Αγροτικό Μουσείο ΚΙΛΕΛΕΡ: Πρώτο βήμα δικαίωσης για τους αγρότες του κάμπου

agrotiko-mouseio-kileler-maketa2

Εξελίξεις δρομολογούνται στον θεσσαλικό κάμπο για ένα όνειρο ζωής της τοπικής κοινωνίας, που παρέμενε ξεχασμένο στα συρτάρια επί 20 χρόνια. Με τις ψήφους βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και της Ένωσης Κεντρώων υπερψηφίστηκε τροπολογία για την ίδρυση Εθνικού Μουσείου Αγροτικού Κινήματος Κιλελέρ.

Η τροπολογία ήρθε στον νέο νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα κι έγινε αποδεκτή από την υπουργό Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου. Αν και δεν είχε συλλογική κοινοβουλευτική αποδοχή, ήταν απόρροια συλλογικής προσπάθειας από την τοπική κοινωνία και κυρίως τον Δήμο Κιλελέρ, αλλά και την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Η μελέτη υπήρχε εδώ και 20 χρόνια, αλλά πρέπει να επικαιροποιηθεί, προκειμένου να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες.

Με αυτήν τη νομική κατοχύρωση, επιτέλους, ανοίγει ο δρόμος, έλεγαν οι βουλευτές της Λάρισας, για να αναδειχτεί η γεωργική και συνεταιριστική ιστορία όχι μόνο της Θεσσαλίας, αλλά γενικότερα των αγροτών, που αγωνίστηκαν για να γίνουν κύριοι της γης τους. Ήδη, έχει παραχωρηθεί έκταση 10 στρεμμάτων από τον Δήμο Κιλελέρ και, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν γίνει οι πρώτες διερευνητικές συζητήσεις για χρηματοδοτικά εργαλεία μέσω ΕΣΠΑ.

Οι αγροτικοί αγώνες στο επίκεντρο

Η βασική ιδέα είναι το μουσείο να λειτουργήσει ως πολυχώρος Αγροτικής Ιστορίας και Πολιτισμού, να γίνει πόλος ανάπτυξης της περιοχής και θέσεων εργασίας και να συνδεθεί με το Δίκτυο Αγροτικών Μουσείων, που εδρεύουν ανά τον κόσμο. Η ιστορία αυτή βρίσκεται ακόμη στην αρχή, αλλά το πρώτο βήμα έγινε, για ένα μουσείο σύγχρονο και διαδραστικό, που θα αξιοποιεί τη σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία. Ταυτόχρονα, μέσα από την τέχνη θα φωτίζει τις πτυχές της αγροτικής ιστορίας του τόπου και, κυρίως, των διεκδικήσεων για καλύτερους όρους εργασίας πάνω στον γεωργικό τομέα.

«Οι αγρότες, όπου γης, παιδεύονταν πάντα για να μπορούν να καλλιεργούν τη γη τους. Ο μόχθος τους πρέπει να φανεί σε αυτό το μουσείο», λέει η βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, Άννα Βαγενά, μιλώντας στην «ΥΧ», επισημαίνοντας πως στόχος είναι να γίνει «σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αγροτικά μουσεία τόπος ανταλλαγής απόψεων, πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Όλα τα παιδιά της χώρας πρέπει να περάσουν από αυτόν τον τόπο, να μάθουν για την αγροτική παραγωγή, αλλά και για ζητήματα που συνδέονται με διεκδικήσεις, με τους συνεταιρισμούς, με τον καθημερινό μόχθο της αγρότισσας, που είναι ηρωική μορφή».

https://www.ypaithros.gr/wp-content/uploads/2017/07/agrotiko-mouseio-kileler-maketa.jpgΗ ψηφιακή τεχνολογία θα πρέπει να συμβαδίζει και με την αγροτική έρευνα, αλλά και με παραδοσιακές μορφές τέχνης, δηλαδή να υπάρχει ταινιοθήκη για αγροτικά θέματα, ελληνική και παγκόσμια πινακοθήκη, θεατρικές παραστάσεις και έρευνα πάνω στην ιστορία του αγροτικού χώρου. «Η ιστορία και ο αγώνας των αγροτών στο Κιλελέρ έχουν παγκόσμιο αντίκτυπο και ως τέτοια γεγονότα πρέπει να τα δούμε. Το μουσείο αυτό πρόκειται να συμβάλει στην ανάδειξη του Αγροτικού Κινήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι το καίριο αίτημα που έθεσε το Κιλελέρ είναι ότι η γη πρέπει να ανήκει σ’ αυτόν που τη δουλεύει», τονίζει ο Νίκος Παπαδόπουλος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας.

«Με την ψήφιση της τροπολογίας έγινε ένα πρώτο σημαντικό βήμα για τη δημιουργία ενός εθνικού αγροτικού μουσείου», αναφέρει ο δήμαρχος Κιλελέρ, Θανάσης Νασιακόπουλος. «Ο χαρακτηρισμός ‘‘εθνικό’’ ήταν βασική προϋπόθεση από την πρώτη στιγμή, ώστε να γίνει όπως το ονειρευόμαστε. Η σκέψη είναι το μουσείο μας να διέπεται από τέσσερις αρχές: εκπαίδευση, διάδραση, ζωντάνια και άνοιγμα στην κοινωνία». Όπως λέει, «η εξέγερση των κολίγων της 6ης Μαρτίου 1910 είναι μοναδική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Θέλουμε να την παρουσιάσουμε μέσα από το μουσείο, να δημιουργήσουμε ένα πεδίο αγρο-εκπαίδευσης και αγροτικού πολιτισμού και, καθώς είμαστε στο κέντρο της Ελλάδας, να ενισχύσουμε και τον τουρισμό όλης της περιοχής και να αναδείξουμε τα τοπικά προϊόντα και τις τοπικές ποικιλίες».  

Τα αγροτικά μουσεία του κόσμου

Η Διεθνής Ένωση Αγροτικών Μουσείων, γνωστή αγγλιστί ως ΑΙΜΑ, που υπάγεται στον ICOM, λειτουργεί από το 1966, όπως αποφασίστηκε, σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Γεωργικό Μουσείο της Πράγας. Η χώρα μας για πολλές δεκαετίες έμεινε πίσω στη μουσειακή αντίληψη, αντιμετωπίζοντας τα μουσεία ως χώρους του παρελθόντος και όχι ως αναπτυξιακές δομές. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε δεκάδες λαογραφικά μουσεία με πληθώρα αγροτικού υλικού, τα οποία βρίσκονταν διάσπαρτα πανελλαδικά, με ελάχιστα να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες, ενώ δεν υπήρχε μουσείο αγροτικών αγώνων. Υπήρξε, δηλαδή, αγροτικό υλικό κυρίως από συλλέκτες, όπως εργαλεία, εξοπλισμός, χωρίς όμως να συντίθεται μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον καθημερινό αγροτικό βίο. Από τα πιο γνωστά αγροτικά μουσεία είναι το Μουσείο της Αγγλικής Αγροτικής Ζωής στο πανεπιστήμιο του Ρίντινγκ, όπου πρόκειται να διεξαχθεί συνέδριο το 2020, το Αγροτικό Μουσείο SETO στην Εσθονία, με παραδοσιακά οικήματα και δραστηριότητες για τα παιδιά κ.ά.