Το πολιτικό σύστημα… χτενίζεται

Έχει κάτι απογοητευτικό ο τρόπος με τον οποίο το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει τη δύσκολη σημερινή κατάσταση. Άνθρωποι, κόμματα και μηχανισμοί, που επηρεάζουν πιο πολύ από τον καθένα τη ζωή μας, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν πού βρισκόμαστε, ποιες είναι οι ανάγκες της οικονομίας και της χώρας, πού πρέπει να επιδείξουν σωφροσύνη και συναινετική διάθεση και πού να επιδείξουν τις διαφορές τους. 

Αφορμή για τις σκέψεις είναι η υπόθεση Μουζάλα. Μια ιστορία που ξεκίνησε από μια λέξη του υπουργού και έχει φτάσει να γίνει μεγάλο θέμα. Να απειλεί την κυβερνητική συνοχή, να υπονομεύει τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και να εξασθενίζει την κυβέρνηση ακριβώς τη στιγμή που αυτή θα έπρεπε να δίνει την εντελώς αντίθετη εικόνα. Να πάμε, δηλαδή, τελικώς σε εκλογές, εν μέσω τυφώνα, επειδή ο Μουζάλας αποκάλεσε –κακώς, κάκιστα– τα Σκόπια Μακεδονία. 

Δεν είναι γνωστό –έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές– αν ο Καμμένος θα αποφασίσει να ελιχθεί. Αν ο Μητσοτάκης θα αποφασίσει να ρίξει νερό στο κρασί του. Αν ο Τσίπρας θα αποφασίσει να πάρει τη μια ή την άλλη απόφαση. Εκείνο, όμως, που είναι γνωστό είναι πως, όποια κι αν είναι η κατάληξη, το πολιτικό σύστημα κατάφερε να βάλει τα χέρια του και να βγάλει τα μάτια του. Ή, πιο σωστά, τα δικά μας μάτια. Γιατί εμείς πληρώνουμε τα σπασμένα, τελικώς. 

Ας ασχοληθούν με τα μεγάλα. Με το προσφυγικό, τη διαπραγμάτευση, την αξιολόγηση, το χρέος. Ας προσέχουν τι λένε. Ας μετρήσουν και τις δικές μας ανάγκες και αντοχές. Ζητάμε πολλά;