Το προσφυγικό είναι σε έξαρση, και έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν είναι γνωστό αν υπήρξε κάποια πρόοδος στη Σύνοδο Κορυφής. Οι διαπραγματεύσεις με το κουαρτέτο βρίσκονται σε σημείο καμπής και ουδείς ξέρει πού θα καταλήξουν, με δεδομένη από τη μια την ανάγκη της ελληνικής πλευράς να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση, και από την άλλη την εκβιαστική τακτική του ΔΝΤ. Τα μεγάλα μέτωπα, δηλαδή, είναι ανοιχτά μπροστά στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση και στη χώρα.
Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αποδυθούν σε κυνήγι μαγισσών, με αφορμή το γνωστό «ολίσθημα» του Γιάννη Μουζάλα, που σε συνδυασμό με την κατάσταση στην Ειδομένη οδήγησε τη ΝΔ να ζητήσει την παραίτησή του. Στηρίζοντας έτσι την απαίτηση του κυβερνητικού εταίρου, του Πάνου Καμμένου, να αποπέμψει ο Τσίπρας τον Μουζάλα, επειδή είπε σε λάθος στιγμή τη λάθος λέξη. Απαίτηση που έθεσε σε κίνδυνο την κυβερνητική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.
Πληροφορίες της «ΥΧ» αναφέρουν ότι, τελικώς, ο Καμμένος δεν θα επιμείνει στην άκαμπτη στάση του. Συνεπώς, ο –επιτυχημένος, σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση- Γιάννης Μουζάλας θα παραμείνει στο πόστο του. Η κυβέρνηση, όμως, βγαίνει για άλλη μια φορά τραυματισμένη, γιατί δικά της στελέχη προκάλεσαν μια κρίση εκ του μηδενός. Και η αξιωματική αντιπολίτευση, από την πλευρά της, που έσπευσε να συνταχθεί με την απαίτηση Καμμένου, δεν έδωσε θετικό δείγμα γραφής. Σε αντίθεση με τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης που, για δικούς τους λόγους, κράτησαν μια πιο μετρημένη στάση. Τελικώς, αυτό που δείχνει όλη η ιστορία είναι ότι οι υποτιθέμενοι υπεύθυνοι για τη χώρα δεν είναι και τόσο υπεύθυνοι.
