Τα τελευταία 50 χρόνια, τo φημισμένο κίτρο Ντιαμάντε από την Καλαβρία της Νότιας Ιταλίας, με μεγάλη ζήτηση στον κλάδο της αρωματοποιίας, είχε σχεδόν εξαφανιστεί λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων και της έλλειψης οικονομικής προοπτικής.
Όμως, μια οικογένεια Ιταλών αγροτών κατάφερε να δώσει νέα πνοή στον καρπό μέσα από τη χρήση θερμοκηπιακών εγκαταστάσεων σε συνδυασμό με ηλιακά πάνελ, παρέχοντας ένα διδακτικό παράδειγμα που μπορεί να βρει εφαρμογή και σε άλλες επαπειλούμενες από την κλιματική αλλαγή καλλιέργειες. Η οικογένεια Lancellotta ήταν από τις πρώτες στην Ιταλία που πειραματίστηκε με τα «αγροβολταϊκά», όπου οι καλλιέργειες ευδοκιμούν κάτω από ηλιακούς συλλέκτες. «Κοιτάξτε την ποιότητα αυτού του κίτρου», λέει στο BBC ο 35χρονος Antonio Lancellotta, ο οποίος διαθέτει τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις στην περιοχή της Σκαλέα.
Μια ξενάγηση στο «ανορθόδοξο» οικογενειακό θερμοκήπιο έκτασης 7,2 στρεμμάτων είναι αποκαλυπτική: Σειρές από καταπράσινες κιτριές απλώνονται στον χώρο, και άνωθεν αυτών, περίπου στα 3,8 μέτρα πάνω από το έδαφος, εκτείνεται μία οροφή με εναλλασσόμενες γραμμές από διαφανή πλαστικά φύλλα και φωτοβολταϊκά πάνελ.
Το 2009, ο πατέρας του Antonio, Mario, γεωπόνος και λογιστής, άρχισε να πειραματίζεται για πρώτη φορά με την ιδέα: Τι θα γινόταν εάν η παραγωγή ενέργειας μπορούσε να υποστηρίξει την παραγωγή του τοπικού εσπεριδοειδούς που απειλούνταν με εξαφάνιση και που για να αναπτυχθεί χρειαζόταν φυσική ή τεχνητή σκιά; Η σκέψη του βρήκε πρόσφορο έδαφος (σ.σ. η κάλυψη που παρέχεται από τα πάνελ μειώνει τις ανάγκες του εσπεριδοειδούς σε νερό κατά 70%) και σήμερα διαθέτει μια πλούσια παραγωγή κίτρου.
