Το τελευταίο διάστημα, η αναγεννητική γεωργία έχει αναδειχθεί σε κεντρικό θέμα των κρίσιμων διαβουλεύσεων για τη χάραξη πολιτικής στην ΕΕ και τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ οι πρακτικές της υιοθετούνται από ολοένα και περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα.
Το πολυσυζητημένο αυτό μοντέλο θεωρείται από αρκετούς ότι μπορεί να εξασφαλίσει υγιή εδάφη, να αυξήσει τη βιοποικιλότητα, να αποκαταστήσει την ισορροπία των οικοσυστημάτων και να μετριάσει την επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους αγρότες να αυξήσουν τις καλλιεργητικές τους αποδόσεις και να δημιουργήσουν μια βιώσιμη επιχείρηση.
Ωστόσο, χωρίς σαφώς καθορισμένες πρακτικές και οικονομικά κίνητρα, αλλά και με το δεδομένο ότι τα αποτελέσματα των αναγεννητικών… ισχυρισμών είναι ακόμα αβέβαια, η στρατηγική αυτή χρειάζεται εμπιστοσύνη και χρήματα για να ευδοκιμήσει. Το θέμα είναι, λοιπόν, ποιοι θα μπουν στη διαδικασία να προσφέρουν αυτούς τους πόρους.
Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση δίνει το ρεπορτάζ του Augustus Bambridge-Sutton για λογαριασμό του FoodNavigator. Όπως αναφέρει ο ίδιος, η χρηματοδότηση είναι δυνατή στην ΕΕ, ειδικά σε επίπεδο συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα. «Για παράδειγμα, ο τομέας τροφίμων του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (ΕΙΤ Food) κυκλοφόρησε πρόσφατα το χαρτοφυλάκιο αναγεννητικής καινοτομίας του, με στόχο να βοηθήσει τις εταιρείες να βελτιώσουν τις πρακτικές αναγεννητικής γεωργίας μέσω χρηματοδότησης», σημειώνει.
Περί τα 15 εκατ. ευρώ αναμένεται να διοχετευθούν άμεσα στο ανωτέρω χαρτοφυλάκιο από το ΕΙΤ και τους επιχειρηματικούς του εταίρους, με προοπτική τα συνολικά επενδυτικά κεφάλαια στο πρόγραμμα να φτάσουν τα 30 εκατ. ευρώ σε ορίζοντα τριετίας. Τυχόν κέρδη από τις δραστηριότητες θα επανεπενδυθούν στο χαρτοφυλάκιο.
Τα χρήματα δεν θα χρησιμοποιηθούν μόνο για την αναγέννηση του ευρωπαϊκού τοπίου, αλλά και για να βοηθηθούν οι συμμετέχοντες σε ό,τι αφορά τις αιτήσεις εξωτερικής χρηματοδότησης, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών επιχορηγήσεων, των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων και των επενδύσεων επιχειρηματικών κεφαλαίων (VC) και επιχειρηματικών αγγέλων.
«Μια τόσο μεγάλη πρωτοβουλία, στην οποία θα συμμετέχουν πολλές εταιρείες, θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αναγεννητική γεωργία. Η χρηματοδότηση θα χρησιμοποιηθεί για την αναβάθμιση μιας σειράς αναγεννητικών πρωτοβουλιών», γράφει ο Bambridge-Sutton.
Μετατόπιση του ρίσκου από τις πλάτες των αγροτών
«Θέλουμε να μεταφέρουμε την ευθύνη και το ρίσκο της μετάβασης σε αναγεννητικές γεωργικές πρακτικές από τους μεμονωμένους αγρότες σε ένα διαφοροποιημένο σκηνικό, στο οποίο οι παράγοντες της αλυσίδας αξίας θα συνεργάζονται και θα διευκολύνουν τον αγρότη στη μετάβαση στην αναγεννητική γεωργία», αναφέρει το ΕΙΤ στο FoodNavigator.
Για να γίνει πράξη αυτό, σύμφωνα με το Ινστιτούτο, «χρειαζόμαστε μια συνεργασία μεταξύ των βασικών ενδιαφερόμενων, συμπεριλαμβανομένων των αγροτών, των εταιρειών που προμηθεύονται τα προϊόντα τους, των τραπεζών που υποστηρίζουν τους αγρότες και άλλων παραγόντων στην αλυσίδα εφοδιασμού».
Κλειδί για την άρση των επιφυλάξεων η μεικτή χρηματοδότηση
Παρά τις σημαντικές επενδύσεις από οργανισμούς όπως το ΕΙΤ, πολλοί επενδυτές εξακολουθούν να εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στα πρότζεκτ αναγεννητικής γεωργίας. Σύμφωνα με τον Steven Lang, διευθύνοντα σύμβουλο της Pollination, μιας εταιρείας επενδύσεων για την κλιματική μετάβαση, οι επενδυτές είναι επιφυλακτικοί και πρέπει να πειστούν απόλυτα προτού υποστηρίξουν με τα χρήματά τους ριψοκίνδυνες προτάσεις, όπως οι νέες μέθοδοι καλλιέργειας.
«Η μεικτή χρηματοδότηση [δηλαδή δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση] είναι ζωτικής σημασίας για να φτάσει ο ιδιωτικός τομέας σε μια θέση που να αισθάνεται ότι μπορεί να επενδύσει», δηλώνει στο FoodNavigator ο Lang, ξεκαθαρίζοντας ότι η μετάβαση στην αναγεννητική γεωργία «δεν θα είναι εφικτή» χωρίς αυτήν.
