«Audition» («Odishon»/ «Αργός Θάνατος» 1999)
Υπόθεση: Ο Σιγκεχάρου Αογιάμα (Ρίο Ισιμπάσι), ένας μεσήλικας χήρος και τηλεοπτικός παραγωγός, ενθαρρύνεται από τον γιο του να ξαναπαντρευτεί. Με τη βοήθεια ενός φίλου του, οργανώνει μια ψεύτικη οντισιόν για μια ανύπαρκτη ταινία, με σκοπό να βρει μια νέα σύζυγο. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, γοητεύεται από την Ασάμι Γιαμαζάκι (Έιχι Σίινα), μια νεαρή και μυστηριώδη γυναίκα, με παρελθόν ως μπαλαρίνα. Καθώς η σχέση τους εξελίσσεται, αποκαλύπτονται σκοτεινά μυστικά από το παρελθόν της Ασάμι, οδηγώντας την ιστορία σε μια σοκαριστική και βίαιη κατεύθυνση.
Disclaimer: Ο «Αργός Θάνατος» («Audition» / «Odishon», 1999), ένα διαμάντι του ιαπωνικού τρόμου (J-horror) και γενικότερα μία από τις πιο πλήρεις κινηματογραφικές εμπειρίες του 20ού αιώνα, προβάλλεται, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, για πρώτη φορά στις ελληνικές αίθουσες (σ.σ. ημερομηνία εξόδου η 29η Μαΐου του 2025 στο αθηναϊκό θερινό σινεμά «Ατενέ»). Για εμάς, το καλύτερο που έχετε να κάνετε σχετικά με την ταινία του Τακάσι Μίικε είναι να τη δείτε ανυποψίαστοι. Εάν, λοιπόν, ανήκετε στην κατηγορία όσων δεν την έχουν παρακολουθήσει, σταματήστε εδώ την ανάγνωση. Βασισμένο σε μυθιστόρημα του Ριγιού Μουρακάμι, το «Audition» αποτελεί μια κατάμαυρη, αδυσώπητα σατιρική ματιά στις έμφυλες προκαταλήψεις της πατριαρχικής κοινωνίας. Η κατάρρευση της εικόνας της «ιδανικής» υποψήφιας νεαρής συζύγου στα μάτια ενός προνομιούχου μεσήλικα, που αποφασίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή του (ο χήρος Σιγκεχάρου μετατρέπει σε άτυπο νυφοπάζαρο τις οντισιόν για την υποτιθέμενη ταινία που δήθεν θα γυριστεί), καταδεικνύει τον βαθμό αιχμαλωσίας του σύγχρονου ανθρώπου στο αφήγημα που του πλασάρει η πατριαρχία. Οι υπερβολικές απαιτήσεις της μιας πλευράς αντανακλούν την υπερβολική προσπάθεια της άλλης να ικανοποιήσει τις προσδοκίες (σ.σ. ένας θηλυκός χαρακτήρας γαλουχημένος στον ρόλο του αντικειμένου του ανδρικού βλέμματος), όμως το σπάσιμο αυτού του κύκλου θα έχει ανεξέλεγκτες, νοσηρά γραφικές συνέπειες.
Πιο συγκεκριμένα, η παραμικρή απόκλιση της γυναίκας από αυτή την τέλεια βιτρίνα είναι ικανή να σπείρει τον πανικό στα μάτια του καλομαθημένου άνδρα, δείχνοντας εμμέσως ότι μπορεί να νομίζουμε τους εαυτούς μας ερωτευμένους, αλλά στην πραγματικότητα παραμένουμε απλά σκλαβωμένοι στις «ορθές» επιτελέσεις των έμφυλων ρόλων, που έχουν χαραχθεί στον ψυχισμό μας, αδυνατώντας να αποδεχθούμε οτιδήποτε κινείται έξω από τα συγκεκριμένα αυτά πλαίσια. Μόλις οι πρώτες ρωγμές γίνουν αντιληπτές, η ιδεατή εικόνα αυτομάτως καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, και ο ρομαντισμός δίνει ξαφνικά τη θέση του στην υστερία. Κάπως έτσι, μια ταινία που ξεκινά ως ανάλαφρη κομεντί, μετατρέπεται –χωρίς καλά καλά να καταλάβουμε τι μας… χτύπησε– σε αιματοβαμμένη horror αλληγορία για πολύ γερά στομάχια.
Κατά τη μεταφορική διάσταση που δίνεται στο «Audition», η Ασάμι αποτελεί μια κομβική φιγούρα, η οποία με τη στάση της «επαναστατεί» ενάντια στην κοινωνική υποκρισία, την αντικειμενοποίηση και την καταπίεση των γυναικών. Το ίδιο συμβαίνει και με τον καταιγιστικό σωματικό τρόμο (σ.σ. body horror), ο οποίος ανατρέπει τους ήπιους τόνους και την ανάλαφρα ρομαντική ατμόσφαιρα με την οποία δίνει τις πρώτες «συστάσεις» η ταινία. Εν τω συνόλω της, πρόκειται για μια κινηματογραφική πρόταση, η οποία αμφισβητεί φωναχτά τις έννοιες του συμβατικού· του ευρέως αποδεκτού· του επιβεβλημένου. Και, φυσικά, η γραφική της βία την καθιστά δύσκολα… μεταβολίσιμη.
