Τι πρέπει να μας διδάξει το πάθημα της πανώλης

Με δεκάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα σε Θεσσαλία, Κόρινθο, Αττική και Κρήτη, η πανώλη των αιγοπροβάτων απλώνει απειλητικά το πέπλο της πάνω από την ελληνική κτηνοτροφία. Ήδη, στη χώρα μας, έχουν οδηγηθεί προς σφαγή περίπου 13.000 ζώα, ως αποτέλεσμα της έξαρσης της νόσου.

Μέσα από μια σειρά ανταποκρίσεων από όλες τις επιμολυσμένες περιοχές, η «ΥΧ» μεταφέρει υπεύθυνα στον αναγνώστη τις τελευταίες εξελίξεις σε αυτό το κρίσιμο μέτωπο. Επιπλέον, φιλοξενεί αναλυτικό ρεπορτάζ από τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Τσιάρας, με θέμα την εξέλιξη της νόσου, παραθέτοντας όλα τα νεότερα στοιχεία και τις ενέργειες που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, οι παραγωγοί επιρρίπτουν ευθύνες στις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας (ΣΕΚ), Παναγιώτη Πεβερέτο, να ξεκαθαρίζει ότι είχαν ατονήσει οι έλεγχοι από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες. Ο ίδιος, δε, μίλησε για ένα διάτρητο σύστημα, στο οποίο ο καθένας μπορεί να δηλώνει όσες εισαγωγές ζώων θέλει, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει αξιόπιστη εικόνα για το αν ο εκάστοτε δηλωμένος αριθμός εισαγόμενων ζώων αποτυπώνει την πραγματικότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο επικεφαλής του ΣΕΚ δεν παρέλειψε να κάνει λόγο για τις ενοχοποιημένες εισαγωγές ζώων από τη Ρουμανία, οι οποίες αντί να κατευθυνθούν στα σφαγεία, διατέθηκαν διάσπαρτα σε κτηνοτρόφους για παραγωγή. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ενδέχεται να είναι η κατάσταση την οποία βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες, με την πανώλη να έχει χτυπήσει την πόρτα πολλών περιοχών της χώρας μας. Κάτι το οποίο φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται από την απόφαση του ΥΠΑΑΤ να διακόψει τις εισαγωγές από τη βαλκανική χώρα.

Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της εφημερίδας μας, στο κομμάτι του συντονισμού με αυτοδιοικητικές αρχές, το ΥΠΑΑΤ έχει επιδείξει άμεσα αντανακλαστικά. Άλλωστε, η περίπτωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας, η οποία με τη συνδρομή του υπουργείου κατάφερε να θέσει άμεσα υπό τον έλεγχό της την κατάσταση, αποτελεί ήδη φωτεινό παράδειγμα ως προς την κινητοποίηση και την ανάσχεση της νόσου.

Αυτό, λοιπόν, που θα πρέπει να μας μείνει ως «προίκα» από τη δυσάρεστη εμπειρία της πανώλης είναι ότι τέτοιες σοβαρές απειλές για τον κτηνοτροφικό κλάδο χρειάζονται πρόληψη και άμεση ανταπόκριση. Διότι, χωρίς στοχευμένους ελέγχους και λογοδοσία, χωρίς ένα σχολαστικά σχεδιασμένο και σαφές πλάνο διαχείρισης της κρίσης στη θεωρία, αλλά και χωρίς την ταχύτατη εφαρμογή του στην πράξη (έγκαιρη ιχνηλάτηση και επιβολή μέτρων προστασίας), ο κίνδυνος μπορεί πολύ εύκολα να ξεφύγει εκτός ελέγχου και η ζημιά στο εξαιρετικά ανταγωνιστικό ζωικό κεφάλαιο της Ελλάδας να είναι ανεπανόρθωτη.