Οι χαμηλές τιμές παραγωγού και το υψηλό κόστος καλλιέργειες αποτελούν –σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «ΥΧ»– τροχοπέδη για την περαιτέρω ανάπτυξη της καλλιέργειας πράσου στη χώρα μας. Μόνη διέξοδος, λένε οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την καλλιέργεια και την αγορά, μπορεί να αποτελέσει η εξαγωγή σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
Η συγκοµιδή στην Ελλάδα έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρχές Σεπτεµβρίου. Σταδιακά, η ποσότητα των πράσων αυξάνεται, έως την περίοδο Απριλίου – Μαΐου, που είναι και το τέλος της συγκομιδής, στις περισσότερες περιοχές. Στη συνέχεια –το καλοκαίρι– παρατηρούνται ελλείψεις στην αγορά, καθώς την εποχή εκείνη η συγκοµιδή πραγµατοποιείται σε λίγες περιοχές (ορεινές).
Για τον λόγο αυτό, όπως μας αναφέρουν άνθρωποι της αγοράς, ξεκινούν οι εισαγωγές πράσου και ανεβαίνει η τιμή του ελληνικού. Οι αποδόσεις της καλλιέργειας κυµαίνονται στους 3–4 τόνους το στρ., σε περιοχές όπως τα Μέγαρα, ενώ στη Θεσσαλονίκη η παραγωγή ανέρχεται στους 4–10 τόνους το στρ.
Για την καλλιέργεια, ο Δημήτρης Καστανιάς, Αντιπρόεδρος Α.Σ. Παραγωγών Μεγάρων, αναφέρει στην «ΥΧ»: «Το πράσο είναι μια πολυέξοδη καλλιέργεια γιατί μένει μεγάλο χρονικό διάστημα στο χωράφι και η συγκομιδή του καθυστερεί. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι το ίδιο χρονικό διάστημα –μέχρι να μαζευτεί το πρώτο χέρι στο πράσο– θα μπορούσε κανείς με ένα άλλο κηπευτικό να έχει συγκομίσει τρεις φορές. Επίσης, σε γενικές γραμμές, η τιμή του είναι χαμηλή, με μόνη ίσως εξαίρεση στο τελείωμα της σεζόν (τέλη Απριλίου, αρχές Μαΐου). Μια καλή τιμή, η οποία θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη στον παραγωγ,ό θα μπορούσε να είναι στο επίπεδο του 1 ευρώ/κιλό. Ωστόσο, η τιμή του σήμερα κυμαίνεται στα 45 – 50 λεπτά/κιλό».
Και προσθέτει: «Μόνο μέσα από τις εξαγωγές το ελληνικό πράσο -που υπερτερεί ποιοτικά από τα Ιταλικά ή τα Ισπανικά- θα μπορούσε να αποκτήσει υπεραξία. Η αγορά που θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε είναι της Βόρειας Ευρώπης, αφού με την παραγωγή μας καλύπτουμε άνετα την ελληνική κατανάλωση το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου».
Οι ποικιλίες
Οι περισσότεροι σπόροι που κυκλοφορούν στο εμπόριο ανήκουν σε ποικιλίες και λιγότερο σε υβρίδια, καθώς παρουσιάζεται δυσκολία στη δημιουργία αρρενοστειρότητας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΑΑΤ, στις κατά τόπους περιοχές της Ελλάδας καλλιεργούνται ντόπιες ποικιλίες. Στη Βόρεια Ελλάδα, είναι αρκετά διαδεδομένη η ποικιλία από την περιοχή Μακεδονίας, με χονδρό, λευκό και μεγάλου μήκους (σχεδόν 60 εκ.) ψευδοστέλεχος. Οι σπόροι που χρησιμοποιούνται προέρχονται από ποικιλίες συμβατικής καλλιέργειας, μετά από σχετική άδεια παρέκκλισης, ή πρόκειται για εισαγόμενους, που απέχουν μεταξύ τους απόσταση 8-15 εκ. Η ποσότητα του σπόρου που χρειάζεται για να φυτευτεί 1 στρέμμα είναι περίπου 400 γραμμάρια. Ιδανικές θερμοκρασίες ανάπτυξης των νεαρών φυτών είναι 12-21 οC. Μετά την έξοδο των φυτών από το έδαφος, ακολουθεί το αραίωμά τους, έτσι ώστε οι αποστάσεις μεταξύ τους πάνω στις γραμμές σποράς να είναι περίπου 5εκατοστά.
Η εξαγωγή των φυταρίων πραγματοποιείται μόλις τα φυτά αποκτήσουν ύψος 20-25 εκ. Μια ημέρα πριν από αυτή την καλλιεργητική εργασία, προηγείται ένα καλό πότισμα του χωραφιού, που θα βοηθήσει στην εξαγωγή των φυτών.
Το πράσο, αμέσως μετά τη μεταφύτευση, έχει ανάγκη από αρκετό πότισμα, καθώς τα φυτά είναι πλήρως ανεπτυγμένα και οι κλιματολογικές συνθήκες χαρακτηρίζονται από έντονη ηλιοφάνεια και υψηλή θερμοκρασία (περίοδος καλοκαιριού). Η άρδευση κυρίως πραγματοποιείται με κατάκλυση ή με καταιονισμό.
Η συγκομιδή πραγματοποιείται μόλις τα φυτά αποκτήσουν κατάλληλα χαρακτηριστικά που προσδίδουν καλή ποιότητα στο συγκομισμένο προϊόν. Χρονικά, μεσολαβούν 3-4 μήνες από τη μεταφύτευση έως τη συγκομιδή, η οποία πραγματοποιείται από τον Σεπτέμβριο έως τέλος Δεκεμβρίου. με τη μέγιστη παραγωγή τους μήνες Οκτώβριο-Νοέμβριο.
Οι αλλεπάλληλες βάσεις των φύλλων σχηματίζουν ένα είδος στελέχους, που καλείται «ψευδοστέλεχος» και αποτελεί τον λαιμό του φυτού και το εμπορικό τμήμα του. Το έλασμα των φύλλων είναι επίμηκες, επίπεδο και στην άκρη καταλήγει σε μύτη. Τα φύλλα του πράσου είναι τοποθετημένα σε 2 αντίθετες σειρές.
Ο βολβός σχηματίζεται από τις βάσεις των φύλλων μόνο στις κατάλληλες συνθήκες, δηλαδή όταν η φωτοπερίοδος είναι σχεδόν 24 ώρες φως μέσα στο 24ωρο. Στις συγκεκριμένες συνθήκες της Ελλάδας, δεν σχηματίζονται βολβοί.
