Το θερινό σινεμά στην Κίμωλο είναι αλλιώς

«Σας παρακαλούμε, μη στέλνετε μηνύματα για το πότε θα γίνει η προβολή». Αυτό είναι το μήνυμα της εθελοντικής ομάδας Κιμώλου «Κιμωλίστες (ΑΜΚΕ)» προς το κοινό που απευθύνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα του Cine Καλησπερίτης. 

Ο θερινός κινηματογράφος της Κιμώλου ξεχωρίζει για τις σινεφίλ βραδιές του κάτω από τα αστέρια, σε βραχώδεις παραλίες, στο κάστρο και σε άλλα μαγευτικά σημεία του νησιού, μετατρέποντας κάθε ταινία σε μια μοναδική εμπειρία.

Μια εμπειρία που πλέον προσελκύει ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου, συμβάλλοντας ενεργά και στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα βίντεο, για το Cine Καλησπερίτης, που κοινοποίησε η Καρολίνα Καλνταρότζι στο TikTok έγινε viral, με πάνω από 515.000 θεατές σε διάστημα μιας εβδομάδας. 

Στο σινεμά αυτό —μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από την ομάδα Κιμωλίστες το 2014 και υποστηρίζεται από την εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Rosebud.21— δεν υπάρχουν πρόγραμμα, αριθμημένες θέσεις ή σειρές. Ολα εξαρτώνται από τον καιρό, καθώς στο μικρό κυκλαδίτικο νησί οι ισχυροί άνεμοι και οι υψηλές θερμοκρασίες καθορίζουν πότε και πού θα στηθεί το πανί. «Για να γίνει μια προβολή, πρέπει ο άνεμος να είναι μέχρι 3 μποφόρ», λέει στην «Κ» ο Φώτης Μαρινάκης από τους Κιμωλίστες. «Συνήθως, τρεις μέρες πριν, στέλνουμε email παντού – σε ιδιοκτήτες δωματίων που ενημερώνουν τους πελάτες τους. Επιπλέον, τοποθετούμε ανακοινώσεις σε διάφορα σημεία, και φυσικά αναρτούμε πληροφορίες στην ιστοσελίδα και στα σόσιαλ μίντια». 

Κάθε προβολή πραγματοποιείται σε διαφορετικό σημείο, με φυσικά σκηνικά να πλαισιώνουν την οθόνη και 300 φαναράκια να αιωρούνται μαγικά στον αέρα. «Την πρώτη χρονιά, δεν υπήρχαν καν τα φαναράκια· η προβολή γινόταν πάνω σε έναν τοίχο. Το 2015 πήγαμε για πρώτη φορά στην παραλία “Αλυκή”, όπου χρησιμοποιήσαμε καφάσια μπύρας με ένα μαδέρι οικοδομής για καθίσματα. Για να φαίνονται πιο όμορφα, τα καλύψαμε με κουρελούδες», εξηγεί ο κ. Μαρινάκης συμπληρώνοντας ότι στη συνέχεια τα μαδέρια αντικαταστάθηκαν από κανονικές καρέκλες για να κάθεται ο κόσμος πιο άνετα.

Στην ακατοίκητη Πολύαιγο, η παρακολούθηση ταινιών γίνεται ένα ξεχωριστό γεγονός, καθώς οι επισκέπτες απολαμβάνουν τις ταινίες ακόμη και μέσα από τα καΐκια τους. Εκεί απαιτείται απόλυτη μπουνάτσα και οι προβολές γίνονται πάντα τον Αύγουστο. 

Εκτός από τις ταινίες, ο Καλησπερίτης φιλοξενεί εκλεκτούς καλεσμένους από τον χώρο του κινηματογράφου για συζητήσεις με το κοινό. Για παράδειγμα, από τις 3 μέχρι τις 6 Ιουλίου, καλεσμένος θα είναι ο Ανδρέας Κωνσταντίνου καθώς θα παρουσιαστεί η ταινία «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη. «Επίσης, μαζί μας θα είναι η Κατερίνα Μπέη, σεναριογράφος του “Υπάρχω“, το οποίο θα προβληθεί δύο φορές, με παρόντες τον σκηνοθέτη Σταύρο Τσεμπερόπουλο και τον παραγωγό Πάνο Σαμιώτη». Ακόμα μια προβολή είναι αυτή της ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ» σε σκηνοθεσία Αγγελου Φραντζή, με προσκεκλημένη την πρωταγωνίστρια Κάτια Γκουλιώνη. 

Οι Κιμωλίστες επισημαίνουν πως υπάρχουν φιλμ της εταιρείας Rosebud.21 που προβάλλονται ταυτόχρονα με την έξοδό τους στις αίθουσες της Αθήνας. «Είναι σχεδόν απίστευτο όλο αυτό. Από εκείνες τις περιπτώσεις που λες πως κάποιο άστρο ή το παιχνίδι της μοίρας έπαιξε ρόλο», λέει στην «Κ» ο Ζήνος Παναγιωτίδης, ένας εκ των ιδιοκτητών της Rosebud.21. Ο ίδιος επισημαίνει ότι, έχοντας ξεκινήσει από την κινηματογραφική λέσχη του πανεπιστημίου του, διατηρεί μια ιδιαίτερη ευαισθησία γύρω από τέτοιες πρωτοβουλίες. 

Λάτρης της Κιμώλου, όπου διατηρεί σπίτι και ο στενός του φίλος Ντίνος Αυγουστίδης, ο κ. Παναγιωτίδης σημειώνει πως το νησί έχει πλέον διαμορφώσει μια ξεχωριστή ταυτότητα. «Η Κίμωλος ήταν κάποτε το νησί των εναλλακτικών. Σήμερα υπάρχει τουρισμός, σκάφη, χρήμα. Προσωπικά δεν το θεωρώ απαραίτητα κακό, αρκεί να υπάρχει σωστή εξυπηρέτηση και να μη φτάσουμε στα φαινόμενα που παρατηρούνται σε άλλα ελληνικά νησιά», συμπληρώνει. 

Ο Καλησπερίτης δεν περιορίζεται πια μόνο στην Κίμωλο. Οι δράσεις του φτάνουν και σε πιο απομακρυσμένα νησιά του αρχιπελάγους. «Εχουμε πάει στη Γαύδο, στα Ψαρά, στη Σίκινο, στη Σέριφο και στη Μήλο, που είναι δίπλα», λέει ο κ. Μαρινάκης. «Οσο μικρότερο είναι το νησί τόσο πιο θερμά αγκαλιάζεται η δράση». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Σικίνου, όπου, παρότι ο κινηματογράφος έφτασε πέρυσι πιο αργά απ’ ό,τι συνήθως, ο χώρος προβολής γέμισε. «Και συνεχίζουμε».

Πηγή: kathimerini.gr