Είναι γεγονός ότι η ελληνική γεωργία εμφανίζει χαμηλότερες παραγωγικές επιδόσεις σε σχέση με τον ευρωπαϊκό κοινοτικό μέσο όρο σε αρκετούς δείκτες, όπως π.χ. στην παραγωγικότητα της εργασίας. Πρόκειται για χρόνιο διαρθρωτικό πρόβλημα που οφείλεται σε πολλές αιτίες, με κυριότερη ίσως την αδυναμία της ελληνικής γεωργίας να εκμεταλλευτεί τα οφέλη που προκύπτουν από τις λεγόμενες «οικονομίες κλίμακας», όπως είναι π.χ. η μείωση του κόστους παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος.
Mε το μέσο μέγεθος της αγροτικής εκμετάλλευσης στη χώρα μας να μην ξεπερνάει τα 50 στρέμματα, τα οποία συνήθως είναι και διάσπαρτα σε παραπάνω από ένα αγροτεμάχιο και με κατακερματισμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς, είναι φανερό ότι η ελληνική γεωργία δεν αξιοποιεί σε ικανοποιητικό βαθμό τους συντελεστές παραγωγής, όπως π.χ. τον μηχανολογικό εξοπλισμό, με αποτέλεσμα μειωμένη παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα.
Είναι ανάγκη, συνεπώς, να προχωρήσουν άμεσα τα έργα του αναδασμού που θα ενοποιήσουν τις διάσπαρτες ιδιοκτησίες σε μεγαλύτερες ενιαίες εκμεταλλεύσεις με πρόσβαση στο οδικό και αρδευτικό δίκτυο, αλλά και θα οδηγήσουν σε εξορθολογισμό των ενοικίων των χωραφιών, που σήμερα είναι ακόμη σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Στο πλαίσιο αυτό, η πολιτεία μπορεί να προωθήσει και άλλες δράσεις, όπως η διανομή κρατικής γης, η ενίσχυση λειτουργίας της αγοράς γης στις αγροτικές περιοχές (π.χ. μέσω δανειοδοτήσεων), η προώθηση των μακροχρόνιων μισθώσεων κ.ά.
Η ελληνική γεωργία, ωστόσο, είναι δυνατόν να καλύψει σε σημαντικό βαθμό το «χαμένο έδαφος» στην παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα με άλλους τρόπους, όπως είναι η παραγωγή υψηλής ποιότητας τελικών αγροτικών προϊόντων, η πιστοποίηση σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, δηλαδή από το χωράφι μέχρι και το ράφι, μέσα από τη χρήση πιστοποιημένων αγροτικών εφοδίων (σπόροι, φυτοπροστατευτικά προϊόντα, λιπάσματα) και υπηρεσιών (ολοκληρωμένη διαχείριση παραγωγής), καθώς και μέσα από τη χρησιμοποίηση νέων τεχνολογιών, όπως είναι π.χ. η γεωργία ακριβείας.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ρόλος του πολλαπλασιαστικού υλικού είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Τα νέα εργαλεία στη γενετική βελτίωση των φυτών προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες στον τομέα της δημιουργίας νέων βελτιωμένων ποικιλιών, που μπορεί να συμβάλουν τα μέγιστα στην αειφόρο παραγωγή τροφίμων που προωθεί και η ΕΕ, με τη στρατηγική «From Farm to Fork».
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ, Πρόεδρος Συνδέσµου Επιχειρήσεων Πολλαπλασιαστικού Υλικού (ΣΕΠΥ)
