«Ο Έλληνας μελισσοκόμος βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε από τη μια τις καιρικές συνθήκες και από την άλλη την κακή –κάκιστη θα έλεγα- λειτουργία της αγοράς» τόνισε στην ομιλία του στο πλαίσιο του 11ου Διαδικτυακού Συνεδρίου Ελληνικού Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος (ΟΜΣΕ) κ. Βασίλης Ντούρας.
«Το ελληνικό σήμα στο μέλι. Το σχέδιο του κανονισμού είναι έτοιμο εδώ και 2 χρόνια» ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο κ. Ντούρας ενώ . «Αν κρίνω από τις αντιδράσεις των εμπόρων που είναι εκτός Διεπαγγελματικής, είναι πολύ καλό» πρόσθεσε.
Ακολουθεί η ομιλία του Β. Ντούρα στο 11ο Διαδικτυακό Συνέδριο Ελληνικού Μελιού και Προϊόντων Μέλισσας:
«Ο Έλληνας μελισσοκόμος βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε από τη μια τις καιρικές συνθήκες, οι οποίες μας κάνουν τη ζωή δύσκολη και από την άλλη την κακή -κάκιστη θα έλεγα- λειτουργία της αγοράς. Οι μεγάλες αλυσίδες των σούπερ-μάρκετ και κάποιοι έμποροι-τυποποιητές, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση, την αδυναμία των νοικοκυριών να ξοδέψουν χρήματα αλλά και τη βροντερή έλλειψη βούλησης από την πολιτεία, εδώ και πολλά χρόνια, να ελέγξει ουσιαστικά την αγορά, ισοπέδωσαν το ελληνικό μέλι, πουλώντας εισαγόμενα μέλια αλλά και μέλια – σιρόπια ως ελληνικά.
Η Ομοσπονδία μας από την αρχή της οικονομικής κρίσης έβαλε στόχο να ξεχωρίσει το ελληνικό μέλι από τα εισαγόμενα και τα μίγματά τους με ελληνικά μέλια. Καταφέραμε και πείσαμε την τότε πολιτική ηγεσία και το 2011 θεσπίστηκε η υποχρεωτική αναγραφή στην ετικέτα της χώρας συγκομιδής αντί του…… «μίγμα μελιών από Ε.Ε ή από Ε.Ε και εκτός Ε.Ε».
Το 2013 με τη θέσπιση των νέων αγορανομικών διατάξεων, το μέλι απέκτησε ακόμη μια ομπρέλα προστασίας. Στο σημείο αυτό αισθανθήκαμε μια σιγουριά και σχεδιάζαμε πώς θα αναδείξουμε την ποιότητα και την αξία του ελληνικού μελιού, παροτρύνοντας όλους τους μελισσοκόμους να στοχεύουν στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα.
Δυστυχώς λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Η αγορά καταστρατήγησε κάθε κανόνα, αφού η πολιτεία ήταν απούσα, και έβαλε στα ράφια φτηνά «μέλια» για τον καταναλωτή, τα οποία, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι μέλια. Αυτή η πρακτική συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με αποτέλεσμα να εξαπατάται ο καταναλωτής, αφού τρώει σιρόπια για μέλι και να πιέζονται οι τιμές στο δικό μας μέλι, ακόμη και σε χρονιές που οι παραγωγές μας δεν είναι καλές, όπως η χρονιά που διανύουμε. Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι σε αυτό το παιχνίδι συμβάλλουν και κάποιοι ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι με τις θέσεις τους και τις δηλώσεις τους θολώνουν το τοπίο ως προς τους κανόνες τυποποίησης και λειτουργίας της αγοράς, λέγοντας μισές αλήθειες και δημιουργούν τριβές μεταξύ των μελισσοκόμων.
Αυτά ως εδώ. Τι κάνουμε τώρα; Υπάρχει λύση ή βρισκόμαστε σε αδιέξοδο;
Ναι, υπάρχει λύση και για μας τα πράγματα είναι απλά.
- Το κράτος να συνεχίσει τους ελέγχους, που το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε. (μετά από πολλά χρόνια επιτέλους έλαβαν υπόψη τις καταγγελίες μας). Οι έλεγχοι του ΕΦΕΤ πρέπει να συνεχιστούν και να είναι ουσιαστικοί και επαναλαμβανόμενοι. Τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν τον προηγούμενο μήνα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Επιβάλλεται να γίνουν διοικητικοί έλεγχοι σε όλους τους εισαγωγείς μελιού για τα προηγούμενα 2-3 χρόνια και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι καταστρατήγησαν την υπάρχουσα νομοθεσία. Μόνο όταν δούμε πώς πουλήθηκαν τα εισαγόμενα, θα καταλάβουμε όλοι το μέγεθος του προβλήματος. Η αγορά πρέπει να λειτουργεί με κανόνες και ουσιαστική εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας.
