ΟΓιάννης Σκρέτης μεγάλωσε στη Φθιώτιδα, σε μία οικογένεια που δεν ήταν αγροτική, αλλά καλλιεργούσε περιστασιακά ελιές, για να μη μείνει ακαλλιέργητη η γη που είχαν. Από τις Λιβανάτες βρέθηκε στα Χανιά, να διαχειρίζεται ένα εστιατόριο μαζί με τη σύντροφό του. Τελικά, όμως, πριν από τρία χρόνια, η ίδια γη στην οποία μικρός έπαιζε, τού έδωσε την ευκαιρία να γυρίσει στα πάτρια εδάφη, ευκαιρία την οποία άδραξε. Σήμερα, δρέπει τους καρπούς της απόφασής του, επενδύοντας σε πρακτικές που μειώνουν το κόστος παραγωγής, ενώ είναι φιλικές προς το περιβάλλον. «Εδώ και τρία χρόνια καλλιεργώ 50 στρέμματα ελιές ποικιλίας Καλαμών στις Λιβανάτες. Πήραμε την απόφαση αυτή όταν βρεθήκαμε μπροστά στο δίλημμα να νοικιάσουμε ή να αναλάβουμε εμείς ίδιοι τη γη μας. Αποφασίσαμε το δεύτερο, καθώς μία περιουσία 50 στρεμμάτων δεν μπορείς να την αφήσεις εύκολα, ειδικά όταν είναι τόσο παραγωγική και το προϊόν τόσο εξαγώγιμο», αναφέρει στην «ΥΧ», ο Γιάννης.
Ο 34χρονος αγρότης αποφάσισε, λοιπόν, να βάλει μπροστά την όρεξη για δουλειά, αλλά και τις γνώσεις που μπορούσαν να του προσφέρουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα στις καλλιεργητικές του πρακτικές. «Έπρεπε να μάθω τα πάντα όταν ξεκίνησα. Νόμιζα ότι είχα εμπειρία, αλλά η γνώση πάνω στο δέντρο έρχεται με τη μελέτη και την παρατήρηση», αναφέρει ο Γιάννης, ο οποίος από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα ανταλλάσσει απόψεις με άλλους παραγωγούς της περιοχής, διαβάζει για την καλλιέργεια της ελιάς, ενώ έχει εμπιστευτεί τους τοπικούς γεωπόνους. «Ξεκίνησα να κάνω αναλύσεις εδάφους με τις συμβουλές γεωπόνων, αλλά το άλμα που χρειαζόμουν στην όλη διαδικασία προήλθε από την επαφή με τον συνταξιούχο πλέον καθηγητή γεωπονίας Γιώργο Δαουτόπουλο, από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο καθηγητής τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να μας δώσει τις γνώσεις του πάνω στη γονιμότητα του εδάφους και στο πόσο σημαντικοί είναι όλοι οι μιρκοοργανισμοί που βρίσκονται στο έδαφος και τι δουλειά επιτελούν», αναφέρει ο Γιάννης.
«Ακολούθησα ΤηΝ εφαρμογή του ζεόλιθου τόσο στο έδαφος όσο και στα φύλλα μου»
Ο 34χρονος αγρότης έχει καταφέρει να μειώσει τη χρήση λιπασμάτων κατά 25% καθώς αποφάσισε να ακολουθήσει καλλιεργητικές πρακτικές πιο φιλικές για την ίδια την καλλιέργεια και το περιβάλλον.
«Η πρώτη πρακτική που ακολούθησα ήταν η εφαρμογή του ζεόλιθου τόσο στο έδαφος όσο και στα φύλλα μου.
Τα αποτελέσματα φαίνονται ήδη, καθώς το δέντρο είναι πιο πλούσιο αλλά και πιο ζωντανό.
Ο ζεόλιθος καταπολεμά μερικές ασθένειες που είναι ζημιογόνες για την ελιά, όπως είναι το κυκλοκόνιο και σε συνδυασμό με τα χαλκούχα σκευάσματα που χρησιμοποιούμε εδώ και χρόνια, γίνεται πολύ καλή δουλειά.
Το ζήτημα σε όλη αυτή την προσπάθεια που κάνουμε είναι να κληροδοτήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας γόνιμη γη», τονίζει.
Χλωρή λίπανσηΕκτός από τη χρήση του ζεόλιθου, ο Γιάννης έχει αρχίσει να εφαρμόζει δοκιμαστικά τη χλωρή λίπανση, κατά την οποία «σπέρνουμε ψυχανθή μαζί με αγροστώδη, τα οποία όταν φτάσουν στο απαιτούμενο μέγεθος, κόβονται και ενσωματώνονται ελαφρά στο έδαφος μαζί με τα κλαδιά των δέντρων, με αποτέλεσμα να λειτουργούν ως φυσική λίπανση», εξηγεί. Ο ίδιος τονίζει ότι «το παραπάνω κομπόστ εφαρμόζεται ως χαλί στο έδαφος, μέσω του οποίου απελευθερώνονται θρεπτικά συστατικά, όπως το άζωτο». Με τη συγκεκριμένη πρακτική έχει καλλιεργήσει βίκο και κριθάρι, ενώ το επόμενο στάδιο είναι «ο ψεκασμός της οργανικής ύλης με ωφέλιμους μικροοργανισμούς μετά το κούρεμα ή το σπάσιμο των κλαδιών στο χωράφι γιατί βοηθούν ταχύτερα στην κομποστοποίηση». |
Ελιές Καλαμών
Ο Γιάννης προωθεί τις ελιές του μέσω εμπόρων, ενώ όπως ο ίδιος αναφέρει έχει κάνει αίτηση στα σχέδια βελτίωσης για τη δημιουργία ενός τυποποιητηρίου καθώς επισημαίνει ότι ο αγρότης σήμερα πρέπει να σκέφτεται επιχειρηματικά και να δίνει υπεραξία στο προϊόν του. Τέλος, για τον 34χρονο αγρότη η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των αγροτών στην Ελλάδα αποτελεί πρόβλημα που πρέπει να λυθεί καθώς «η συνεργασία σε βοηθάει να έχεις “πιο δυνατή φωνή” όταν πουλάς το προϊόν σου».
