Εντυπωσίασε το κύμα των αγροτικών κινητοποιήσεων που σάρωσε τις ισχυρότερες χώρες της Ε.Ε.., την ίδια ώρα που εδώ στη χώρα μας, και στην Κρήτη, ο αγροτικός κόσμος εμφανίζεται ασύνταχτος, ασπόνδυλος, ανέτοιμος να συντονιστεί με τη διεθνή ατμόσφαιρα και να καρπωθεί οφέλη από την ελληνική κυβέρνηση.
Αξιοθαύμαστη δεν ήταν μόνο η μαχητικότητα που επέδειξαν οι αγρότες του Βελγίου, πολιορκώντας την έδρα των ευρωπαϊκών θεσμών τις Βρυξέλλες, η επιμονή των Γάλλων αγροτών που περικύκλωσαν ασφυκτικά το Παρίσι ή η μαζικότητα των Γερμανών συναδέλφων τους στους δρόμους, αλλά και το γεγονός ότι πέτυχαν απτά ανταλλάγματα από τις κυβερνήσεις τους.
Εάν κάτι αναδεικνύεται ξεκάθαρα από την εικόνα του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, είναι η αδυναμία του. Στην ηπειρωτική χώρα, τρακτέρ κατέβηκαν στους δρόμους αλλά ακόμη και τώρα δεν υπάρχει η αντιπροσωπευτική, ηγετική ομάδα που θα συνομιλήσει με τον Πρωθυπουργό, επί ίσοις όροις. Στην Κρήτη, ο αγροτικός κόσμος παρουσιάζεται ακόμη πιο ισχαιμικός, αφού δεν υπήρξε καν συμμετοχή στο momentum των πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων. Σε επίπεδο Ηρακλείου, η νεοσύστατη “Συνεργασία Κτηνοτρόφων νομού Ηρακλείου“ κάνει δειλά – δειλά τα πρώτα της βήματα, ενώ το κενό στην αγροτική εκπροσώπηση είναι κραυγαλέο!
Περιττό να μιλήσει κανείς για την αξία του αγροτικού συνδικαλισμού στην προάσπιση των συμφερόντων όσων απασχολούνται στον πρωτογενή τομέα. Το σημερινό κενό επαναφέρει στον νου των παλιότερων την άλλοτε κραταιά ΟΑΣΝΗ, την Ομοσπονδία Αγροτικών Συνεταιρισμών νομού Ηρακλείου, που είχε διαδραματίσει σημαντικό, συντονιστικό ρόλο στους αγροτικούς αγώνες κατά το παρελθόν, προτού ο νόμος Σκανδαλίδη του 2011 θέσει σε νέες βάσεις την ίδρυση και λειτουργία νόμιμων αγροτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Οι αγρότες της Κρήτης, λόγω ιδιοσυγκρασίας ή παιδείας (;), δεν κατάφεραν να συμμορφωθούν με το νέο νομοθετικό πλαίσιο, να παραμερίσουν τοπικισμούς, και να οργανώσουν πρωτοβάθμιες, αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις σε επίπεδο Καλλικρατικών δήμων – πχ δεν συμφωνούσαν για την έδρα του συλλόγου…
Αυτή, όμως, η αδυναμία στη minimum συνεννόηση έχει τώρα μετατραπεί σε ένα κρίσιμο έλλειμμα στην εκπροσώπησή τους.
Η ΟΑΣΝΗ
Μνημονεύοντας περαιτέρω την ΟΑΣΝΗ, αξίζει μια αναφορά στην έντιμη παρουσία των στελεχών της, οι οποίοι κάλυπταν οι ίδιοι οικονομικά αρκετές δαπάνες της οργάνωσης, καθώς δεν δικαιούταν κρατικής χρηματοδότησης, όπως οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σε αντίθεση με “αμαρτωλούς” συλλόγους και συνεταιρισμούς, που οι διοικήσεις τους ελέγχονται για οικονομικές ατασθαλίες, στην ΟΑΣΝΗ, δεν υπήρξαν “μακριά χέρια”. Από τη μια, όμως, τα λειτουργικά έξοδα, η απασχόληση μιας υπαλλήλου, και, από την άλλη, οι μηδενικοί πόροι, έριξαν τους τίτλους τέλους.
Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε με τις κινήσεις αγροτών που επέλεξαν – για δικούς τους λόγους- να μη στηρίξουν την ΟΑΣΝΗ την εποχή που κρινόταν η βιωσιμότητά της. Αντ’ αυτού, χάραξαν ανεξάρτητη πορεία, δημιουργώντας νέους, μα μικρότερους πόλους.
Πηγή: neamatia.gr