- Ελληνικό σήμα στο μέλι. Το σχέδιο του κανονισμού είναι έτοιμο εδώ και 2 χρόνια. Αν κρίνω από τις αντιδράσεις των εμπόρων που είναι εκτός Διεπαγγελματικής, είναι πολύ καλό! Είμαι βέβαιος πως μόλις γίνει νόμος του κράτους θα γίνει μια νέα αρχή. Ο διαχωρισμός πλέον από τα άλλα «μέλια» θα είναι εμφανής. Το ελληνικό σήμα θα βοηθήσει στη βελτίωση της ποιότητας και σε μια καλύτερη λειτουργία της αγοράς και επειδή δε ζούμε σε χώρα αγίων, η πολιτεία θα πρέπει να είναι πάντα παρούσα και με τους ελέγχους της να εγγυάται την καλή λειτουργία.
Ποιοι θα πάρουν το ελληνικό σήμα; Οι μελισσοκόμοι το χρειάζονται;
Το ελληνικό σήμα θα πάρουν όσοι εμπορεύονται και τυποποιούν ελληνικό μέλι. Το σήμα πέρα από το διαχωρισμό ευελπιστούμε να δώσει με το χρόνο και μια σημαντική υπεραξία. Ο φορέας που θα δίνει το σήμα είναι ο ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, ο οποίος θα έχει και την ευθύνη ελέγχων, πέρα των άλλων ελεγκτικών οργανισμών, για τη συμμόρφωση όλων.
Οι μελισσοκόμοι δεν το χρειάζονται, αφού μπορούν να πωλούν το μέλι τους τονίζοντας την ιδιότητα του παραγωγού και γράφοντας ταυτόχρονα στις συσκευασίες τους «ελληνικό μέλι». Αν όμως κάποιος μελισσοκόμος εκτιμά ότι το χρειάζεται, θα μπορεί να το παίρνει με τις ίδιες διαδικασίες και υποχρεώσεις των εμπόρων-τυποποιητών. Η παραφιλολογία γύρω από αυτό το θέμα δεν έχει ουσία αλλά υπηρετεί σκοπιμότητες, επιζήμιες για τους μελισσοκόμους.
Και οι καταναλωτές; Οι καταναλωτές θα πρέπει να προτιμούν το ελληνικό μέλι και να ξέρουν ότι τα φθηνά μέλια δεν είναι μέλια και δεν τους προσφέρουν τίποτα στη διατροφή τους και στην υγεία τους.
- Λοιπά σήματα ποιότητας στο μέλι: εκτός από το ελληνικό σήμα, υπάρχουν ήδη άλλα σήματα ποιότητας. Το μέλι ελάτης βανίλια Μαινάλου καθώς και το πευκοθυμαρόμελο Κρήτης έχουν ήδη καταχωρηθεί ως μέλια ΠΟΠ. Άλλα μέλια βρίσκονται στη διαδικασίες απόκτησης ονομασίας προέλευσης.
Τα σήματα ποιότητας και γεωγραφικής ένδειξης σαφώς δίνουν μια υπεραξία στο προϊόν και σαφώς οι διοικητικοί και λοιποί έλεγχοι αποθαρρύνουν τις παρανομίες στην εμπορία μελιού, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ελληνικό μέλι έχει υπεραξία λόγω των ποιοτικών χαρακτηριστικών του και των βιολογικών του δράσεων, δε χρειάζεται πολλά – πολλά για να ξεχωρίσει, ξεχωρίζει διεθνώς.
Τέλος αυτό που πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό, από την πολιτεία και τους καταναλωτές εξίσου, είναι ότι η νοθεία του μελιού δεν αποτελεί μια απλή οικονομική απάτη αλλά ένα έγκλημα κατά της δημόσιας υγείας, της διατροφικής και περιβαλλοντικής μας ασφάλειας. Δεν υπερβάλλω. Το μέλι είναι ένας σύμμαχος για την υγεία, ενώ η ζάχαρη είναι εχθρός της και όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Αυτό που δε γνωρίζουν όλοι είναι ότι, όταν το νοθευμένο μέλι πλημμυρίζει την αγορά, ρίχνει τις τιμές κάτω από το κόστος παραγωγής του μελιού με αποτέλεσμα ο μελισσοκόμος να μην μπορεί να επιβιώσει. Χωρίς μελισσοκόμους όμως δε θα υπάρχουν και μέλισσες για επικονίαση. Όταν συμβεί αυτό η διατροφική μας επάρκεια και η βιοποικιλότητα θα μπουν σε μεγάλους κινδύνους.
Αυτός είναι και ό λόγος που η ΕΕ προσπαθεί την τελευταία δεκαετία να στηρίξει τη μελισσοκομία, θεσμοθετώντας όμως κυρίως μέτρα που περιορίζουν σε κάποιο βαθμό τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που απειλούν τη μέλισσα. Πλέον επείγει να ληφθούν μέτρα και για την προστασία του μελιού από τα εισαγόμενα σιρόπια πριν καταστραφεί η μελισσοκομία.
Προτάσεις υπάρχουν, θεσμοί υπάρχουν, βούληση από την πολιτεία χρειάζεται!»
