Η Ινδία ξοδεύει πάνω από 3 δισ. δολάρια ετησίως (συνολικά 25 δισεκατομμύρια δολάρια για το διάστημα 2010-2018) για αγροτική καινοτομία, συμπεριλαμβανομένων επενδύσεων από την κυβέρνηση, αναπτυξιακούς εταίρους, τον ιδιωτικό τομέα και εταιρείες επενδύσεων ιδιωτικών κεφαλαίων.
Θεωρητικά, μιλάμε για ένα τεράστιο ποσό, ωστόσο στην πραγματικότητα μόλις το 4% με 5% αυτής της χρηματοδότησης ακολουθεί κριτήρια βιωσιμότητας –υπακούοντας σε περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς παράγοντες–, ήτοι 120 εκατομμύρια δολάρια ετησίως ή περίπου 10 λεπτά ανά άτομο ετησίως.
Με την Ινδία να αναμένεται να φιλοξενεί περίπου 1,6 δισ. ανθρώπους έως το 2050, η χώρα θα χρειαστεί να διπλασιάσει την παραγωγή τροφίμων της, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τον αυξανόμενο πληθυσμό όσο και τη ζήτηση για τρόφιμα υψηλότερης ποιότητας. Κάτι που αποτελεί πρόκληση, δεδομένου ότι ο πρωτογενής τομέας της Ινδίας είναι ήδη ένας σημαντικός υπαίτιος λειψυδρίας, απώλειας βιοποικιλότητας και εκπομπών άνθρακα, σύμφωνα με μελέτη της εταιρείας συμβούλων Dalberg Advisors.
