Ο τομέας της αγροδιατροφής στην Ελλάδα έχει επιδείξει ιδιαίτερη ανθεκτικότητα, ειδικά κατά τη διάρκεια της δεκαετούς κρίσης, δεκαετία κατά την οποία αναδείχθηκε, και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, η σημασία του για την εθνική οικονομία.
Τούτο συνέβη διότι ο κλάδος είναι ιδιαίτερα διεθνοποιημένος και, μάλιστα, με σημαντική παρουσία σε μεγάλες και πολύ απαιτητικές αγορές χωρών του εξωτερικού. Η επαρκής διασύνδεση του πρωτογενούς τομέα με τη μεταποίηση, τα logistics και το branding παραμένει ιδιαίτερα κρίσιμη.
Ειδικά για το θέμα της προώθησης των μεταποιημένων προϊόντων του πρωτογενούς τομέα στις διεθνείς αγορές, η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ακόμη ένα εθνικό brand που θα την υποστηρίξει αρκετά στην αύξηση των εξαγωγών της.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΒΕ προτείνει να υπάρξει μία συνεκτική εθνική πολιτική, όσον αφορά την ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα, η οποία θα ενταχθεί στην εθνική βιομηχανική πολιτική και η οποία θα δίνει έμφαση στη δημιουργία συνεργιών σε όλη την αλυσίδα πρόσθεσης αξίας, για την παραγωγή και τη διάθεση μεταποιημένων προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, υψηλής αξίας για τον καταναλωτή.
Ειδικότερα, και με βάση τη λογική της διαφοροποίησης των προϊόντων που μπορούν να διατεθούν στην αγορά, ο ΣΒΕ προτείνει την παροχή του κατάλληλου περιβάλλοντος και των κινήτρων για την ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας συγκεκριμένων ομάδων προϊόντων, τα οποία κατέχουν ηγετική θέση στη μεταποιητική βάση της χώρας και έχουν σαφείς εξαγωγικές προοπτικές.
Τέτοιες «ομάδες ηγετικών προϊόντων» είναι:
● κονσερβοποιημένα φρούτα και λαχανικά
● γαλακτοκομικά προϊόντα
● τυποποιημένα αγροτικά προϊόντα
● ζωοτροφές, φάρμακα, λιπάσματα
● αρτοποιία και ζαχαροπλαστική
● ζυμαρικά
● κρέατος και πουλερικών
● οινοπνευματώδη ποτά (κρασί, μπύρα, ούζο, τσίπουρο)
● νωπά και κατεψυγμένα αγροτικά προϊόντα
● εμφιαλωμένο νερό και αναψυκτικά.
Παράλληλα, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο τομέας ποικίλλουν, με κάποιες από τις σημαντικότερες να είναι τα προβλήματα προσαρμογής που αντιμετωπίζουν η βιομηχανία και η μεταποίηση, λόγου χάρη, από τα όσα προβλέπονται στο Green Deal, αλλά και λόγω των διάφορων ευρωπαϊκών προτεραιοτήτων.
Για παράδειγμα, ο στόχος «From farm to fork», το οποίο περιλαμβάνει τη μείωση λιπασμάτων κατά 50% και τις βιολογικές καλλιέργειες.
Εν κατακλείδι, τα περιθώρια ανάπτυξης του κλάδου είναι σημαντικά, αλλά απαιτείται μία στρατηγική προσέγγιση, γι’ αυτό είναι σημαντική η συνεργασία μεταξύ του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων και του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Επιπλέον, η αξιοποίηση των εισερχόμενων πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης παρουσιάζει πολλές ευκαιρίες, ειδικά όσον αφορά τη συμβολαιακή γεωργία και την ανάπτυξη clusters και σχετικών οικοσυστημάτων.
Βεβαίως, για να μεγιστοποιηθεί η αξία όλων των δράσεων που θα αναληφθούν απαιτείται η κατάλληλη εκπαίδευση και κατάρτιση του αγροτικού δυναμικού της χώρας, ούτως ώστε αυτό να μπορεί να ανταποκριθεί με επάρκεια στις προκλήσεις που απορρέουν από το τόσο ρευστό περιβάλλον δραστηριοποίησης των κάθε είδους επιχειρήσεων.
