Σε παλαιότερες εποχές, ο Βλάντιμιρ Πούτιν ήταν ένας από τους ηγέτες που συνήθιζαν να υποβαθμίζουν την απειλή της κλιματικής αλλαγής. «Μια αύξηση των δύο ή τριών βαθμών δεν θα ήταν τόσο άσχημο ενδεχόμενο για μια βόρεια χώρα, όπως η Ρωσία», είχε δηλώσει ο πρόεδρος της χώρας το 2003. «Ίσως θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε λιγότερα για γούνινα παλτό και η συγκομιδή σιτηρών θα ανέβαινε».
Μπορεί από τότε ο Ρώσος πρόεδρος να έχει αλλάξει σημαντικά την προσέγγισή του, ευθυγραμμιζόμενος με τις προειδοποιήσεις των κλιματολόγων (σ.σ. το 2015 χαρακτήρισε την κλιματική αλλαγή ως «μία από τις σοβαρότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα»), ωστόσο εξακολουθεί να θέλει να ενισχύσει την παραγωγή σιτηρών της Ρωσίας.
Ως προς αυτή την επιδίωξη, η κλιματική αλλαγή τού προσφέρει μια σημαντική χείρα βοηθείας. Θα μπορούσε μάλιστα να δώσει ακόμη περισσότερη ώθηση στο μέλλον, σύμφωνα με ένα μακροσκελές άρθρο των New York Times που εκπονήθηκε σε συνεργασία με την ερευνητική ιστοσελίδα ProPublica, με τίτλο «Πώς η Ρωσία κερδίζει την κλιματική κρίση».
Το εκτενές δημοσίευμα σκιαγραφεί τη Ρωσία ως μια ανερχόμενη αγροτική δύναμη με την προοπτική να γίνει ένας πραγματικός κολοσσός. Χάρη στην αχανή, προς το παρόν ανεκμετάλλευτη και με ολοένα αυξανόμενη θερμοκρασία περιοχή της Σιβηρίας, το συμπέρασμα που εξάγει ο περιβαλλοντικός ανταποκριτής της ProPublica, Άμπραχαμ Λουστγκάρτεν, είναι ασφαλές: «Καμία χώρα δεν βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση να εκμεταλλευτεί την κλιματική αλλαγή από ό,τι η Ρωσία».
Ο Καναδάς και οι σκανδιναβικές χώρες έχουν επίσης πολλά να κερδίσουν από την υπερθέρμανση του πλανήτη, παραδέχεται ο Λουστγκάρτεν. Ωστόσο, η Ρωσία έχει πολύ περισσότερη διαθέσιμη γη. Στο άρθρο παρατίθεται η επιστημονική εκτίμηση ότι η τήξη των μόνιμα παγωμένων εδαφών θα καταστήσει 2 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια της Σιβηρίας διαθέσιμα για καλλιέργεια έως το 2080. Αυτή η έκταση ισοδυναμεί με σχεδόν 5,2 δισεκατομμύρια στρέμματα. Συγκριτικά, αυτήν τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες καλλιεργούνται μόλις 3,6 δισ. στρέμματα.
Η Σιβηρία πιστώνεται και ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα που σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή: την υψηλή διαθεσιμότητα σε μετανάστες για αγροτική εργασία. Καθώς το βέλτιστο κλίμα για την ανθρώπινη παραγωγικότητα θα μετατοπιστεί βορειότερα τα επόμενα χρόνια, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού των πυκνοκατοικημένων γειτονικών χωρών της Ασιατικής Ρωσίας αναμέσεται να χαράξει την ίδια πορεία.
Για έναν Αμερικανό εμπειρογνώμονα εξωτερικής πολιτικής που αναφέρεται στο άρθρο, η Ρωσία έχει τη δυνατότητα να κυριαρχήσει μελλοντικά στην παγκόσμια αγροτική παραγωγή, κάτι το οποίο χαρακτηρίζεται από τον ίδιο ως «ζήτημα εθνικής ασφάλειας» που «υποτιμάται ως γεωπολιτική απειλή» από τις ΗΠΑ.
