Μεγαλώνει το κίνημα επιστημόνων, οικολόγων, υπηρεσιών διαχείρισης γης και ιθαγενών της Αμερικής που εργάζονται για την επανεισαγωγή της ελεγχόμενης καύσης των δασών και των χορτολιβαδικών εκτάσεων σε περιοχές των ανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με τον Gabriel Popkin, δημοσιογράφο στο Yale Environment 360, οι εμπλεκόμενοι θέλουν με αυτή την πρακτική να αποκαταστήσουν τον ρόλο της φωτιάς στη δημιουργία τοπίων υψηλής βιοποικιλότητας.
Είναι ευρέως γνωστό ότι, πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων αποίκων, οι Ινδιάνοι συνήθιζαν να χρησιμοποιούν τη φωτιά στο πλαίσιο τελετουργικών τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην ανανέωση των δασών και των λιβαδιών. Έκτοτε, οι ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ απαγόρευσαν τις σκόπιμες καύσεις.
Αποτέλεσμα; Η επί αιώνες απουσία της καύσης έχει ανατρέψει τις λειτουργίες των οικοσυστημάτων, κυρίως στις ανατολικές ΗΠΑ, εκεί όπου οι δασικές πυρκαγιές καίνε πολύ λιγότερη γη από ό,τι στη Δύση. Τα δάση, που κάποτε κυριαρχούνταν από δέντρα προσαρμοσμένα στις πυρκαγιές –όπως βελανιδιές, καρυδιές και ανθεκτικά είδη πεύκων– έχουν πλέον καταληφθεί από είδη που υποστηρίζουν πολύ λιγότερη άγρια ζωή, είναι πιο ευάλωτα σε καταστροφικές φωτιές και ευνοούν την εξάπλωσή τους.
«Είναι δύσκολο να εκφράσουμε τον βαθμό στον οποίο οι φυσικές περιοχές μας έχουν αλλοιωθεί δραστικά με την εξάλειψη της φωτιάς», αναφέρει στο Yale η οικολόγος Deborah Landau, η οποία είναι υπέρμαχος της ελεγχόμενης καύσης.
Σήμερα, σχετικά λίγοι άνθρωποι είναι εκπαιδευμένοι και πραγματικά ικανοί για ελεγχόμενη καύση. Παράλληλα, τα πάντα συνηγορούν σε μια ευρύτερη αρνητική αντίληψη για τον ρόλο της φωτιάς στα δάση, από τους κυβερνητικούς κανονισμούς μέχρι τη στάση της κοινής γνώμης.
Η μακροχρόνια θεώρηση της πυρκαγιάς ως αφύσικης και απειλητικής, η οποία ενισχύεται από τις δραματικές εικόνες των καταστροφικών δασικών πυρκαγιών του περασμένου καλοκαιριού, που τροφοδοτούνται από την κλιματική αλλαγή στις δυτικές ΗΠΑ και σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπως η Νότια Ευρώπη, αποδεικνύεται δύσκολο να ξεπεραστεί.
