Χάθηκε το πευκόμελο της Εύβοιας

των Αντώνη Ανδρονικάκη, Νικολέτας Τζώρτζη

Δραματικές επιπτώσεις στο μεγαλύτερο ποσοστό των επαγγελματιών μελισσοκόμων της χώρας φέρνει η καταστροφή των δασών στη Βόρεια Εύβοια, από τα οποία προέρχεται μεγάλο ποσοστό του πευκόμελου που παράγεται στην Ελλάδα.

Το πευκόμελο αποτελεί την πιο σταθερή νομή, σύμφωνα με όσα ανέφεραν στην «ΥΧ» οι γνώστες του θέματος επομένως τα νέα δεδομένα φέρνουν μεγάλη ανασφάλεια. Την περίοδο που διανύουμε, υπό κανονικές συνθήκες, στην περιοχή που κάηκε, έβαζαν τα μελίσσια τους οι μελισσοκόμοι της Νοτιοδυτικής και Κεντρικής Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων και των ντόπιων παραγωγών.

Η καταστροφή του πευκοδάσους της Βόρειας Εύβοιας σημαίνει ότι οι μελισσοκόμοι θα πρέπει πλέον να μεταφέρουν τα μελίσσια τους στη Χαλκιδική ή στη Θάσο, που είναι οι μόνες περιοχές με ανάλογα πευκοδάση, ωστόσο κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο.

Οι μελισσοκόμοι που συνομίλησαν μαζί μας εξέφρασαν την πικρία τους για την άδικη, όπως τη χαρακτηρίζουν, αντιμετώπισή τους από την πολιτεία, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της πανδημίας, ενώ ορισμένοι στάθηκαν στο γεγονός ότι το κράτος τούς απαγορεύει την πρόσβαση στο δάσος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προσεγγίσουν τα μελίσσια τους για να τα φροντίσουν και να δουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Αγωνία για την επόμενη μέρα

Για βαρύτατες επιπτώσεις στην τοπική οικονομία της Εύβοιας και για σοβαρό έλλειμμα παραγωγής πευκόμελου μίλησε στην «ΥΧ» ο μελισσοκόμος και μέλος του μελισσοκομικού συλλόγου Ευβοίας, Τάσος Αξιώτης. «Το 70% της ελληνικής παραγωγής μελιού στην Ελλάδα προέρχεται από το πεύκο. Από αυτό, χάθηκε το 50%-60%, που αντιστοιχεί στην παραγωγή που προερχόταν από τα δάση της Βόρειας Εύβοιας. Μαζί με τα πευκοδάση χάθηκαν και άλλα μελισσοκομικά φυτά, όπως ρείκια, κουμαριές κ.ά. Ο μελισσοκόμος χάνει 600.000 στρέμματα μελισσοκομικού ενδιαφέροντος και την πιο σταθερή παραγωγή του. Μιλάμε για 25.000 άτομα που πλέον αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα, χωρίς να συνυπολογίσουμε τις οικογένειες που ζουν από την παραγωγή μελιού».

Όπως εξήγησε ο ίδιος, αυτές τις ημέρες θα ξεκινούσε η μελισσοκομική δραστηριότητα στην Εύβοια. «Η χρονιά μέχρι στιγμής δεν ήταν καλή. Η άνοιξη είχε προβλήματα στην παραγωγή, δεν βγάλαμε μέλι από τα άνθη. Οι μελισσοκόμοι “ξεκούραζαν” τα μελίσσια τους στους κάμπους της Θεσσαλίας και σε άλλες περιοχές για να μεταβούν στην Εύβοια και να πάρουν μέλι από το πεύκο, που αποτελεί την πιο σταθερή επιλογή μας τα τελευταία χρόνια. Πλέον, το πευκόμελο είχε γίνει κύρια, ακόμα και αποκλειστική παραγωγή της πλειονότητας των παραγωγών».

Ο μελισσοκόμος από την Ηλεία, Ανδρέας Ζαφειρόπουλος, είναι ένας από τους χιλιάδες μελισσοκόμους που βρισκόταν με τα μελίσσια του εκεί. Μας μίλησε για τεράστια καταστροφή, που θα πάρει χρόνια για να αποκατασταθεί. «Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτό που αισθάνομαι. Θα χρειαστούν 40 χρόνια για να αναγεννηθεί το δάσος. Και δεν είμαστε μόνο εμείς οι μελισσοκόμοι που δεν ξέρουμε πού να πάμε τα μελίσσια μας. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί καταστράφηκαν. Οι υλοτόμοι, οι ρετσινάδες, το δάσος ήταν προέκταση του εαυτού τους», δηλώνει στην «ΥΧ».

Ο γενικός γραμματέας του Μελισσοκομικού Συλλόγου Αχαΐας, Βασίλης Αλιχός, δήλωσε στην «ΥΧ»: «Είναι μεγάλο το πλήγμα για τη μελισσοκομία. Περιμέναμε πώς και πώς για τον τρύγο του πεύκου, δεδομένου ότι η χρονιά δεν πήγε πολύ καλά και τώρα αναμέναμε το πεύκο για να βγουν τα έξοδά μας. Δεν είναι εύκολο πλέον να σταθούν όρθιοι οι μελισσοκόμοι. Η Βόρεια Εύβοια ήταν το τελευταίο αποκούμπι μας. Υπάρχει μια άτυπη κατανομή των μελισσιών ανά τη χώρα. Οι μελισσοκόμοι της Δυτικής και Νότιας Ελλάδας και της Αττικής, πηγαίναμε στη Βόρεια Εύβοια και οι υπόλοιποι κατευθύνονταν προς Θάσο και Χαλκιδική».

Όπως μας εξήγησαν οι μελισσοκόμοι, πλέον θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες περιοχές για τα μελίσσια τους, ωστόσο αυτές βρίσκονται πολύ μακριά από την Εύβοια και το κόστος μεταφοράς είναι μεγάλο. Επιπλέον, δεν υπάρχουν χώροι εφάμιλλοι με αυτούς που χάθηκαν από τις φωτιές στην Εύβοια.

Εξηγώντας μας το πρόβλημα, ο κ. Αλιχός μας έφερε το εξής παράδειγμα: «Ήδη παρατηρείται στη Βόρεια Εύβοια, σε μέρη που δεν έχουν καεί, το φαινόμενο να ζητούν οι ιδιοκτήτες χωραφιών δύο και τρία ευρώ για κάθε μελίσσι». Ο κ. Αξιώτης μας είπε: «Πευκόμελο μπορεί να παραχθεί στη Χαλκιδική ή στη Θάσο, αλλά η μετάβαση εκεί είναι ασύμφορη οικονομικά ενώ δεν χωράμε όλοι εκεί».