώσω· είχα όλους αυτούς τους απατεώνες», είπε. «Τη δεύτερη φορά, διοικώ τη χώρα και τον κόσμο», πρόσθεσε με νόημα.

Εάν κάποιος, όμως, δει αποστασιοποιημένα τις πραγματικές επιπτώσεις των 100 πρώτων ημερών διακυβέρνησης των ΗΠΑ από τον Τραμπ και το επιτελείο των δισεκατομμυριούχων υπουργών του, σε παγκόσμιο γεωπολιτικό επίπεδο, αυτές είναι κατά κύριο λόγο τρεις:

• Η επανεκλογή-έκπληξη των Φιλελεύθερων στον Καναδά.
• Το αργό μεν, αλλά σημαντικό «ξύπνημα» των ευρωπαϊκών ηγεσιών.
• Η ανάκτηση του status της υπερδύναμης από την Κίνα.

Καναδάς

Ο Μαρκ Κάρνεϊ και το Φιλελεύθερο Κόμμα κέρδισαν την Τρίτη μια αξιοσημείωτη νίκη στις καναδικές εκλογές και φαίνεται ότι αυτή ήρθε με μεγάλη βοήθεια από τον Ντόναλντ Τραμπ. Το συνεχές «σφυροκόπημα» του βόρειου γείτονα των Ηνωμένων Πολιτειών από τον Αμερικανό πρόεδρο, οι χλευασμοί του και η προτροπή να γίνει η χώρα η 51η πολιτεία των ΗΠΑ έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος. Βοήθησε, βέβαια, και η απόσυρση του Τζάστιν Τριντό, του οποίου η δημοτικότητα είχε καταρρεύσει.

Κατά την προεκλογική εκστρατεία, ο Κάρνεϊ επικεντρώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στον γείτονά του και αυτό αντανακλάται στην ομιλία του για τη νίκη. Αφού προειδοποίησε ότι οι ΗΠΑ ήθελαν τη γη και τους πόρους του Καναδά, ο Κάρνεϊ δήλωσε: «Ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να μας σπάσει, για να μας αποκτήσει η Αμερική. Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ και πουθενά».

Μέχρι την επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία τον Ιανουάριο, το Συντηρητικό Κόμμα του Πιερ Πουαριέβρ κατείχε την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις προτίμησης των ψηφοφόρων, εν μέσω γενικής δυσαρέσκειας για την κατάσταση της καναδικής οικονομίας και σχεδόν μια δεκαετία διακυβέρνησης των Φιλελευθέρων υπό τον Τριντό. Τελικά, τις εκλογές στον Καναδά κέρδισαν οι Φιλελεύθεροι, με ηγέτη τους ένα πολιτικό αουτσάιντερ, τον πρώην επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας, Κάρνεϊ.

Ευρώπη

Μέχρι μερικούς μήνες πριν την εκλογή του Τραμπ, στις Βρυξέλλες είχε γίνει ανέκδοτο ότι η πιο σταθερή χώρα στην ΕΕ είναι η Ιταλία, η οποία κάποτε ήταν γνωστή για τις διαδοχικές κυβερνήσεις της με σύντομη διάρκεια ζωής. Ο Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία και ο Όλαφ Σολτς στη Γερμανία ταπεινώθηκαν από τιμωρητικές εκλογικές ήττες. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Πέδρο Σάντσεθ, προεδρεύει μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. Στην Πολωνία, ο Ντόναλντ Τουσκ απολαμβάνει μια πολύ ισχυρότερη θέση, αλλά παλεύει με έναν δυσκίνητο συνασπισμό και έναν πρόεδρο που συμμαχεί με την αντιπολίτευση.

Μιλάμε για την περίοδο που, ουσιαστικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρισκόταν σε έμμεσο πόλεμο με τη Ρωσία, για χάρη της Ουκρανίας. Κι ακόμα βρίσκεται. Τους πρώτους μήνες, όμως, του 2025, η αδυναμία διακυβέρνησης σε πολλές χώρες της ΕΕ αντικαταστάθηκε –με πολύ αργούς ρυθμούς, είναι η αλήθεια– από πιο ενεργούς πολιτικούς και τεχνοκράτες, τόσο στο θεσμικό κέντρο των Βρυξελλών όσο και περιφερειακά. Ο καταλύτης λέγεται και πάλι Ντόναλντ Τραμπ. Η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από πολλές κοινές στρατιωτικές αποστολές με την ΕΕ, η σιωπηρή συμμαχία των ΗΠΑ με τη Ρωσία και ο εμπορικός πόλεμος, που ξεκίνησε με την επιβολή δασμών, ανάγκασε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να αφυπνισθούν.

Ακόμα και η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρ’ όλες τις επικρίσεις του παρελθόντος, δείχνει να έχει συσπειρώσει τα κράτη-μέλη της ΕΕ πίσω από μια ψύχραιμη και διπλωματική στάση απέναντι στον τυφώνα «Τραμπ».

Κίνα

Κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ ότι, πλέον, η μεγαλύτερη οικονομική υπερδύναμη στον πλανήτη είναι η Κίνα. Για το ζήτημα της στρατιωτικής ισχύος ίσως ακόμα να τηρούνται κάποιες εύθραυστες ισορροπίες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας. Αλλά στο ζήτημα της οικονομικής ισχύος, η Κίνα κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως. Και δεν δείχνει να απειλείται από τις οικονομίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης, παρά μόνο από την Ιαπωνία και την Ινδία.

Όμως, δεν είχε χρειαστεί να αποδείξει την ισχύ της. Μέχρι που αποφάσισε ο Τραμπ να τα βάλει με τον πιο δύσκολο αντίπαλο: Την κινεζική βιομηχανία. Μετά τις υπαναχωρήσεις από την επιβολή των υπέρογκων πρόσθετων δασμών σε smartphones και σε άλλες συσκευές, που πλέον είναι πρώτης ανάγκης για τους Αμερικανούς, φαίνεται ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ ίσως χρειαστεί να επανεξετάσει την επιθετική πολιτική που έχει επιλέξει για να προσελκύσει επενδύσεις και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στη χώρα του. Έτσι, ενώ ζει στην ψευδαίσθηση ότι κυβερνά τον κόσμο, μπορεί στο τέλος να αποδειχτεί ότι η Κίνα διαθέτει πια «και το καρπούζι και το μαχαίρι».